💃အမ်ိဳးသားဇာတ္ေဆာင္၏လေရာင္ျဖဴ ( အခ်စ္ဦး ) အစားထိုး အျဖစ္ေျပာင္းလဲျခင္း💃

အခန္း ( ၃၅ ) သူ(မ) မေျပးနိုင္ေပ

  ဂ်န္းမိန္သည္ **** လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၿပီးေနာက္ ခါးသီးေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ ရွန္းရွီယန္ကို ဝမ္းနည္းစြာၾကည့္ကာ " ကြၽန္မ ေသာက္ၿပီးၿပီ ၊ ေဆး႐ုံ မသြားရဘူးမလား ? "

  သူ(မ)သည္ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္ၿပီး သနားစရာေကာင္းေသာ ႐ုပ္ရည္ရွိၿပီး သူ(မ)၏မ်က္လုံးေထာင့္မ်ားတြင္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်ေနတယ္။ ရွန္းရွီယန္က သူ(မ)ကို ဘယ္လို အနိုင္က်င့္ခဲ့လဲလို႔ မသိတဲ့သူေတြက ေတြးၾကပါတယ္။

  ထိုအမ်ိဳးသားက ညည္းၿပီး သူ႕(မ)လက္ထဲက ပန္းကန္ကိုယူကာ " သြားအိပ္ေတာ့ " လို႔ေျပာလိုက္တယ္။

  ဂ်န္းမိန္က သက္ျပင္းခ်ကာ ေဆး႐ုံသြားစရာမလိုသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္။

  ေခြးေကာင္ကို တိတ္တဆိတ္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းၿပီး အနိုင္က်င့္ေနစဥ္တြင္ ကုတင္ေပၚသို႔ အျမန္ထကာ မ်က္လုံးမွိတ္ကာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္။

  ရွန္းရွီယန္သည္ သူ႕အတြက္ ေစာင္ကို ဆွဲခြုံလိုက်ရင်း ထကာ အျပင္သို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။

  တံခါးပိတ္သံၾကားၿပီးေနာက္ အိပ္ေပ်ာ္ဟန္ေဆာင္ေနေသာ ဂ်န္းမိန္သည္ မ်က္လုံးမ်ားကိုဖြင့္ကာ တံခါးဘက္သို႔ၾကည့္ရန္ ေခါင္းကိုေမာ့ကာ ေနာက္မွျပန္လွဲကာ ႏူးညံ့ေသာေစာင္ထဲတြင္ နစ္ျမဳပ္သြားခဲ့တယ္။

  သူ ဘာလို႔ သြားတာလဲ ?

  တန္းမိန္ကို ေတြ႕ဖို႔ ေဆး႐ုံသြားခဲ့တာလား ?

  အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ၿပီး ပင္ပန္းတယ္လို႔ မခံစားရဘူးလား ?

  ဒီညမွာ အားလုံးက သူ(မ)ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ဇာတ္ကြက္အတိုင္း ျဖစ္မလာခဲ့သလို ဘယ္မွာ အမွားအယြင္းျဖစ္ခဲ့လဲ မသိဘူး။

  ခဏေလာက္စဥ္းစားၿပီးမွ ေခါင္းထဲမွာ ရႈပ္ပြပြနဲ႕ ျပည့္ေနတယ္။

  **** လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၿပီးရင္ ႏြေးေထြးၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ခံစားရၿပီး လူေတြကို အိပ္ေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္။

  ေမ့လိုက္ပါ ၊ ဒီရႈပ္ေထြးတဲ့အရာေတြက မနက္ျဖန္ နိုးလာၿပီး စဥ္းစားဖို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာပဲေလ။