Daehwi ağlamasını durduramadığından,koşarak Woojin'in peşine gitti.
-Woojin!
Woojin umursamadan yoluna devam etti.Daehwi koştu ve bileğinden tuttu,yüzünü kendisine çevirdi.
-Bana bak Woojin.
-Efendim Daehwi?
Daehwi dudağına kısa bir öpücük bıraktı.
-Woojin lütfen kızma bana,ben istemiyorum ki onu.Lütfen bırakma beni.
Woojin şimdi yüzüne bakıyordu Daehwi'nin.Elini tuttu ve onu odasına çıkarttı.
-Sessiz olmanı istiyorum..
Odaya geldiklerinde Woojin yatağa attı Daehwi'yi.Gözlerinin içine baktı bir süre,dudağına yaklaşmışken Daehwi durdurdu.
-Woojin,ne oluyor?
-İstemiyor musun?
Biraz oyun oynamak istiyordu küçük olan.
-Neyi istemiyor muyum?
-İşte onu.
-O nedir hyung?
-Beni yani.
-Anlamıyorum hadi açıkça söyle.
Woojin anladı oyununu,gülümsedi ve elini Daehwi'nin kalçalarına koydu.Ses çıkartmıyordu,sadece gülümseyerek Daehwi'nin tepkilerini izliyordu.
Göğüslerini sıktığı sırada Daehwi kısık sesle inlemeye başladı.Woojin sanki hiçbir şey yokmuş gibi,meme ucunu diliyle ıslatmaya başladı.Eğer o oyun oynuyorsa,Woojin daha güzel bir oyun oynayacaktı.
Bölümlerin arası çok uzun olduğu için kısa bir bölüm atmak istedim ama maalesef smut yok
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Prens ve Karanlık Çocuk||Daejeonz
FanfictionSadece siyah rengini gören şirin çocuk Donghyun ve onu kurtarmak isteyen prens Woong. AB6IX