Korkuyla kendimi geri çekmiştim.Ama o buna izin vermemişti.Çocukluğumdan beri annem babam abim dahil kimseyle konuşmamış,sadece dadımla konuşmuştum.Çocuğun gözlerinin içine baktım,ışıldıyordu.Sebepsizce güvenmem gerektiğini düşündüm.Madem benimle bu şekilde konuşuyordu,normal benim gibi bir insandan ne diye çekinecektim ki?
-Evet doğru.Benim o.
-Çok güzelsin.
Tanrı aşkına,birden bire nereden çıkmıştı bu?Odam sadece siyah olduğu için aynada kendimi hiç görmemiştim ben,kendimi benden önce başka biri gördüğü için kötü hissettim.Ya çirkinsem?Ne diyecektim?Bana ne demeliydi?O çocuk kimdi?
Sahi..Kimdi bu çocuk?
-Sen kimsin?
Cevabını merakla bekliyordum.Elini usulca belimden çekti.Tekrar gülümsedi,sonra bana cevap verebilmek için yavaşça dudaklarını araladı.
-Prens'im ben.İsmim Woong
-Zaten bu kadar yakışıklı biri ancak Prens olabilir.
Birdenbire ağzımdan kaçan kelimeler benim bile sasirmama neden olmuştu.Ülkenin prensi kaçıp benim penceremi açmıştı,bana güzel demişti,ismini söylemişti..Utanıp hemen pencereyi kapattım,sadece onun gülme seslerini duyuyordum.Buna karşılık ben de gülmeye başlamıştım.
Hayatımda yaşadığım en güzel günümdü..
Bölüm biraz karışık oldu gibi kusura bakmayın.Umarım severek okursunuz 🥺❤️❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Prens ve Karanlık Çocuk||Daejeonz
Fiksi PenggemarSadece siyah rengini gören şirin çocuk Donghyun ve onu kurtarmak isteyen prens Woong. AB6IX
