Yerim yatağında oturarak karşısındaki kızlara bakıyordu. Seulgi ve Nayeon'u evine çağırmıştı. Asıl amaç ders çalışmaktı ama kitabın kapağını bile açmamışlardı. Uzun süre okuldan, havadan, sudan bahsettikten sonra Yerim arkadaşlarına içini dökmeye karar vermişti.
"En son ne konuşmuştunuz, hatırlamıyorum? "
Seulgi, yüzünü buruşturarak sorduğu soruya bir cevap bekliyordu. Bu cevabı Yerim'den beklese de Nayeon'dan almıştı.
"En son çocuğa "Bana yazan sen olma, Hongseok -aşkım, hayatımın anlamı, iki gözümün çiçeği-" yazmıştı. Çocuk yazar mı bir daha? Çocukla iddiaya girmiş resmen. "
Yerim kaşlarını çatarak karşısında oturan arkadaşına baktı.
"Ne o sevgi sözcükleri? Iki bir şey itiraf ettik diye böyle mi olduk Nayeon. "
Yerim dün akşam dayanamayarak Nayeon'u aramış ve telefonu kapattıktan sonra pişman olacağı ama içinde tutarsa patlayacağı şeyleri söylemişti.
"Anlamıyorum, neden aklımda? Yazmıyosa yazmıyo abi. Banane. "
"Hoşlanıyor olabilir misin? "
"Soru mu bu Nayeon? Hoşlandığımdan emin olmasam sana anlatmazdım şuan bunu. Yazmadığı süre boyunca düşündüm ve her şey bunu gösteriyor. "
"Ne var? Seulgi'den mi saklayacaktık?"
Yerim kafasını hayır anlamında salladı.
"Tabii ki de hayır. Sadece kendim yüzleşemiyorum daha. Karşımda böyle söyleyince sinirlendim biraz. "
Yerim gözlerini yere dikti. Kafasından bir sürü şey geçiyor ve bunları toparlamaya çalışıyordu. Nayeon nasıl Hongseok'un yazmasını sağlayacağını düşünüyor, Seulgi ise duyduklarını sindirmeye çalışıyordu.
"Telefonunu versene. "
Yerim ne olduğunu anlamadan dalgınlıkla telefonunu uzattı. Seulgi ise meraklı bir şekilde Nayeon'a bakıyordu. Nayeon instagram uygulamasına girdi ve son konuşmalardan Hongseok'u buldu. Daha sonra kendi telefonundan Hongseok'a istek attı.
"Biz kalkıyoruz Yerim, sana iyi ders (çıkarmalar) çalışmalar. "
Seulgi'nin elinden tuttu ve onu çekiştirerek odadan çıktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
