How Can I Be Homophobic My Bitch Is Gay | 2MinJin |

Çok Aşık Olunasısınız

{Ana hikayeye bağlı kalarak devam edeceğiz <8}

!!Yetişkin içerik uyarısı!!

Seungmin

"Sen delisin." Hyunjin karşısında mutluluktan delirmek üzere olan Minho'ya baktı. Ben hâlâ şaşkınlıktan konuşamazken sadece başımı sallayabildim.

"Sen sek manyaksın." Geldiğimiz yer okulla geldiğimiz otelden daha farklı bir oteldi. Şüphesiz daha lüks ve daha göz alıcıydı.

"Babama yalvarınca halledemeyeceğim mesele yok." Göz kırparak cümlesini bitirdiğinde yavaş ve keyifli adımlarla ortamıza geçti ve kollarını omuzlarımıza attı. 

Bavullarımız çoktan alınmıştı...

Minho, bizi yalnız bırakıp resepsiyona doğru adımladı.

Hyunjin ile bakıştıktan sonra sinirlerimiz bozulmuşçasına güldük.

Hyunjin beni kendisine çekip sarıldı ve omuz silkti.

"Diğerleri çevremizdeyken rahatça sarılamıyorum sana. Tadını çıkaracağım." Çenesini başıma yasladığında gerçekten buna ne kadar ihtiyacım olduğunu anladım.

Ellerim onun sırtını sararken ve başımı göğsüna yaslamışken bunun çok güzel bir hediye olduğunu hissettim.

Minho, resepsiyondaki kadının bir işlemi yapmasını bekliyor olaccakki bize bakıyordu, bizi izliyordu. Ve yüzü o kadar...

O kadar duygulu ve mutluydu ki!

Bize bu hediyeyi o vermişti.

Hyunjin saçlarımı usulca okşarken birini beklemenin aslında o kadar kötü bir şey olmadığını farkettim.

Minho elindeki kartı sallayarak yanımıza geliyordu, otelin konseptine uygun bir kart tasarımıydı. Mat altın renginin üstünde siyah yıldızlar vardı.

"Gelin aşkımlar." Minho'yu bu kadar keyifli gördüğüm nadir anların birindeydik. Bizi asansöre yönlendirdi ve sekizinci kata bastı.

"Bunları ne ara ayarladın amına koyayım?" Asansörün cam olan kısmından aşağıyı inceliyordum.

"Babamın işleri çoğunlukla Daegyu'da oluyor. Bu otelde her zaman kaldığı suiti ayarladım, kolaydı." Hyunjin konuştu. "Müdür yardımcısını nasıl ayarladın sayın Ruh Hastası?" Minho dudağını büzdü yalandan bir üzüntüyle.

"Babama yalvardım birazcık." Şirin şirin gülümsemesiyle tam bir bebeğe benziyordu.

Kata ulaştığımızda büyük kapılar karşıladı bizi, suit odaların olduğu belli oluyordu.

Minho yavaşça odamıza yaklaştı.

No: 143

Busan'daki benzerlikle gülümsedim. Bu bizim uğurlu sayımız olmalıydı, tek farkedenin ben olmadığımı Hyunjin'in beni dürtüp numarayı göstermesiyle anladım.

Minho kapıyı açıp içeri geçti, biz de onun arkasından.

Pekâlâ bu kadarı biraz abartı kaçmış olabilirdi.

Çünkü burası suit bir odadan çok eve benziyordu.

Oldukça geniş bir alana sahipti, yatak ve diğer her şey geniş alana uygunca konumlandırılmıştı.

"Bavullarınız." Arkamızdan gelen görevli bavullarımızı getirmişti, Minho ona teşekkür ederek aldı bavullarımızı ve kapıyı kapattı.

"Özlemişim burayı ya." Minho bize yol gösterircesine bavulu alıp yatak odası görevi gören alana ilerledi.