Yalnız Sen

Bölüm 10

Arda'dan

İpekle konuştuğumuza göre iki gün sonra Cumartesi günü gelecekti. Eve girdiğimde Ada çoktan eve gelmişti küstüğümüzden beri eve başka bir arkadaşını getiriyordu ama bugün yalnızdı. Odalarımız yan yana olduğundan anlayabiliyordum geldiğimi anlamış olacak ki duvara yumruk attı."Ne var lan" diye bağırdım yan odaya sonra benim odama girdi ve "Arda?" dedi barışmak istercesine. "Ne var" dedim kızgındım. "O kıza gerçekten aşık mısın sadece bunu merak ediyorum sonra seni rahat bırakacağım" dedi. "Napıcaksın?" dedim merakla Adayı tanıyorsam bir planı vardır "hiçbir şey yapmayacağım sadece merak ediyorum doğduğumdan beri yanımda olan kardeşimi benden nasıl bu kadar çabuk aldığını" dedi sesi üzgün geliyordu Adanın bana değer verdiğini düşünmüyordum ama şimdi son on altı yıla bakarsak gerçekten de her şeyini benle paylaştığını fark ettim. "Evet Ada ben İpeği seviyorum" dedim aniden, acaba kaç dakikadır düşünüyorum çünkü söylediğim şey üzerine irkildi. "Arda İpek iyi bir kız bunu biliyorum ama onu hayatım boyunca sevebileceğimi sanmıyorum. O Eylülü aldı benden en yakınımı en sevdiğimi ve şimdi sıra sana geldi daha geçen gün Serkanla beraberdi ama şimdi sen ona aşıksın bunlar nasıl bir anda oluyor anlamıyorum ne yapıyor bu kız size büyü falan mı?!" gözleri dolmuştu ve şu an karşımda her zaman dik duran, üzüldüğünü hiçbir zaman belli etmeyen Ada yoktu şu an karşımdakinin kim olduğunu bilmiyorum çünkü bu... Tanıdığım kimse gibi değildi bu hali. "Hayır Ada kimsenin büyü yaptığı yok sadece o çok iyi bir kız ve herkes onunla arkadaş olmak istiyor kimsenin arkasından konuşucak bir tip de değil. Serkan ondan ayrıldığında yanımda ağladı o kız. O gün gördüm onun çaresizliğini,biliyorum sevmiyorsun ama o kıza hep oyun oynuyorsun canını acıtıyorsun. Peki o bunları hak ediyor mu Ada? Onunla arkadaş olabilirdin Eylüllede aran iyileşirdi, ama sen ne yaptın ikisinin de arkasından konuştun. Ve Edaların grubuna girince delirdin, senin grubuna da girebilirlerdi ama sen istemedin ve sırf onları istemedin diye kaybettin" dedim fazla sert konuşmuştum ama öyleydi. Artık Adanın gözünden küçük küçük yaşlar gelmiyordu Ada karşımda elini yüzüne kapamış deli gibi ağlıyordu. "Ada ağlamana gerek yok o affedici bir kız seni affede bili sadece özür dilemen yeterli" dedim sonra yavaş hareketlerle yüzünü açtı ve yavaş yavaş "B-e-n a-s-l-a ö-z-ü-r d-i-l-e-m-e-m" dedi kızmıştı. " O zaman ne diye odama geliyorsun ve beni bu kadar saat konuşturuyorsun Ada , zaten özür dilemediğin için KAYBEDİYORSUN" dedim sinirlenmiştim. Birbirimize sinirli sinirli bakarken içeri annem girdi "noluyo burda siz hala barışmadınız mı Ada Arda?" dedi küsmemiz garipti çünkü biz birbirimizi çok seven iki kardeştik, eskiden... "Neden barışmıyoruz biliyor musun anne? Oğlun düşmanıma aşık oldu." dedi sesi ne kısık ne bağırarak. "Ne oğlum aşık mı olmuş vay be kimmiş bu kız güzel mi kimin kızı?" diye soru yağmuruna tuttu bizi annem "Anne ya diyorum ki düşmanım ya nefret ettiğim kız" dedi Ada "Demek ki senden güzel ki sevmiyorsun Ada " dedi annem o anda Adanı yüz ifadesine gülmemek için kendimi zor tuttum. Tartışılır çünkü ikisi de çok güzel kızlar. Ama İpek... O melek gibi hem iyi hem güzel...

Bugün bir bölüm daha yazacağım ama bu hafta sınav haftamız olduğu için çok bölüm yazamıcam. Sizi seviyorum. Lütfen okuyucuyu arttıralımm.