Yalnız Sen

Bölüm 12

Ardalardan çıktıktan sonra abimi aradım bayağı bir zamandır aramıyordum. Sadece evde görüyordum.

"Nasılsın abi?" diye sordum açar açmaz

"iyiyim canım sen nasılsın" dedi. Vay canına abim ve canım şu sıralar ya ben deliriyorum ya da abim gerçekten değişti

"iyi nasıl olduğunu merak etmiştim akşam görüşürüz bay bay" dedim ve onun bay bay demesini beklemeden yüzüne kapattım. "İpek Özkan vay be" dedi arkadan gelen ses ve tam tahmin ettiğim kişiydi. "Ne vay Ada?"dedim bıkkınlık belirten ses tonumla. "Biraz ciddiyet lütfen, ayrıca kavga etmeye gelmedim. Sadece bir şey soracağım" dedi acaleyle sanki çok işi vardı da ben onu tutuyormuşum gibi konuşuyordu. "Evet, ne söyleyeceksin Ada meraktan ölüyorum yemin ederim" dedim. "Sen... Sen Ardayı gerçekten seviyor musun? Ona da aynı soruyu sordum senden de bir cevap bekliyorum" dedi. Bu soru karşısında afallamıştım. Daha önce hiç aşık olmamıştım olduysam da hissetmedim ama su an hisettiklerim... Onlar harikalar. Küçük bir çocuğun en sevdiği oyuncağı eline alıp oynaması gibi bir şey. Tek fark var o çocuk bir gün o oyuncaktan sıkılacak ama ben asla Ardadan vazgeçmem. "Evet Ada daha önce hissetmediğim duygu. Ve ne kadar bilmesem de ben Ardaya aşığım." dedim sesim sevecen çıkmıştı. Sanırım ilk kez Adayla bu kadar iyi anlaşıyorduk. "Kafam karışık, sizi ayırmak başladığınızdan beri istediğim şeydi. Ama şimdi... Sizi ayırmak istemiyorum çünkü yan yana gelince o kadar yakışıyorsunuz ki. Ardayı kimsenin yanında bu kadar mutlu görmemiştim. Sorun şu ki senden nefret ediyorum ve sende benden nefret ediyorsun." dedi içindekileri kusarcasına. "Hayır Ada senden nefret etmiyorum. Biliyorum aramız iyi değil. Arkadaşını aldım falan. Ama bunlar eskide kaldı bence iyi arkadaşlar olabiliriz. Yani istersen hem o zaman Eylülle olan ilişkinde düzelir." dedim arkadaş olmak istiyordum. "ASLA! Sen beni ne sanıyorsun! Eğer dediğin gibi benden nefret etmiyorsan NEFRET ET! Karşımda yeneceğimi savaş başlamadan bildiğim bir rakip istemiyorum! Biz düşmanız arkadaş olamayız!" yolun ortasında deli gibi bağırmıştı. "İyi sen bilirsin bugüne kadar iyi tarafımı gördün ama unutma daha önce girdiğimiz tüm savaşları KAZANDIM. Şunuda aklından çıkarma Adın Ada olabilir ama benim adım İpek ve ben hiçbir şeyi unutmam. Ayrıca biz çizgi roman değiliz ki Ada Akan ve İpek Özkan savaşsın." dedim bağırmıştım. Adanın benden korktuğu belliydi çok sinirlenmiştim ve damarına basmıştım her an üstüme atlayabilirdi ama benden korkmuştu ve eğer şu an bana dokunursa bile tek hareketimle onu yere serebilirdim. "Sonunda istediğim rakip!" deyip beni alkışlamaya başladı ve sonra yanıma yaklaştı kulağıma eğildi ve "Sende şunu unutma hayatın benim elimde"dedi ve geri çekildi sonra evine doğru yürüdü. Ne diyordu bu manyak. Herkesin hayatı herkesin elindeydi. Biri diğerini öldürebiliyorsa bu dünyada zaten adalet yoktu.

Diğer bölümde çok yazım yanlışı var zamanım olursa düzelteceğim. Okuyucuyu artıralım. Sizi seviyoruum.