Altmış Beş Saniye

1.Bölüm:Karne Günü

"Ece,uyan." Annemin sesini duyup afalladım.Tekrar daldığımda,
"Eceeee,kalk yemek yiyeceğiz." Of Efe'nin sesiydi bu,
"Allah'ın cezası çocuk,neden bağırıyorsun ya çık şurdan.Anne şu oğluna bişey söyle ya,ayrıca Ece değil,abla diyeceksin ikiz olabiliriz ama senden önce doğdum ve düzgünce uyandırabilirsin değil mi?"
"Uğraşamayacağım seninle ECE"
"Tamam çık o zaman EFE,annecim sende çıkabilirsin kırk dakikaya geliyorum."

Ay şu çocuk beni çıldırtıyor telefonu elime aldığımda saatin 19.50 olduğunu gördüm ve 4 saat uyumuştum of Allah kahretsin gece uyuyamayacağım hemen yataktan kalkıp bir duşa girdim .Duştan sonra mutfağa gittim ve herkes masadaydı bende hemen oturdum yemekler nefisdi " Herkese afiyet olsun." Dedim ve odama geçtim.Yarın okulun son günüydü yani onbeş tatil ve karne alacaktım.Karne günü olduğu için arkadaşlarımı arayacağım. Önce Aylin'i yani kuzenimi arayacağım daha sonra da Asena'yı ve Selin'i hadi başlayayım.

"Alo,Aylin"
"Efendim,Ecoş"
"Aylin, yarın karne günü olduğu için birşeyler yapalım sen, ben, Asena, Selin ne dersin?"
"Olur,derim tabiki.Asena'yı aradın mı?"
"Hayır,önce sana sorayım dedim."
"Anladım ,nereye gideceğiz?"
"Düşünmedim ya, yarın okulda hallederiz onu ,sen ona göre hazırlıklı gel."
"Tamam o zaman yarın okulda görüşürüz .Ben Asena'yı ararım ,öptümmm."
"Bende öptüüüm,görüşürüz." Aylin'i çok seviyorum ya Aylin hem kuzenim hem arkadaşımdır. Aynı yaşta olmamız ve aynı okulda olmamız çok işime yarıyor.Asena'ya ve Selin'e gelirsem 12 yıllık arkadaşlarım.Sıra prensesimi aramaktaydı.

"Selinn,naber?"
"Normal Ece, senden naber?"
"Neden iyi değil de normal?"
"Aynı şeyler eee senden naber demiştim soruma cevap bekliyorum."
"Öyle işte oturuyodum. Karne gününe geliyosun demi?"
"Hayır, gelemeyeceğim özür dilerim annemin durumu mağlum.."
"Annen nasıl oldu?"
"Her zamanki gibi hasta, Ece onu bırakmak istemiyorum. Korkuyorum onsuz ne yaparım? Nasıl yaşarım söyle bana?"
Derken ağlıyordu of keşke hiç sormasaydım Selin'in annesinde kötü huylu beyin tümörü varmış ve bunu 2 hafta önce öğrendiler.Maalesef hiç bir ilaç etki etmiyormuş bunun yanı sıra 3 gün önce beyin kanaması geçirip hastaneye yoğun bakıma kaldırıldı.Durumunun iyi olmadığını söylüyorlar.Selin çok üzgün,babası Selin 6 yaşındayken kalp krizinden öldü .Tam da tanıştığımız yıl.

"Öyle deme hem belki durumu iyi olur .Allah'tan ümit kesilmez."
"Ece annem de ölürse kimsem kalmıyor . Bu dünyada yalnız başıma kalmak istemiyorum."
"Zaten kalmayacaksın. Ben varım. Biz varız. Öyle söyleme.."
....
....

1 dakikalık sessizlik ardından Selin'in ağlama sesleri geldi . Sessiz ağlıyordu ,yarım saat birlikte ağladık ve onu teselli ettikten sonra,

"Çok teşekkürler yanım da olduğun için Ece,iyiki varsın,iyiki tanışmışız"
"Beni hep arkanda ailen olarak bil. Her zaman yanında olacağım seni çok seviyorum."
"Bende,Ece'm ben seni daha fazla rahatsız etmeyeyim. Görüşürüz kendine iyi bak."
"Sende kendine iyi bak, istediğin zaman ara olur mu?"
"Olur,hoşçakal."
"Hoşçakal."

Yatağa uzanıp uzun bir süre tavan'ı izledim, daha sonra kalkıp telefonu elime aldığımda saatin 23.40 olduğunu gördüm. Nedense uykum gelmişti ya da Selin ile o konuşmadan dolayıydı bu halsizlik ve uyku. Salona gittim herkes uyanıktı herkese iyi geceler diledim. Mutfağa gidip suyumu alıp odama çıktım. Telefonun alarmını 06.30 'a kurdum ve direkt uyumaya koyuldum.

Sabah alarmın sesi ile uyandım hemen kısa bi duş aldım. Duştan sonra siyah bol kargo pantolonum ile beyaz dar tişörtümü üzerime geçirdim. Hafif bir makyaj yapıp saçlarımı düzleştirip güzel bir at kuyruğu yaptım. Hava biraz serin olduğu için üzerime kalçama kadar gelen siyah bir ceket giydim,çanta kullanmayı sevmediğim için paramı,kimliğimi ve otobüs kartımı telefon kılıfının arkasına yerleştirdim. Kulaklığımı da aldıktan sonra salona annemin yanına geçtim.Efe daha inmemişti.