[DGS1] Hired by the Devil

Chapter 25: Last Kill

Chapter 25: Last Kill

MORTICIA

Thirteen years... and here we all are...

"Sino ka bang putangina ka at ano bang kailangan mo sa 'min?" galit na galit na sigaw ni Dominador.

Hawak-hawak ng kanang kamay niya ang dumudugo niyang kaliwang braso.

Hm, parang kulang pa. Dagdagan pa natin!

I shot his right leg and he screamed again in pain. 'Yung katabi naman niya ay umaarteng parang wala lang nangyayari pero halata namang kinakabahan at takot na takot siya.

"You motherfucker son of a biiitch!"

Seeing him scream in pain and sweat in fear, I couldn't help but smile. Kung tutuusin kulang pa nga ang sakit at ang takot na nararamdaman niyo kumpara sa dinanas ng pamilya ko sa inyo noon. No amount of fear, pain, and suffering could compare to what we felt... to what I felt.

May nahagip ang mga mata ko na grey suit jacket malapit sa kinauupuan nung dalawa. Sakto at nilalamig na rin ako dito sa suot kong camisole.

"Kung may dapat mang tawaging putangina sa 'ting tatlo, kayo 'yun." I said and shot Dominador in his abdomen.

Blood gushed out from the wound and slowly his life too. He was muttering something before he succumbed to blood loss.

"That's three." I said tossing out the empty gun. "And now, for the final boss."

I slowly looked towards Don Emmanuel and gave him a big smile.

"Ang hirap niyong hagilapin, alam mo ba 'yon?"

I checked the other gun that I was holding kung ilan pang bala ang laman nun. Nice, may tatlo pa.

"Mananahimik na sana ako, mamumuhay ng normal, ganern. Pero ayaw akong patahimikin ng mga bangungot ko sa inyo. Kaya nang nabigyan ako ng sign, I immediately stopped running and hesitating."

Mukhang walang alam si Don Emmanuel sa mga sinasabi ko.

"Nagtataka ka ba kung sino ako o nagtataka ka kung pano ako napunta rito?"

His lips twitched on the latter part of my question. Heh, nagtaka ka pa kung bakit. Tanginamo.

Bigla akong nakarinig ng sunod-sunod at mabibilis na yapak mula sa labas kaya naman ay kaagad akong lumapit sa tabi ni Don Emmanuel at itinutok ang baril na hawak ko sa uluhan niya.

Putangina, mukhang napasarap ako sa pagkukwento.

Napataas ang kilay ko nang mamukhaan ko ang mga bagong dating na napahinto sa may pintuan.

Heh, mukhang alam ko na kung bakit pamilyar ang bar na 'to at ang mga nakasalamuha ko kaninang mga empleyado. This is the place where we met again after thirteen years.