लोकेशन मिळालेल्या ठिकाणी दोघे अगदी 12-15 मिनिटात पोहोचले. अंजलीने बाईकवरून उतरत मोबाईल काढला आणि सतप्पाला कॉल लावला. प्रसाद समोर अशा गोष्टी करताना तीला खरंतर खूपच संकोच वाटत होता. ती थोडं लांब गेली.
" हॅलो! तुमच्या चाळी समोर आलीये. तुम्ही आहात न घरी." अंजली म्हणाली.
" हाये कि.. जरा लवकर आलो आज. असं करा. पहिला मजला चढलात का जिन्या समोरचं दार वाजवा. आपलचे. " तो म्हणाला.
" ठीके. " म्हणत तिने फोन ठेवला.
" अहो! जा तुम्ही. मी कॉल केला कि न्यायला या. " ती म्हणाली.
" तू जां. त्याना सांग तू पोहोचलीस कि मला हात दाखवा. मग मी निघतो." त्याने तीला सांगितले. रात्रीचे 10:45 झाले होते. त्यामुळे सगळीकडे निजानीज झालेली होती. म्हणून प्रसादला थोडीशी सुरक्षितते बाबतीत काळजी वाटली.
अंधाऱ्या जिन्यातून अंजली तिच्या सुडोल शरीराला नागमोडी वळणे देत देत जिना चढत वर जाताना पाहून प्रसादच्या पोटात खड्डा पडला. आज प्रथमच त्याच्या व्यतिरिक्त कोणीतरी त्याच्या अस्पर्श असलेल्या स्त्रीला स्पर्श करून भोगणार होते. पहिल्यांदाच ती कोणालातरी ते सर्व देणार होती ज्याचे आधीपत्य आजवर फक्त प्रसादकडे होते. प्रसादने एक सुस्कारा सोडला.
****
टकटक...
दारावर हलकी साद आली.
"आलो!आलो!!" पाठोपाठ सतप्पाचा आवाज गेला. दार उघडले.
समोर अंजली उभी होती. गडद निळ्या रंगाच्या साडी आणि काळ्या रंगाच्या मॅचिंग स्लीवलेस ब्लॉउजमध्ये. केस मोकळे सोडलेली. माफक मेकप केलेली. सुगंधित, तरुण, रूपगर्विता.
"खाली प्रसाद उभे आहेत त्याना हात दाखवा ते समजतील मी वर आलीये म्हणून." एवढेच बोलून ती त्याच्या कडेने आत आली.
सताप्पा बाहेर गेला चाळीच्या व्हरंड्यातून त्याने खाली बाईकवर बसलेल्या प्रसादला हात केला. हेल्मेट घातलेल्या प्रसादने मान हालवली आणि तो किक मारून निघून गेला. सतप्पा त्याच्या खोलीत आला. अंजली त्याला पाठमोरी उभी होती. तिची ब्लाउजमधून दिसणारी गोरी गोरी पाठ आणि उत्तान नितांबाचा आकार पाहून त्याचे रक्त धमन्यांद्वारे त्याच्या ओटीपोटा खाली वाहू लागले.
