So DARKNESS I Became

[Tom 1] #2#

Kolejny dzień nie była aż tak ekscytujący jak Naruto miał nadzieje, że będzie. Jego drużyna najpewniej w tym momencie dostała kolejną bezsensowną misję rangi D, na której nie miał zamiaru się zjawić, bo po co marnować czas na bzdury?

- Powiedz to starszemu, może w końcu zrozumie.

Naruto parsknął, wychodząc z mieszkania. Przeskoczył przez barierkę i wylądował gładko na ziemi. Wbił dłonie w kieszenie i ruszył na krótki spacer wokół wioski. Nie miał kompletnie pomysłu na to, co powinien dziś porobić. Wczoraj trochę zabawił się dzięki pomocy Morino i nastraszenie swoim lekko krwawym wyglądem kilku mieszkańców poprawiło mu humor, więc dzień był udany, ale dziś?

- Co mogę porobić dziś?

- Ponarzekać o ciekawą misję albo pomęczyć się na treningu.

- Staruszek nie da mi ciekawej misji, bo Kakashi uważa, że to zbyt niebezpieczne dla Czarnego i Różowej, a bez drużyny nigdzie poza wioskę mnie nie puszczą. - Skrzywił się.

- Trening?

- Trening.

- Naruto!

Uniósł oczy ku niebu i odwrócił się wprost w kierunku Umino, który zbliżał się bardzo szybko.

- I oto poszły marzenia, że będę miał czas na trening, a nie misję typu malowanie płotu.

- Znowu urwałeś się z misji.

- Serio? Znowu ta rozmowa? - Naruto uniósł brew w górę. - Chyba była wczoraj albo to już ten wiek, że skleroza upomina się o swoje.

- Jestem tylko dziesięć lat starszy od ciebie. - Umino uśmiechnął się nieznacznie, zakładając ręce przed sobą. - Skoro masz wolne, bo sam tak uznałeś, to co powiesz na ramen?

- Ramen?

- Ramen. - Potwierdził, głupio się szczerząc. - Chyba że nagle zmieniłeś gust kulinarny i postanowiłeś buntowniczo pokazać, że jesz teraz tylko zdrowe i nie kaloryczne jedzenie.

- Jeden do zera dla niego, szczeniaku!

Brew w chłopaka drgnęła niebezpiecznie, słysząc chamski rechot lisa w swojej głowie i widząc cwaniacki uśmiech Iruki. Wkurwiało go, że pewne osoby nadal traktowały go jak dzieciaka i nie brały na poważnie, mimo że doskonale wiedzieli, do czego jest zdolny. Czemu ich nie zabił jeszcze? Ach, tak, bo nadal są dla niego w jakimś stopniu ważni, przydatni, jak broń, którą może wykorzystać w zależności od sytuacji na różne sposoby. Ludzkie emocje, przywiązanie, to kompletna bzdura...

Potwory nie mogą posiadać emocji...

Potwory nie mogą pożądać emocji...