Book Of Magic 3: CLAES (ON-GOING)

Chapter 166: MINERVA ATHENA GARCIA

HI AIRLINESSSSSSSSSSS~~ I'm sorry for the long-long-long-long-(×10) wait HEHEHEHEHE😭😭😭😭😭😭😭

NOTE: Since matagal akong nawala, susubukan ko munang Ipasilip sa inyo 'to.

Chapter 166: MINERVA ATHENA GARCIA. (already published in Chapter 125)

•••
•••

50 Years Ago ...

'Your daughter was the second Key to completed the Chosen...'

Paulit-ulit kong Iwinala ang huling sinabi sakin ni Kassiopeai. Key? To completed the Chosen? Punyeta sya! Daughter? 'Your'? My daughter? What the-Never in my life na magkakaroon ako ng Anak! Wala sa Isip ko ang salitang 'Anak'.

Bumaba ako para makapag-Travel sa buong lalawigan ng Magic World. Gusto kong puntahan lahat ng lugar dito. Hindi ang magkaroon ng anak. Well, tawagin nalang natin na bumaba ako. Bata palang ay yun na talaga ang gusto.

Gusto kong umalis ng Heaven Realm...

Reason? Ayoko lang talagang makasama ang mga Tita ko. Tss! Pangarap kong libutin ang buong Magic World. Samantalahang sila ay gustong manatili nalang palagi sa kani-kanilang mga trono-Except Kassiopeai and Andromeda.

Pangarap kong bumaba ng Heaven Realm. Paulit-ulit kong sinasabi sa kanila yun. Hanggang sa umabot sa point na nagalit sila sakin.

Kaya ayun, sila na mismo ang nagpababa sakin. Tss!

'Starting today-'

Umiling-iling ulit ako. Huminga ng malalim. At Iniwala ko yun sa Isip ko. Ayokong maalala payun. Kasi yun ang pinakaworst na naranasan ko doon. Expected ko naman na mangyayare yun sakin, kaso hindi ko ngalang enexpect ang sumunod nun. Dinagdagan pala nila.

Ano nga bang inaasahan ko sa kanila?

Mind Reader...

"Aray!." kumunot yung noo ko sa bumangga sakin. "Pasensya na." tiningnan ko sya. Nakayuko ang kanyang ulo. "Pasensya na po talaga." ulit nya.

"Natatakot ka bang tumingin sakin?" walang emosyon kong tanong.

Napa-angat naman yung ulo nya. Napaatras sya ng tuluyan nya akong matitigan.

"H-hindi po. Hindi po ako natatakot na tumingin sayo." sabay iling-iling nya.

Hindi daw. Pero matapos akong matitigan, umatras at kung saan-saan gumagalaw yung mata. Nanginginig ang mga kamay. Malakas ang tibok ng dibdib. Nagsisimulang may namumuong pawis sa gilid ng noo.

Ngumisi ako.

"Okay." sabay daan ko sa kanya.

Wala sa plano ko ang kuma-usap sa mga tao lang. Mas okay nga kung walang makakapansin sakin. Tss! Kaya habang andito na ako, edi sulit-sulitin ko na ang paglilibot. Uunahin ko ang lugar kung saan si Euris mismo ang gumawa.