Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
Aradan geçen dolu dolu 2 aydan sonra,
Martin'le çok yakın arkadaş olmuştuk. İlk gün ki gibi ben her zaman başımı belaya sokardım, oda benim götümü toparlardı. Arada Paulo'dan gizlice benimle skate parka gelirdi.
Başımda bakıcım gibi "oraya gitme, dikkat et, yavaş sür şunu!" diye karışıp durmasa çok eğleniyorduk aslında.
Tabi Martin'le yakın olmam dışında bir sürü değişiklikte olmuştu hayatımda. Paulo evini sattığı için yaklaşık 3 haftadır benimle kalıyordu.
Kuzenimin bana kısa bir süreliğine taşınmasıyla arkadaş grubumla daha sık görüşmeye başlamıştım.
Ve en önemlisi, Federico... İspanya'ya döndüğünden beridir daha sık aynı ortamda denk gelmeye başlamıştık.
Paulo'yla arkadaşlığından dolayı sürekli benim evimdeydi. İlk başlarda bundan şikayetçi olsamda buna da bir çözüm yolu bulmuştuk.
Federico bana geldiği zaman evden çıkıp Martin'e gidiyordum, yada birlikte skate parkta buluşuyorduk.
Kısa zaman içinde kalbimde çok önemli bir yere sahip olmuştu Gavi...
*
Carina, "Pablo rahat dur!"
Gavi, "Pablo deme diyorum!"
Carina, "O zaman rahat dur. Elleşme!"
Martin dün bizde kalmıştı. Sabah ilk uyanan ben olmuştum. Sabaha kadar Paulo ve Martin'in maç izlerken ki gürültülerini dinlemiştim. İkiside geç yattıkları için onlardan önce uyanmam normaldi.
Şuan ise onlar uyurken yaptığım kurabiyeler için kavga ediyorduk Martin'le. İkimize de ayrı tabaklara eşit bir şekilde koymuştum. Ama şerefsizlik yapıp benimkileri de yemeye çalışıyordu.
Carina, "Martin gebertirim seni."
Gavi, "Ya lütfen lütfen!"
Elimdeki tabağı sehpanın üzerine bıraktığımda Gavi yapacağım şeyi anlamış olacak ki kollarını önüne siper etmişti.
Ayağa kalkıp olabildiği kadarıyla ona vurmaya çalıştım. İlk başta gülmekten tepki veremesede sonradan oda bana karşılık vermeye başlayınca birbirimize girmiştik.
Birbirimize düşmana vururmuş gibi vururken Martin beklemediğim bir hamle yapıp bileklerimden beni yakalayıp koltuğa çekti.
Ani haraketiyle koltukta yatmakla, oturmak arasında bir şekilde duruyordum şuan. Martin'in suratı değişik bir hal alırken meraklanmıştım açıkçası.
O sırada Martin tekrardan beklemediğim bir hamle yapıp üzerime uzandı ve kafasını göğsüme yasladı.
Garip olan bu değildi, bunu sık sık yapardık. Garip olan davranışlarıydı. Anlam veremediğim bir şekilde 2-3 gündür duygusal davranıyordu.
