Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
Kim olduğunu tahmin edemediğim kişi -ev genelde yol geçen hanı olduğundan- beni 50. kere dürttüğünde kafamın üzerine çektiğim yorganı sinirle üzerimden fırlattım.
Carina, "YA NE VAR AMINA KO- HASSİKTİR LAN!"
Ayağa kalktığımda yatağımın köşesinde oturan Nicola'yı görmeyi tabi ki beklemiyordum. Nicola ayağa kalktığında koşarak boynuna atladım.
Zalewski, "Yavaş hayvan, yavaş."
Carina, "Nicola inanamıyorum şuan! Sen gerçek misin ya?"
Zalewski, "Herhalde kızım böyle bir yakışıklılığı başka nerde gördün?"
Carina, "Şuan egolu olmanı bile takamayacağım çünkü seni aşırı özlemişim."
Zalewski, "Yani bende bir tık özlemiş olabilirim."
O beni gıdıklamaya devam ederken odanın kapısı çat diye açılmıştı. İçeri Alejandro girdiğinde trip atar bir şekilde konuşmaya başladı.
Garnacho, "Beni hiç kimse özlememiş."
Yataktan kalkıp Alejandro'nun yanına gittim. İlk önce yanaklarını kocaman öptüm daha sonrada uzun boylu kuzenime sımsıkı sarıldım.
Oda kollarını bana sardığında gerçekten hayatımın en mutlu anlarından birini yaşadığımı farkettim. Kuzenim ve yakın arkadaşım tarafından "mükemmel" bir şekilde uyandırılmak her gün nasip olmuyordu sonuçta.
Garnacho, "Tam bana aşıksın biliyorum ama bu kadar sarılmak yeter canım, karnım aç benim."
Zalewski, "Yarra-"
Yan tarafımda duran Nicola'nın ağzını ellerimle kapattığımda Alejandro, "görüşcez senle." bakışları atıyordu Nicola'ya.
İkiside karşımda dikilip suratıma mal mal baktıklarında "ne var?" anlamında kafamı salladım.
Nicola ve Alejandro aynı anda yanaklarını gösterdiklerinde gözlerimi devirdim. Daha sonra da parmak uçlarıma yükselip önce Nicola'nın, daha sonra da Alejandro'nun yanağına ufak bir öpücük bıraktım.
Carina, "Terk edin şimdi odamı."
İkiside odamdan çıktığında kapıyı arkalarından kapattım. İlk olarak üzerime günlük bir şeyler giydim. Daha sonrada aynanın karşısına geçip saçlarımı taradım ve üstten yarım bir şekilde topladım.
