Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
Martin yavaş adımlarla yanıma gelip oturduğum merdivenin basamaklarından birine oturdu.
Derin bir nefes aldı.
Gavi, "Geç kaldım değil mi?"
Yüzüne bakıp burukça gülümsedim.
Carina, "Kaldın."
Kendi oturduğu basamaktan kalkıp, benim yanıma oturdu ve ellerimi tuttu.
Gavi, "Carina gerçekten benim suçum değil. Seni doğum gününde yalnız bırakmayacağımı biliyorsun. Sadec-"
Ellerini bırakıp ayağa kalktım ve sinirle konuşmaya başladım.
Carina, "Pablo umrumda değil tamam mı? En yakın arkadaş olduğumuzu söyleyip duruyoruz ve sen benim doğum günüme zamanın da bile gelmiyorsun. Ve sana bir şey söyleyeyim mi? Biz arkadaş falan değiliz.
Martin'de hızla ayağa kalktığında bir yandan pişman bir yandan da endişeli bir şekilde gözlerime bakıyordu.
Gavi, "Carina sakin ol, dinlesen sende bana hak verir-"
Arkamızdan gelen adım sesleriyle ikimizde arkaya döndük.
Şaka mı bu kız?
Jane, "Pablo burada mıydın? Seni arıyordum."
Sinirden deli gibi gülüp bir Jane'e, bir de Martin'e baktım.
Carina, "Gerçekten şaka gibisiniz!"
Sanırım her şey ben arkamı dönüp ikisini yalnız bıraktığımda bitmişti. Bir arkadaş değildik, sadece arkadaşız yalanına sığınıyorduk.
Şimdi her şey bitmişti.
Ne arkadaştık, nede başka bir şey...
~
Hiçbir şeyin bittiği yoktu.
Martin sabahın 8'inde gelip beni güzellik uykumdan uyandırmıştı. Şuan yatakta uzanmış birlikte TikTok izliyorduk.
Carina, "Ahtapot gibi yapışma be!"
Kollarını belime sarıp, kafasını göğsüme yaslamıştı. İnanın bu hale nasıl geldiğimiz hakkında hiçbir fikrim yoktu.
Gavi, "Barışana kadar bırakmam."
Carina, "İyi, o zaman bir süre yapışık ikiz olarak gezeceğiz."
Yattığı yerden kalkıp yatakta bağdaş kurduğunda çocuk gibi mızmızlanmaya başlamıştı.
Gavi, "Ya Pedri konumu yanlış gönderdiği için geç kaldım diyorum!"
