wjf, 15

1K 53 88
                                    

~

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

~

Uyandıktan sonra kısa bir duşun ardından üzerimi giyinip saçlarımı düzleştirmiştim. Makyajımıda hallettikten sonra hazırdım.

Aşağıya inip bizimkilere bakmaya karar verdim. Merdivenden aşağıya indiğimde salonda oturduklarını farkettim.

Üçlü koltuğa dizilmiş boş televizyonla bakışıyorlardı. Koltuğun tam arkasında durduğumda kimse beni farketmemişti. Ellerimi birbirine çarptığımda Alejandro ufak bir çığlık atarken, Paulo ve Nicola korkuyla bana dönmüşlerdi.

Carina, "Hasta mısınız lan? Kafayı mı yediniz kapalı televizyonla bakışıyorsunuz?"

Paulo oldukça moralsiz bir şekilde "hiç." demişti. Artık emindim bunlar kesin benden bir şey gizliyorlardı.

Koltuğun üzerinden atlayıp Nicola'nın yanına oturduğumda sorgulayıcı bakışlarımı gönderdim üçlüye.

Carina, "Siz bir ihtimal benden bir şeyler saklıyor olabilir misiniz?"

İlk önce birbirlerine bakmış daha sonrada bana dönüp olumsuz anlamda kafalarını sallamışlardı. Tamam, kesinlikle bir şeyler saklıyorlardı.

Korna sesi hepimizin kulaklarını doldurduğunda, aynı anda telefonumda çalmıştı. Arayan Martin'di.

Evin önünde olduğunu söylemişti. Bizimkilere bu konuyu eve geldiğimde konuşacağımızı söyleyip çantamı alıp evden çıktım.

Martin arabaya yaslanmış bir şekilde telefonuyla ilgileniyordu. Bu görüntüyü aklımdan silmek pek kolay olmayacaktı.

Adım seslerimden benim geldiğimi anlamış olacak ki yaslandığı arabadan doğrulmuş bana doğru bir kaç adım atmıştı.

Bir kaç saniye içinde tam olarak önünde durduğumda gülümsemiş, ardından kollarını belime dolamıştı. Anında gülümsemem büyürken kollarımı onun boynuna doladım.

~

Sahil kenarında ufak bir kahvaltı yerine gelmiştik. Kahvaltılar geldiğinden beridir önümde duran tabaktaki yiyeceklerle bakışıyorduk. Martin bu durumu farketmişti.

Gavi, "Güzelim iyi misin? Dalgın gibisin. Bir problem mi var?"

Kafamı önümdeki tabaktan kaldırıp Martin'e baktım.

Carina, "Aklım bizimkilerde, benden bir şey saklıyorlar gibi hissediyorum."

Ağzımdan çıkan kelimelerde Martin'de ufak bir gerginlik oluşmuştu. Gergin bir şekilde masada duran elimi tutup konuşmaya başladı.

Gavi, "Önemli bir şey olsa söylerlerdi bebeğim, belki onların arasında bir durumdu. Hem bugün sadece bizim hakkımızda konuşacağız tamam mı?"

Her ne kadar konuyu değiştirmeye çalıştığını düşünsemde o ve benden "biz" diye bahsetmesi beni fazlasıyla heyecanlandırmıştı. Haklı olduğunu düşünüp samimi bir şekilde gülümsedim.

we just friends ; pablo gaviHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin