Vain⋅tk

_7

𓄇
______

Kaos.

Tam anlamıyla dakikalar öncesi içinde kaldığım durumu anlatabilecek tek kelime. Üstelik hala kendimi toparlayabilmiş değildim. Feci bir kalp sızım da vardı. Nefes aldıkça kemiklerim batıyordu sanki.

Kısa kısa alabildiğim nefesle yetinmeye çalışıyorum. Gözlerim kapalı, deltanın bacakları arasında göğsünde uzanıyorum. Kurdum kontolü ele alıp deltaya karşı koymaya çalışmıştı ama delta ona boyun eğdirmişti. Onun emri altındaydık. Ne büyük bir yenilgi.

Kurdumun ruh eşini isteğinden bi' haberdim. Hiç düşünmeden o omega senin bu omega benim keyifli geceler geçirirdik. Büyük ihtimalle sadece dürtüsel bir istekti. Aksi halde bir anda ruh eşi meraklısı kesilmesinin bir anlamı olamazdı. Ruh eşini tanımanın epey büyülü bir şey olduğunu duymuştum. Çevremde ruh eşi çift bayağı fazlaydı. Hiç yaşamadığım için olaya onlar gibi bakamıyordum.

Ruh eşim...

Cansız bedeni zihnime kazınmış gibi silemiyorum. O gün, ben ve birkaç kuzenimin lise mezuniyeti için ailece bizim orman evinde toplanmıştık. Kalabalık bir aile olarak yemek yiyip hoş bir akşam geçirecektik.

Akşam saatlerine doğru kurt ulumaları çoğalınca korkup bahçeye çıktığımızı hatırlıyorum. Ta o zamandan gücü yerinde nitelikli bir alfa olarak kontol etmek için ormana doğru yürümüştüm. Kurt ulumaları devam ediyordu. Korkmamıştım daha çok bu karmaşaya neyin sebep olduğuna dair bir meraktı. Ormana girmeden evime yakın bir yerde onunla karşılaşmıştım.

Hırpalanmış yaralı vücudu onu gördüğümde son nefeslerini veriyordu. Yardım etmek için yanına çöküp yaralarına bakınırken gözlerini açtı. Göz göze geldiğimizde dolu gözlerine ve yüzünde oluşan ifadeye anlam verememiştim. Sanırım beni tanıdığındandı. Bir süre kıpırdamadı, gözleri açık kaldı. Fark etmiştim ki o çoktan öldü. Henüz kollarım arasındayken öldü.

Delta, bebeğini öldürmesinin karşılığında ondan bu şekilde intikamını almıştı. Onu tanımayan ama uğruna terk edeceği ruh eşinin gözleri önünde öldürmüştü.

O an içimi kaplayan hüznün ve kalp sızısının ona yardım edemediğim için olduğunu sanmıştım. Onu kucaklayıp ilgilenmek için eve götürürken artan kalp sızısı yarı yolda fenalaşmama neden olmuş, bir adım daha atamadan kapının önünde yere düşmüştüm. Sonrasında olanları çok hatırlamıyorum. Ailem beni odama çıkarmış gece boyu dinlenmemi istemişlerdi.

Aile buluşması bensiz yapılmış, olması gerekenden daha sakin geçirilmişti. Bana vita ve delta hakkında bildiklerim sabah anlatılmıştı. O an inanmamak için bir sebebim olmadığından bunu böyle bilip böyle kabullenmiştim. Aileme de kızamıyordum. Beni korumak için, karşı bir atağa geçmemem için böyle bir yalan söylemiş olmalılardı. Ama nereden bilebilirlerdi. Ben aramasam bile onun yine de gelip beni bulacağını...

Vita...

Lisede de şimdiki kadar olmasa da başına buyruk biriydim. Dışarıdan iyi aile çocuğu gibi gözüksem de okulda epey zorba biriydim. Okula gidip gelirken üzerimde olduğunu hissettiğim bakışların Vita'ya ait olduğunu bilmiyordum.

Her gün gelip beni izliyormuş, yolda yanımdan geçiyormuş. Tanışmak için türlü tesadüfler uyduruyormuş ama ben pek bir gözü dışarıda olduğumdan hiçbirini fark etmemiştim. Delta bu süreç boyunca onu hep uzaktan izlemiş. Bana yakınlaşmaya çalıştığını fark edince sinirlerine hakim olamamış.

Vita onun eşiymiş sonuçta ve sanırım eşimi başka birinin peşinde görsem ben de sinirlenirdim. Bu apaçık kurt içgüdüsü. Sahiplenme duygumuz normalden epey yüksek. Üstelik söz konusu kurt bir delta olunca ne kadar tehlikeli olabileceği öngörülebiliyordu. Vita ya aptaldı ya da eşine karşı çıkacak kadar cesurdu. Yaşını küçümsemişti belki de. Benimle bile arasında 7 yaş varmış. Yine de hatırladığım kadarıyla onun ne kadar güzel bir erkek Vita olduğunu, ne kadar genç göründüğünü hatırlıyorum.