Gözlerimi açtığımda pencereden sabah güneşi bana merhaba diyordu. Uykunun verdiği sersemlikle kalktım. Yatağımın yanında bıraktığım pofuduk terlikleri ayağıma geçirip bu güzel yaz güneşini daha iyi görebilmek için pencerenin önünde durdum. Manzara bir harikaydı. Gözlerimi kapatıp kuşların cıvıltılarını dinledim. Aynı açlık oyunları filmindeki alaycı kuşun söylediği şarkıyı söyler gibiydi. Herşey mükemmeldi. Kuşları dinlerken bir gök gürültüsü ile irkildim. Ah harika (!) yağmur yağıyordu. Ama ben yağmurdan hiç hoşlanmam ki. Neden bugün mahvolmak zorunda. Yağmur damlaları hızlanırken bugün kü dışarı çıkma planlarımın suya düştüğünü anladım. Yarım saat kadar önce açtığım pencereyi kapattım. Yavaş adımlarla dolabımı açtım. Havanın bozulmasına dolayı uzun kollu tshirt giydim. Altıma da Jean pantolonumu geçirip odamdan çıktım. Merdivenlerden inerken anneme seslenmek yeni aklıma gelmişti.
-Anne,günaydın...
Mutfağa hunharca girdim fakat annem mutfakta yoktu. Acaba bahçedemi diye düşünürken bahçeye çıktım. Yağmurdan saçım ve kıyafetleri anında ıslatma başlamıştı. Sanki bir işe yarayacak gibi ellerimi kafamda kenetlendi ve bağırarak
-anne, neredesin?
Ah burdada yoktu. Nerede olabilir ki. Eve koşarak geri girdim. Merdivenlerden hızla yukarı çıktım. Evde yalnızca ayak seslerim duyuluyordu. Annemin odasının önünde durdum. Eski kapıyı açarken gıcırtı sesi geldi. Bu nasıl bir gün yani şuan kendimi cidden korku filminde hissettim diye düşerken hızlı adımlarla içeri girdim. Karşımda gördüğüm yerde yatan bedenle gözlerimden yaşlar akmaya ve ağzımdan hıçkırıklar çıkmaya başlamıştı bile. Hemen annemin yanına eğilip onu uyandırmaya çalıştım fakat uyanmıyordu. O uyanmadıkça ben daha kötü hâle geliyordum. Hızla kalkıp odama koştum ve telefonumu alıp hızla hastane numarasını çevirdim...
Merhaba bu benim yeni hikayem umarım beğenirsiniz. Lütfen desteklerinizi eksik etmeyin...
