Ben, Hira Deren
Hayatı darmadağın o kız.
(Gerçek aile kurgusundandır.)
¬Değerlim'e, Hira'ma gelsin bu hikayem. İsmin yaşasın güzelim, yattığın yerde huzurla uyu.¬
01012023
Beni takip edenler bilir, geçen hafta GR yi final verip KŞ'yi kaldırmayı düşündüğümü söyledim. Bir şey de hala eminim; Gölgenin Ritmi' ne final vermem. Fazla uzun sürdü bana göre ama gerçekten GR yi ayrı tutarım. Ama zamanı geldi işte 🥺
Kırmızı Şeker de şuanlık kalacak. Bölümler sık sık gelmeyeceğini de belirtmek isterim. Fazla uzun da sürmez ama 🍭
Yetiştirirsem cumartesiye GR ye yeni bölüm 😽🧚♀️
İyi okumalar🧁
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Ahu'dan
Küçüktüm, Kartal'a tanıştığımda küçücüktüm daha. Elinde barbie bebeği eksik olmayan, sokakta gördüğü her hayvanı sevmek isteyen, babasına delilercesine aşık, heyecanlı, yerinde duramayan ve şımarık o küçük kızdım ben. Tek çocuktum, babam beni, annemin olmamasından mıdır nedir, şımartarak büyütmüştü. Her bir dediğim iki olmamıştı. Bu yüzden babama her daim bağlı olmuş, sırf o üzülmesin diye yıllarca annemin neden öldüğünü bile sormamıştım. Merak etmiştim ama annemi. Nasıl görünür? nasıl gülümserdi bana? Kızgın mıydı ya da? Yaramazlık yaptığımda beni nasıl uyarırdı? Peki annem nasıl kokardı? Cennet gibi miydi? Arkadaşlarım öyle derdi. Anneler cennet kokarmış. Ben kötü bir çocuk muydum da cennet kokulu bir annem olmamıştı, diye çok düşünmüştüm. İşin içinden çıkamadığımda,yaklaşık 14 yaşımda, gitmiş babama annemin nerede olduğunu sormuştum. İlk defa kızmıştı ilk defa o kadar çok bağırmıştı ki bana... İlk kalp kırıklığın ne deseler bunu söylerdim. Bebek gibi büyüten kollayan babamın bana sesini yükseltmesi kaç yaşıma gelsem bile hala üzerdi beni.
Şimdi ise öğrenmiştim ki; beni koruyan kollayan babam, bebeğimi almıştı benden. Hira'mı almıştı. Nefesimi, ruhumu acımasızca sökmüştü.
İnanmak istemedim ilk başta. Kim inanırdı ki? Beni büyüten babam, benden bebeğimi çaldı, demek kolay değildi. İnanmak hiçte kolay değildi.
