Gözlerimiz kapalıydı. En azından ağzımda bant olmadığını anlayabilmiştim. Arabayla götürülüyordum. Yolculuk uzun sürmüştü. Tahmini olarak 1-2 saat sanırım.
"Hey! Benimle derdiniz ne?"
"Sadece sus."
"Ne demeye çalışıyorsunuz? Kimin adamlarısınız?!"
"Bay Lee'nin adamlarıyız. Ne de olsa öleceksin."
"Siktir.. Benimle derdiniz ne orospu çocukları!"
Cevap yok.. Daha fazla zorlarsam ağzıma bant yapıştıracaklarını biliyordum. O yüzden ses çıkartmadım. Babamın bu işlerini sevmiyordum.
Araba durdu ve biri beni kolundan tuttu. Arabadan çıkıp bilmediğim bir yere doğru ilerledik. Beni sandalyeye oturttular. Ellerimi çözüp, sonra ise sandalyeyle birleştirip geri bağladılar. Göz bandını çıkardılar.
"Kimsiniz siz! Ne hadle beni kaçırırsınız? Emin olun ki birazdan babam ve adamları burada olacaktır. Bunun için hiç bir kurtuluşunuz yok."
Minho: Hah? Öyle mi olmuş canım.
Ardından güldü.
"Kimdin sen?"
Minho: Bakıyorum da unutmuşsunuz. Beni kaçıracağınızı mı sandınız!
"Ne kaçırması amk benim niye hiç bir şeyden haberim yok?"
Minho: Demek konsere o yüzden geldin Jisung..
"NELER OLUYOR BURADA AÇIKLAYACAKMISIN OROSPU ÇOCUĞU"
Minho: Sinirlendin galiba.
"Kaltak piç.."
Minho: Ahh.. Başından beri baban ve babanın adamlarının benim ve babamın peşinde olduğunu biliyorum. Benimle olan derdiniz ne? Aaa dur şeydi.. Mmm kardeşin miydi
Abin miydi? Onu öldürmüşlerdi adamlarımdan biri.
Sustum.
____
26.01.22
Babam'dan 4 yeni mesaj
Babam:
Oğlum..
Abini kaybettik.
Kaza yapmış..
Olay yerinde ölmüş. Ara beni.
Jisung:
Baba bu gerçek değil dimi..
Baba gerçek değil bu
Bana şaka yapıyordunuz dimi
Gerçek değil
Olmaz ki
Daha bu sabah beraber konuştuk
Gece dışarı çıkmak için
Baba biz onunla daha dışarı çıkacaktık
Ölmüş olamaz
İnanmıyorum
Ölemez o
Bana söz verdi
Bırakmwycakrk o bebi
Bwrakmayaıcktı..
____
"Hayır.. O kaza yerinde ölmüştü. Hayır o kaza yapmıştı. Hayır hayır hiç biri gerçek değil. ONU SİZ ÖLDÜRMEDİNİZ DİMİ! YAPMADINIZ BÖYLE BİR ŞEY HAYIR BÖYLE OLMUŞ OLAMAZ ZOR KABULLENDİM BEN ABİM BU İŞLERE KARIŞMAZDI HAYIR!"
Minho: A-aa haberin yoktu herhalde minik sincap.
Gözümden yaşlar akıyordu ve akmaya devam ediyordu. Babam bana bunu yapmış
olamazdı ki.. Abim bu pis işlere karışmayacağına, söz vermişti.
Minho, bana doğru silah tuttu.
"Senin sebebin ne?!"
Minho: SIRF ABİN ÖLDÜ DİYE KARDEŞİMİN CANINI ALDINIZ! O BENİM TEK KARDEŞİMDİ
"BENİMDE TEK KARDEŞİM ABİMDİ ANLAMIYORMUSUN ABİM ÖLDÜ SONRADA DEMEKKİ BABAM İNTİKAM İÇİN KARDEŞİNİ ÖLDÜRDÜ AMA SEN HÂLA DEVAM EDİYORSUN! SENELERCE NE YAŞADIĞIMI BİLMİYORSUN MİNHO. PANİK ATAKLAR KRİZLER ANKSİYETE BUNLARIN HEPSİ SİZİN SAYENİZDE OLDU BENİM ABİMİ ÖLDÜRDÜNÜZ"
Minho, adamlarının dışarı çıkması için çenesi ile dışarıyı işaret etti. Adamları dışarı çıktı.
"Minho.. Senden bu kadarını beklemezdim."
Minho: Bak.. Abini bilerek öldürmedik tamam mı? Kazara silah ile adamlarımdan biri onu durdurmaya çalışırken vurulmuş. Ama siz saçma salak şeyler uydurup, kardeşimin canını aldınız. En azından tek değer verdiğim varlıktı, candı o.
"Yemin ederim ki.. Benim bunlardan hiçbirinden haberim yok. Bak babam ve adamları da gelsin. Anlaşma yapalım. Düzgünce konuşalım. Olur mu?"
Minho: ASLA! Senin ölmen lazım. O adam hiçbir şey haketmiyor. O adam hiçbir canlıyı haketmiyor.
"Bak.. Lütfen. Çözer misin beni? Yanımda hiç kesici bir alet yok. Kaçmam da. Söz veriyorum."
Sessizlik.
Yanıma geldi gözleri dolu bir şekilde. Ellerimi çözerken, titrediğini anlayabiliyordum. Çözdü.
"Teşekkür ederim.."
Cevap vermedi.
"Minho.. Ben bu olanları bilmiyordum. Abimin böyle öldüğünü de yeni öğreniyorum. Yemin ederim ki şuan şok içindeyim. Belki sende öylesindir bilmiyorum ama özür dilerim.."
Minho: Özürlerden nefret ediyorum. Özürlerin ne olduğunu bilmiyorsun! Onlar sadece insanların yaptığı hataların üstünden kapatmak demektir. Özürler hiç bir boka yaramaz. Sadece insanların hatalarını kapatmış gibi kendi üzülmüş gibi ve hiç bir şeyden hata çıkartmamak demektir.
Birden bire deponun açılma sesi geldi babam ve adamları gelmişti. Minho aniden elimden tuttu ve beni bilmediğim bir yere doğru kaçırmaya çalıştı. Ne olduğunu anlayamamıştım. Biraz da olsa ne olduğunu anlamıştım. Babamdan tabii ki hesap soracaktım. Bunun için özür dilerim abi..
Deponun alt katı da varmış. Oraya doğru inmeye başladık bizi hâla takip ediyorlardı.
"BABA! SİZ GİDİN BEN HALLEDECEĞİM.."
"HİÇ BİR YERE GİTMİYORUZ OĞLUM ONU ÖLDÜRECEĞİZ!"
"LÜTFEN BENİM İÇİN..." Derken aşağı katta duruyorduk. Adamlarım silah tutuyordu ve Minhonun adamları da oraya karşılık silah tutuyordu. Hepimiz 5 saniye duraksadık. Ne olduğunu anlayamadım. Neyi anlıyorum ki zaten.
Minho bana yalvaran ve acıyan gözlerle bakıyordu.
"Bak.. Lütfen hepimiz elimizdeki silahları bırakalım ve hepimiz bir arada oturup, olanları konuşalım."
Bana baktı. Öyle bir baktı ki. İnsanı kendine suçlu olmadığı halde suçlu hissettiren bir bakıştı.
Ardından... Bana sarıldı. Ama o sarılma başka bir sarılmaydı. Karnımda büyük bir sızıntı oluşmuştu. Elimi karnıma koydum ve geri çektim. Bu kandı. Elimde kan vardı.
Minho: Üzgünüm Jisung..
Yere yığıldım. O ise bıçağı çekip, kaçtı. Ve o sırada ben yerde dururken benim adamlarım ve onun adamları çatışmaya girmişti. O sırada babam beni hemen alıp, dışarı çıkarmaya çalıştı.
Bilincimi kaybetmiştim..
_____
SİZDEN GERÇEKTEN ÖZÜR DİLİYORUM BÖLÜM SONUNU BÖYLE YAPMAMALIYDIM AMA DİĞER BÖLÜM MÜKEMMEL OLUCAK MERAKLA BEKLEYİN ÇOK BÜYÜK ŞEYLER OLUCAK SİZDEN TEKRARDAN BÜYÜK BİR ÖZÜR DİLİYORUM... UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR SİNİRİNİZİ BENDEN ÇIKARABİLİRSİNİZ İSTEDİĞİNİZİ DEMEKTE SERBESTSİNİZ...
