Hayır olamaz galiba ben aşık olmuştum ve bunu kime anlata bilirim diye düşünüyordum.Bunu anlatmaya hem utanıyordum hem de heyecandan anlatamazdım.Ve işte yine bir okul günü ve yine ben günüm çok normal geçiyordu.Derslerimiz boş geçiyordu ve daha sınıfta kendime arkadaş edinemediğimden sakin-sakin oturup onu düşünüyordum onu bu gün sınıfta görmediğimden gelmedi sanmıştım bunu düşünüyordum ki,o an içeri girdi yanında da Eda vardı hani ilk bölümde bahsetmiştim ya o işte.Hiç birşey anlamadım yine ve yine çünki o zamanlar çok saf birisiydim.Onlar içeri girince herkes bir yandan "oooo" demeye başladı birşey mi oldu diye sormak istiyordum ki,müdür geldi ve eve gide biliceğimizi söyledi.Serkan ise bana ben tam sınıftan çıkarken "yarın görüşürüz tatlım"dedi.Ne cevap vereceğimi bilemedim çok utandım ve koşarak sınıftan çıktım.Eve gidene kadar olayları beynimde sıraladım yine birşey anlamadım aman neyse o bana "tatlım" demişti çok mutluydum diğer olayları düşünmek bile istemiyordum.. İşte bir günüm böyle geçmişti.Amaona karşı olan sevgim her gün artıyordu ilk kez böyle hissediyordum doğrusunu söylemek gerekirse Eda'yı kıskanmıştım hemde çok.Ama bunu yine de kimseye anlatmamıştım.Benim olayım da tam olarak bu herşeyi kendi içimde saklamak,hiç kimseye anlatmamaktı güvendiğim kişilerin güvenimi kırmasıydı bunu yapan kişilerden birisi de Serkan oldu.
-2.bölüm sonu-
/Rica etsem yorumlarda ne zamandan okumaya başladığınızı yaza bilir misiniz/
