Scars(Ελληνικά)

Chapter 3/Το πάρτυ

Ήταν 10 η ώρα.Είχα ετοιμαστεί.Είχα βάλει την μάυρη φούστα μου με το αγαπημένο μαύρο δαντελένιο μπλουζάκι μου.Μου το χε πάρει η μαμά μου στα 14 γενέθλια μου.Είχα βαφτεί και είχα φτιάξει τα μαλλιά μου.Μπορώ να πώ οτι ήμουν σχετικά όμορφη.

Η Mere μου χτύπησε το κουδούνι.Φορούσε ένα γαλάζιο κοντό φόρεμα με ψηλά μπέζ τακούνια.Πράγμα που με έκανε να νιώσω χαζή που φορούσα τα αγαπημένα μάυρα vans μου.Ήταν όμορφη και δίπλα της ένιωθα σαν μία κοντόχοντρη πατάτα.Δεν ήμουν ιδιαίτερα παχιά αλλά το τέλειο σώμα της Mere δεν το έφτανα ούτε στο ελάχιστο.

"Ανυπομονώ να δω τον Fin!Μου αρέσει τόσο πολύ!Και πιστεύω οτι αρέσω και εγώ σε αυτόν!!"

"Σίγουρα του αρέσεις Mere!!"

"Όπως και εσύ στον Jack!!Όλο για σένα με ρωτάει!!"

"Χαχα",είπα.Ο Jack ήταν υπέροχος και υπό άλλες συνθήκες θα μου άρεσε και έμενα πολύ...αλλά είναι ο πανέμορφος,μυστήριος Shawn στη μέση.Όχι οτι θα με κοίταζε ποτέ του.Αλλά και πάλι.

Μπήκαμε στο club.Ο Fin μας χαιρέτησε και αγκάλιασε την Mere,φιλώντας την απαλά στο μάγουλο.Ο Fin είναι πανέμορφος.Είναι μελαχρινός,με σταρένιο δέρμα και υπέροχο σώμα.Έχει λαμπερό χαμόγελο και τέλειο βλέμμα.Καθώς είχα απορωφηθεί στην εικόνα του μοντέλου με όνομα Fin,ένιωσα ένα σφυχτό γυμνασμένο στέρνο να ακουμπάει την μέση μου.Ήταν τοσο γνώριμο αυτό το σώμα που με άγγιζε που μου προκάλεσε ρίγος.

"Συγνώμη να περάσω?",είπε η φωνή από πίσω μου.Την ήξερα αυτή τη φωνή.Ήταν η ίδια φωνή που μου είχε πεί "Τα λέμε Isabelle".Ήταν ο Shawn.

"Πέρασε",είπα με μία τρεμάμενη φωνή.Μου χαμογέλασε.Ξαφνικά ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται.Κάθησα.Ήρθε δίπλα μου ο Fin.

"Η Mere είναι με τον Jack και διαλέγουν το επόμενο τραγούδι.
Κολλιτσίδα αυτή η τύπισσα..πώς την αντέχεις?",είπε ο Fin.

Τι δυπρόσωπος.Καθαρή περίπτωση αγοριού που πιστεύει ότι μπορεί να έχει όποια θέλει και μετά να την "πετάει" σαν να είναι ένα παλιό παιχνίδι που το βαρέθηκε και το πέταξε.Πρίν προλάβω να υπερασπιστώ τη φίλη μου,ένιωσα τα χέρια του Fin να με τραβάνε στην αγκαλιά του.Υπό άλλες συνθήκες θα παραδιδόμουν στην αγκαλιά ενός τόσο υπέροχου αγοριού.Όμως η Mere τον αγαπούσε πραγματικά και δεν ήθελα να την στεναχωρήσω.Και ας μην ξεχνάμε πως δεν είχα όρεξη να γίνω το παιχνίδι ενός player.

"Ξεκόλλα.",είπα στο Fin και πήγα στον Jack και τη Mere.

"Ουάου..είσαι πανέμορφη",μου είπε ο Jack.Του χαμογέλασα.

"Πάω στον Fin",είπε η Mere κλεινοντάς μου το μάτι.

"Που να ξερες καημένη μου..",σκεφτηκα.Όμως τελικά της απάντησα "Καλα να περάσετε".

Είπα στον Jack το περιστατικό με τον Fin.
"Μην ασχολήσε είναι μαλάκας.Πάντα έτσι έκανε.Να φανταστείς από το δημοτικό δεν επέτρεπε σε κανέναν να τον λέει Finnegan,όπως έχει βαφτηστεί άλλωστε.Και όποιος τον φώναζε έτσι τον "έσπαγε" στο ξύλο.Εγώ δεν ξέρω πώς προέκηψε να είμαι κολλητός μαζί του.Αλλά τον έχω συνηθίσει πιά.."

"Χαχα κατάλαβα",είπα αν και δεν κατάλαβα ούτε με ένοιαζε να καταλάβω.

Χορέψαμε με τον Jack.
Με πήρε τηλέφωνο ο μπαμπάς μου και βγηκα έξω.Αφού κλείσαμε το τηλέφωνο έκανα μια βόλτα έξω για να πάρω καθαρό αέρα.Τότε άκουσα κάτι θορύβους.Έσπαγαν γυαλιά.Ο ήχος ερχόταν κάτω από το σταθμό.Πήγα να δώ.Αν και μεγάλο λάθος μιάς και θα μπορουσα να είχα σκοτωθεί ή βιαστεί από κανά ψυχάκια.Όμως ούτε ψυχάκιας ούτε βιαστής.Αλλά ένα έφηβο αγόρι το οποίο άκουγε μουσική,έπινε και έπειτα έσπαγε τα μπουκάλια πέρνοντας ένα μικρό κομμάτι γυαλί και πιέζοντας το στο δέρμα του τραβώντας πολλές κάθετες γραμμές.Αυτή η εικόνα μου ήταν τόσο γνώριμη.Μιάς και έτσι πέρναγα μέχρι προχτές κάθε βράδυ μου.
Πλησιάζοντας,η φιγούρα του έφηβου αγοριού έγινε ξεκάθαρη.Ένιωσα έναν πόνο στο στομάχι καθώς συνειδητοποιήσα ποιός ήταν αυτός ο έφηβος.

"Shawn??",φώναξα.

"Isabelle?Τι κάνεις εδώ.Φύγε σε παρακαλώ!!"

"Όχι.Δεν θα σου πώ τη συνιθησμένη βλακεία που μου λένε εμένα.{Μην το κάνεις αυτό δεν είναι η λύση σε τίποτα.}Απλά θέλω να μου μιλήσεις για το λόγο που το κάνεις εσύ αυτό."

"Αύριο στις 5 το απόγευμα ραντεβού έξω από το σταθμό και μετά σπίτι μου.Θα σου πώ οτι θές.Απλά σε παρακαλώ άσε με λίγο μόνο.Το χρειάζομαι.",είπε προσπαθώντας να γελάσει.

"Εντάξει.Τα λέμε αύριο.",είπα χαμογελώντας.Άρχιζα να κλαίω.Η εικόνα αυτή με σκότωνε.Μπήκα στο club.Προσπάθησα να συμπεριφερθώ σαν να μην έγινε τίποτα.

************************************
O Jack με συνόδεψε σπίτι.

"Χάρηκα πολύ που περάσαμε χρόνο μαζί Belle.",είπε ο Jack.Με αγκάλιασε σφυχτά.Ήμουν πολύ αδύναμη για να τραβηχτώ.Παρόλα αυτά κατάφερα να γλυστρήσω από την αγκαλιά του και να πώ:"Πέρασα υπέροχα.Καληνύχτα τα λέμε".

Αύριο έχω ραντεβού με τον Shawn στο σπίτι του.Τον πανέμορφο,καταθλιπτικό,μοναχικό Shawn που χαρακώνεται με μπουκάλια μπύρας κάτω από σταθμούς τραίνων τα ξημερώματα.Αυτό θα είναι ενδιαφέρον.