Chapter 11/Θάλασσα

170 20 4
                                    

Isabelle's POV

Δεν θέλω να πάω σχολείο.Δεν θέλω να τους δώ.Δεν θέλω να τον δώ.
Δεν θα αντέξω να τον δώ.Πονάει.Οσό και να κάνω οτι δεν με νοιάζει,με πονάει πολύ.

Μόλις μπήκα στη τάξη ήταν ήδη εκεί.Κοίταξα αλλού.Ένιωθα σαν να σταμάτησε ο χρόνος.Αυτή η ώρα δεν περνάει με τίποτα.

Χίλιους αιώνες έπειτα,τελείωσε το μάθημα και πήγα να βγώ,αλλά ένιωσα ένα τράβηγμα στο χέρι μου.

I:"Τι στο καλό θες?Άσε με."

S:"Σταμάτα.Δεν έχεις ιδέα τι έγινε γι'αυτό άκουμε."

Ι:"Έχεις 2 λεπτά."

S:"Δεν γίνεται να παραδέχομαι σε οποιονδήποτε το πώς νιώθω για εσένα.Θα με κάνει ευάλωτο και δεν θέλω να σε ξαναχρησιμοποιήσουν ις βάρος μου."

Ι:"Ίσως αν δεν μπλεκόσουν σε μαλακίες να μην με χρησιμοποιούσαν πουθενά."

S:"Δεν κάνω βλακείες.....πιά."

Ι:"Καλά πέρασαν τα δύο λεπτά,φεύγω."

S:"Δεν χρειάζεται να μάθει κανείς πώς νιώθω για σένα Isabelle.Μόνο εσύ πρέπει να το ξέρεις.Σ'αγαπώ.Πολύ.Και συμαίνεις τόσα πολλά για μένα.Σε παρακαλώ πίστεψε με."

Ι:"Σε πιστεύω.Νομίζω."

S:"Χαίρομαι.Νομίζω."

Χαμογέλασα με το ηλίθιο αστείο του.Δεν έχω ιδέα γιατί το κάνω όλο αυτό.Υποθέτω ότι έχω φάει κανένα από αυτά τα ηλίθια εφηβικά κολλήματα που πάντα μισούσα.

Βγήκαμε βόλτα το βράδυ στη παραλία.Κάναμε πικνίκ και λέγαμε βλακείες.Γελάγαμε πολύ.Μετά τραγούδησε παίζοντας κιθάρα.Κοιτούσε την απέραντη,μαύρη λόγο της ώρας,θάλασσα και χαμογέλαγε καθώς τραγούδαγε.Έχει την πιό υπέροχη φωνή που έχω ακούσει στη ζωή μου.Χριστέ μου είναι τόσο υπέροχος.

Μόλις τελείωσε το τραγούδι γύρησε και με κοίταξε με ένα ντροπαλό,αμήχανο αλλα ταυτόχρονα τόσο αξιαγάπητο χαμόγελο.
Με φίλησε απαλά και καθήσαμε αγκαλιά να βλέπουμε τη θάλασσα.

Ι:"Τα χέρια σου..έχουν φρέσκα κοψίματα"

S:"Κόπηκα καταλάθος."

Ι:"Και εγώ κόπηκα "καταλάθος"",είπα και του έδειξα τα φρέσκα κοψίματα στα χέρια μου.

S:"Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου Isabelle.Με πονάει.",είπε φιλώντας τα σημάδια στα χέρια μου.

Ι:"Δεν θα το κάνω αν δεν το ξανακάνεις και εσύ."

S:"Σύμφωνοι."

Ι:"Τέλεια."

S:"Θα έρθεις να κοιμηθείς σπίτι μου ή μπα?"

Ι:"Μπά...θέλω να κάτσω με το μπαμπά μου για να του κάνω παρέα."

S:"Αα οκέι.Να σε αφήσω σπίτι σου ή..?"

Ι:"Θα ήταν ωραία αν με άφηνες."

S:"Ωραία."



Ι:"Ευχαριστώ που με έφερες."

S:"Τίποτα."

Πήγα να τον φιλήσω άλλα τραβήχτηκε.Τι στο καλό?

Ι:"Εεμμ εεε σορρυ"

S:"Εγω συγνώμη απλά δεν είμαι πολύ καλά αυτή τη στιγμή.Θα σου στείλω όταν φτάσω.Καληνύχτα,σ'αγαπώ."

Ι:"Καληνύχτα."


Πήγε 4 τα ξημερώματα και δεν μου έχει στείλει.Έχω αρχίσει να ανυσηχώ.

Παίρνω τηλέφωνο στο σπίτι του μιάς και δεν σηκώνει το κινητό.

"Ποιός είναι και τι στο καλό θέλετε τέτοια ώρα?",είπε η νυσταγμένη Aaliyah.

Ι:"Εε είμαι η Isabelle.Ο Shawn είναι σπίτι?"

Α:"Πέρασε από δω και έφυγε.Είπε ότι θα πήγενε σε σένα ... αν και προφανώς δεν έλεγρ αλήθεια."

Ι:"Αα..εεεμμ..ευχαριστώ.Σόρρυ για την ενόχληση.Καληνύχτα."

Τι στο καλό?Που είναι?Δεν αντέχω άλλο να ασχολούμαι με τέτοια.Με κουράζουν τοσο πολύ τα "μυστικούλια" του.





Scars(Ελληνικά)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon