Ben Onlardan Değilim

Normal Bir gün

Okula gitmek için sıcacık yatağımdan kalkmayı ve o garip insanlarla günümün yarısını geçirmek istemesemde kalktım ve elimi yüzümü yıkadım. Neyse ki dün akşam çantamı önceden hazırlamayı akıl etmişim. Bende fazla oyalanmadan saçlarımı tarayıp sade şekilde bağladım. Okul için süslenenler ne kadar erken kalkıyor merak ediyorum. Aynadan kendime dikkatli bakınca gerçekten şaşırdım. Dün biraz fazla geç yatmışım sanırım gözlerimin altını hiç bu kadar mor görmemiştim. En azından güzel bir yüze sahibim de bu tür küçük sorunları kapatıyor. Anneme "Günaydın anne" dedim ve "Günaydın" karşılığını alınca odama gittim.

Okul ünüformamı giydim ve boy aynasına bakarak gömleğin iki düğmesinide ilikledim. "Bakalım bugün okulda ne olacak" diye düşünerek evden çıktım. Bugün çok erken çıktım çünkü hem koro çalışması vardı, hemde babamın iş yerine uğrayıp bazı kağıtlar almam lazımdı. -Din Kültürü dersinde yapmamız gereken bi' etkinlik vardı. Konusu şu: "Komşuluk Vefası" ile alakalı bir drama çalışması yapmamız lazımdı- Sınıfta herkes benim yazar olmak istediğimi bilir bu yüzden herkes hoca "kim yazacak?" diye sorduğunda direk "Nil yazsın" dediler. Aslında herşey gayet normal di türkçe dersine kadar yani hoca "güzel olursa konferans salonunda yaparız" diyene kadar. Benim için zahmetli olmuştu ama sonucunda elimde olan şey 5 adet kağıttı.

Okuluma varınca derin bir iç çektim ve hırkamın fermuarını kapattım. Kendime "gün içerisinde hissediceğim iğrenç duygulara -öfke, nefret, tiksinme, belki mutluluk- hazır mıyım?" Diye sordum. Cevabım ise koca bir "HAYIR" dı.

Bahçeye girdim ve gözlerim benim gibi olan arkadaşlarımı aradı. Canan'ı, Sahra'yı, İlknur'u. Onlar benim kalan en yakın arkadaşlarım. Evet, selamlaştığım yada gün içinde konuştuğum daha çok isim var ama onların düşünceleri daha farklı. Neyse ki bizim sınıfın sırasına yakınlaştığımda Sahra'yı gördüm. Tam tepesinde ki güneş yüzünden sıkılmış olacak ki yüzünü buruşturmuştu.

"Günaydın Sahra"

"Günaydın"

"Merhaba arkadaşlar"

Arkası döndüğümde Canan'ı gördüm elinde iki yemek poşeti vardı. Birini Sahra'ya uzattı.

"Teşekkürler Canan"

"Çocuklar hadi sıraya geçin"

Mikrofondan gelen kalın ses ile bahçede dolaşan kişiler sınıflarının sırasına geçti. Yanımda olan Sahra'ya ve arkamda olan Canan' bakarak konuşmaya başladım.

"Kızlar sonunda uygulamayı yükledim artık gerçekten yazar olabilirim"

"Annen öğrenirse ağzına eder"

"Sağol Canan ya gerçekleri yüzüme bu kadar vurma"

"Üzgünüm ama gerçekler acıdır"

"Merak etmeyin ben katı bir ailede 14 yıldır hayattayım. Yani muhteşem bir manipülasyoncuyum"

"Sen bilirsin ama biz seni uyardık"

"Teşekkürler canımın içi"

"Rica ederim gıcık"

"Bırakın didişmeyi hoca konuştuğumuzu görürse en son bizi alır"

"Tamam ya"

Hoca ne yazık ki bizim sıramızı beğenmemişti. Bu yüzden okula en son bizim sınıfının girecektir. Bende andan faydalanıp arkamı döndüm ve Canan ile konuşmaya başladım.

"İlk bölümü bugün yayımliycam"

"Hemen okumak için sabırsızlanıyorum"

"Bende wattpad' i yükleyince hemen okuyacağım söz veriyorum"

"Şimdiden iki okuyucum var"

Ben konuşurken bizden önceki sınıflar çoktan içeriye girmiş ve sıra bize gelmişti. Yürürken hızlıca konuştum.

"Teneffüste daha ayrıntılı konuşuruz"

Sınıfımız birinci katta olduğu için hergün şükrediyorum. 7. Sınıftayken sınıfımız en üst yani 4. katta. Sırtımızda bizden ağır çantalarla 8 merdiven çıkıyorduk ve düşme tehlikemiz daha çok oluyordu çünkü okulumuzda ki aptallar yavaşça çıkmanın ne olduğunu bilmediğidi için her zaman beni ittiyorlardı. Hatta bir keresinde boyu benim bacağımı geçmeyen birisi beni öyle bir ittirdiki merdivenlerden düşmüştüm.  Neyse ki Canan ve Sahra vardı. bana kalkmam için yardım etmişlerdi.

Yine itile kakıla bir şekilde koridorun sonundaki sınıfımıza geldim. Tabi ki benden önce sınıfın yarısı -çoğunlukla erkekler- koşarak geldikleri için sınıfa önceden gelmiş ve konuşmaya başlamışlardı.

Sırama geçtim ve hemen ilk önce yeşil montumu çıkarttı ve onun sırasının yanına astım. Yani Okan' ın sırasına astım. Evet bu sınıfa katlanmamın tek sebebi o. Ben bir platoniğim. Onun bakışlarına, gülümsemesine, kibarlığına, Sınıftaki lere rağmen kendi bozmamasına, gözlerine aşığım. O muhteşem bir insan ona bayılıyorum ve yazacağım hikayemde şifreli şekilde ona olan aşkımı yazacağım.