Ben Onlardan Değilim

Gizli Yazar

İlk defa erken kalktığım için kahvaltı yapmaya karar verdim. Mutfağa indiğimde daha toplanmamış bir sofra gördüm.

"Hayret hiç bu kadar erken kalkmazdın"

"Günaydın anne"

"Kahvaltı yapmak istiyorsan Kendin hazırla"

"Tamam"

"Etrafa kırıntı dökme temizlemekle uğraşamam"

(Bıkkınlıkla söyledim) " tamam anne dikkat ederim"

Annem mutfaktan çıktıktan sonra bütün ihtaşım gitmişti ama çokta sıkılıyordum. Bende sofraya toplamaya karar verdim. Bir iş yaparken veya uzun bir yoldayken hayal etmeyi, düşünmeyi çok severdim. Şimdide aynı şeyi yapacaktım. Bugün yazacağım bölümden başlayıp, gelecekteki mesleğime kadar hayal ettim. En sonunda aklıma o geldi "Okan" evet sadece birgün gelmemiş olabilir ama onun başına birşey geldiğinden korkuyordum. Özellikle son konuşmamızdan sonra "Bir kardeşim var ama hasta" tek istediğim şey Okan'ın ve kardeşinin iyi olması

"Napıyorsun sen ?"

Bir o kadar korktum ki elimdeki tabağı düşürecektim.

"Anne öyle gelinir mi ? Ödüm koptu ya"

"Sofraya mı topladın ?"

"Evet"

Tabii ki iyi bir söz falan beklemiyordum ama bir teşekkürü hak etmiştim sanki. Annem ilk önce boş masaya sonra tezgaha bulaşıkları koyduğum yere baktı. Bende umutla gülümsedim ve annemin gözlerine baktım.

"Bulaşıkları da silseydin keşke"

Annem gidince umutlarım ile gülümsememde yavaş yavaş silindi. Ben bu kadını niye memnun edemiyordum. Neyse ki alışıktım bu yüzden pek umursamadan yukarı çıktım ve çantamı toparlamaya başladım. İğrenç okul ünüformamı da giydikten sonra aynanın karşısına geçtim ve saçlarımı düzelttim. Aslında çok iyi olmasada idare ederdim.

"Geç kalıcaksın"

"Tamam geliyorum"

Çantamı omzuma attıktan sonra hızlı hızlı merdivenlerden indim.

"Ben çıkıyorum. Görüşürüz"

Ve ölüm sessizliği. Kapıyı çarparak kapattım ve kilitledikten sonra seke seke yürümeye başladım. Acaba bugün Okan gelicek miydi ? Onu çok özlemiştim. Belkide sadece ufak bir grip geçirmiştir ve bana sınıfta her zaman ki gibi sıcak bir gülümseme ile " Merhaba" diyecektir. Umarım öyle olur.

Okulun kapısının önüne gelmiştim ama kapı daha açılmamıştı. Bende diğer erken gelenler gibi bir köşeye geçip beklemeye başladım. Boş olduğum zamanlarda zamanımı daha iyi şeylere kullanmayı sevdiğim için telefonumu çıkarttım ve interneti açtıktan sonra watpat'e girdim. Yeni bir başlık girmeliydim ama ne olabilirdi ? Şuana kadar kitapta Okan ile olan hayallerimi ve kendi kurduğum senoryolardan bahsetmiştim. Belkide onu daha ayrıntılı yazmalıydım. Başlık kısa ve özdü.

"O"

Zamanımın yettiği kadar Okan hakkında öğrendiğim bilgileri, hobilerini, davranışlarını yazdım ama kapının açılmasıyla yazdığım şeyleri kaydettim ve telefonumu kapatıp içeri girdim. Sınıfımın sırası biraz uzaktaydı ve oraya gidene kadar 10 kişi bana çarpmış olmasına rağmen birisi bile dönüp özür dilemedi. Aslında birisi dönüp bana kötü kötü bakmış ama o sayılmaz. En sonunda sıraya geldim ama kimse olmadığı için bahçede turlamaya gittim. Biraz zaman geçtikçe sınıfımdan birilerini görmeye başlamıştım.

"Günaydın"

En sonunda Canan gelmişti.

"Günaydın" diyerek koluna girdim.

"Naber"

"İyi sen?"

"Bende iyi"

"Sahra' nın ne zaman geleceği ile ilgili bilgin var mı ?"

"Bilmiyorum"

"Peki"

"Gel sıraya geçelim"

"Nasıl istersen"

Canan ile sıraya yaklaşmışken arkamızda Sahra' nın sesini duyduk.

"Günaydın"

"En sonunda gelebildin"

"Geç uyandım biraz"

"Akşamları başını telefondan kaldırmazsan olacağı bu"

"Arka taraftakiler hadi sıraya geçin. Davetiye mi bekliyorsunuz ?"

"En iyisi hızlıca sıraya geçelim"

Sıranın arkasında ufak bir kargaşa olmasına rağmen yinede arka sırayı kaptık. Okula girmek için beklerken yan sıradaki kişilerin konuşmasına kulak misafiri oldum.

"Kanka yeni bir kitap buldum wattpad' te yazar gizli ama kitapta bahsettiği okul forması aynı bizim okul formaları gibi"

"Tiktok hesabında kitabı paylaşıp ünlenmesine yardımcı olsana"

"A evet eve gidince yaparım"

"Ne kadar iyi insanlarız"

"Njxjdxjjjz"

"Yazardan gizli yazar diye bahsetde dikkat çeksin"

Ben sanırım gerçekten ünleniyorum...