Altay bayındır/köstebek +18

10. bölüm

Maç tempolu bir şekilde devam ediyordu. Hiç bir şey olmamış gibi yedek kulübesinde jorge hoca ile maçı seyrediyorduk.

20 dakikayı geride bırakmıştık. Rakip kaleye doğru koşan Arda ile tüm taraftar nefesini tutmuş golü bekliyordu.

21. Dakikaya girdiğimiz anda Ardanın ayağından çıkan top ağlar ile buluşmustu. Yedek kulübesi adeta şenlik yeriydi. Taraftarın sevinç çığlıkları duyuluyordu.

Yüzümde ufak bir gülümseme oluşmuştu. Kollarımı göğsümde kavuşturmuş onları izliyordum. Bakışlarım Altay'a dönünce onun çoktan beni izlediğini gördüm. İçten bir gülümseme yollarken inci gibi dişlerini göstererek karşılık verdi.

İlk yarının bitmesine beş dakika ya vardı ya yoktu. Arda'nin golünden sonra işler pek iyi gitmemiş özellikle hakemler ortalığı fazlasıyla karıştırmaya başlamıştı. İki tane faulü göz ardı etmişlerdi.

Gerçi ne beklersin ki zaten Ali palabıyık'tan nefret ediyordum bu adamdan cimbomuma da aynılarını yapmıştı. Ama ben yapacağımı iyi biliyorum sana pis bıyıklı...

İlk yarı bitmiş takım buraya yürüyordu hala öndeydik fakat ikinci yarı için pekte iyi şeyler olacağını kimse düşünmüyordu ki herkesin suratı beş karıştı.

Hep birlikte soyunma odasına giderken Altay adımlarını yavaşlatmıştı. Ona döndüğümde elimi tutup"ne yapacaksan şu an tam sırası ikinci yarı için hiç iyi şeyler olmayacak. Planlarını bozdun ama hakemler durmayacak bir şeyler yap mila"

Öyle bir söylemişti ki artık beni kimse durduramazdi.

Ellerim arasındaki elini sıktım. Ona dönüp "bu saatten sonra yapacaklarımı ben bile kestiremiyorum. Ama pes etmeyin olur mu elimden geleni yapacağım "

Birbirimize kocaman gülümserken yanağını çevirmiş eli ile bir işareti yapıyordu.

"Bir kerecik lütfenn " buna hayır demeyi öğrenmem lazımdı. Ama şu an buna ihtiyacı vardı. Uzanıp tüy kadar hafif bud öpücük kondurdum .

"Ama olmadı ki bu hissetm-"
Lafını arkadan gelen kahkahalar keserken arkamı döndüm. Lanet olsun yer yarilabilir mi şuan

"Biz gidelim canım moral vermeye gelmiştik ama gerek kalmamış belli" Türkan teyzenin söyledikleri ile yanaklarıma alevler hücum etmişti bile benim cesaret bir takıma vardı herhalde ama daha hiç bir şey ortada yokken bu olmamalıydı.

"Yok Türkan teyze benimde halletmem gereken işler vardı. Ben gideyim"

Betül abla ben yemem bakışları atarken Türkan teyze " tabi kızım git hallet şunların işini de görsünler günlerini daha tanımıyorlar seni"

Söyledikleri gülümsememe yol açarken "O zaman ben kaçayım Sende takımın enerjisini yükseltmeye çalış Altay ben halledicem"

Altay onaylandıktan sonra ortak Salona geçtim. Muhabirlerin hepsi sahada olduğu için burası boştu. Görevlilerden birini bulup var ekibinin kabinine girmem gerektiğini söyledim. Şansıma görevli Enesin yani çok yakın bir arkadaşımın kardeşi çıkınca gizlice yardım etmeye çalıştı.

Sonunda kabine ulaşınca onu gönderdim. İçeriye adim atarken aslında sahadan gözüken var ekibinin beyniydi burası kapıyı açıp içeri bir adam attım.

Gözler aniden beni bulurken korkuları burdan hissedilebiliyordu.

Ellerimi birbirine sürtüp kendimi boş koltuğa attım.