Eve tamamen taşınmıştım. Üç hafta olmuştu ve bu süreç boyunca Altay ile pek fazla görüşmemiştik. Ligin ortalarindaydik ve bir hafta sonra fenerbahçe- Beşiktaş derbisi vardı. Takım deli gibi bu derbiye hazırlanıyordu. Altay da öyle, her maç fazlasıyla hırslı olsa da derbilerde daha bir farklıydı.
Erkenden Tesise geldim. Bugün islerim oldukça yoğundu transfer süresinin bitmesine az kalmıştı. Bu yüzden herkes son kozlarını paylasiyordu.
Cimbomumda durumlar oldukça parlaktı. Mertens, Sergio,mata derken icardi vd zaniolo transferleri de piyasada bomba etkisi bırakmıştı. Galibiyet serilerine bakınca şimdiden şampiyon belliydi.
Fenerbahçede ise durumlar sabitti. Elle tutulur bir transfer goremiyorduk. Ali Koç yönetimi tarafında ses getirecek bir transfer sadece valencia'ydı. Fakat ligdeki durumları fazlası ile iyiydi. Galatasaray birinciydi. Fenerbahçe ise aralarındaki altı puan ile arkalarindan takip ediyordu.
Üzerime siyah ince uzun kollu bir penye altına yırtmaçlı deri etek üzerine ise yine deri bir ceket attım. Deri çizmelerimi de ayağıma geçirip kol çantamı alıp hemen arabaya atladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün takımın erken saatte antrenmanı vardı. Altay ile konuşma fırsatımız belki olabilirdi ama benimde islerim bu üç hafta boyunca yoğun olduğu için bir türlü denk gelemiyorduk.
Dün akşam artık oda dayanamamış ve bana yarın mutlaka yanına geleceğim demişti.
Tesise geldiğimde otoparka arabayı park ettim. Görevlilere baş selamı verip ortak Salona geçtim. Anlaşılan o ki herkes antrenmandaydı.
Odama geçecekken Arda'nın sesi ile durdum. "Nazar Allah aşkına kurtar bizi ya"
"Noluyo bir sorun mu var?
"Olmaz mı seninki bizi iki haftadır yedi bitirdi. Seninle görüşemeyince bize sarıyor. Agresif agresif hareketler hayır maçtan önce de olmaz ki bu kadar zaten gerginim."
Tek nefeste söyledikleri ile gülümsedim. Demek ki oda benim gibiydi. Bende bu süreç boyunca sürekli batuya sataşmıştım. Şimdi düşününce kıyamam harbiden yazık lan bunlara
"Tamam Ardacığım. Ben halledicem sen jorge'ye benim Altay'ı çağırdığımı söyle yanıma gelsin. Sen maç öncesi takma bunları kafana gergin olabileceğin bir şey yok tamam mı?"
"Tamam, şey..."
"Ney Arda"
"Bana da vakit ayırır mısın? Seninle konuşmak iyi geliyor da biraz ama işin varsa"
"Ayırırım sana da vakit saçmalama ne işi "
"Tamam görüşürüz o zaman"
Arda burada bana yakın tek kişiydi. En başından beri bana iyi davranan beni dışlamayan tek kişiydi. Bu yoğun dönemde bile mutlaka yanıma gelir iki sohbet ederdik. Kardeşim, arkadaşım gibiydi. Bu dönemde de üzerine yıkılan yükten fazlası ile gergindi herkes kadar umarım benimle konuşması iyi gelirdi.
