Shinki-shō (Hastalık Hastası)

8. BÖLÜM

"Yuri" demişti değil mi? Yanlış duymamıştım. Çocuk halâ şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Yuri acaba... Hayır hayır. Sadece birine benzetmişti.
—Hayır. Benim adım Yukina. Karıştırmış olmalısınız.
Çocuk bir süre daha bana baktı. Sonra başını önüne eğdi.
—Öyle olmalı. Üzgünüm.
Arkamı dönüp gitmeye hazırlanıyordum ki bana tekrar seslendi.
—Peki Yurika diye birini tanıyor musun?
Bunu duyduktan sonra elbette arkamı dönüp gidemezdim. Çocuğa döndüm. Tanıyorum mu demeliydim? Rüyamda görüyorum mu? Yoksa hayır mı demeliydim? Başımın döndüğünü hissettim. Hastalığım halâ tam geçmemişti.
—Evet.
dedim yine de. Ben böyle deyince çocuk çok şaşırdı ve gözleri doldu. Maskesini indirdi. Dokunsam ağlayacaktı sanki.
—Ne yapıyor? İyi mi? Nerde oturuyor? Mutlu mu? Aynı okula mı gidiyorsunuz? Onu görebilir miyim?

Aniden bana bunları sorması beni şaşırtmıştı. Asıl şimdi ne diyecektim? Başım aşırı dönmeye başlamıştı. Ben evden neden çıkmıştım? Bir şey demek için ağzımı açmıştım ki birden gözüm karardı.

...

—Yurika!
—Efendim Katsu?
—Buraya gelmelisin hemen!
—Geliyorum.

Yurika Katsu'nun yanına doğru koştu. Katsu bir şeyi gösteriyordu. Bir salıncak!
—İlk sen denemelisin.
—Katsu bunu sen mi yaptın?!
—Evet ama bu önemli değil. Hadi önce sen dene!
—Teşekkürler!

Yurika salıncağa bindi ve Katsu da karşısına geçti. Yurika'nın ilk defa yüzünü gördüm ve...

...

Gözlerimi yavaşça açtım. Dışarda değildim ve bir yatakta olmalıydım. Yavaşça etrafı taradım. Burasının başkasının odası olduğunu anlamam uzun sürmedi. Yataktan hızlıca kalktım ve elime geçen en sivri aleti kaptığım gibi tam kapıya yöneliyordum ki masanın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış bir not gözüme çarptı. Kapıyı unutup nota yöneldim.

"Az önceki beyaz saçlı çocuğun evindesin. İlaç almak için dışarı çıktım. Lütfen ben gelene kadar bir yere gitme. Yurika hakkında bir şey sormalıyım. ^^"

Aslında şu an boşverip gitmeliydim ama bu çocuk Yurika'yı tanıyordu ve bana kim olduğunu söyleyebilirdi. Odasında gezerken gözüme bir resim takıldı. Resimde iki erkek çocuk vardı.

Çocuklardan biri muhtemelen beyaz saçlı çocuktu. Diğeri ise çok tanıdık... Bir dakika. Bu Eizō'ydu! Bu çocukla arkadaşlar mıydı? Nasıl bir şeyin içindeydim? Resmi yerine bıraktım ve yatağa oturdum. Telefonumu almayı unutmuştum ve şu an nerede olduğumu bilmiyordum. Belki bu çocuk bir sapıktı ve beni şu an kaçırmıştı. Bu düşünceyi kafamdan saniyeler içinde attım. Bu çok saçmaydı. Aslında değildi. Yatakta oturmuş beklerken kapı açıldı ve elinde ilaç ve suyla o çocuk içeri girdi.
—Ateşin çıkmıştı ama hemen düştü. Yine de ilaç almalıyım gibi hissetim. Lütfen iç.

Çocuk bana ilacı ve suyu uzattı. Elimi uzatıp aldım.
—Aslında hastalığım geçmek üzereydi. Teşekkürler.

İlacı içtim ve bardağı masaya koydum. Çocuk sabırsızlıkla bekliyordu. Sormak istediği çok soru vardı eminim. Cevaplar bende miydi ki? Birden aklıma Eizō ile olan fotoğrafı geldi.
—O resimdeki çocuk, arkadaşın mı?

Arkasındaki fotoğrafa doğru baktı ve acıklı bir şekilde gülümsedi.
—Evet. En yakın arkadaşlarımdan. İsmi-
—Eizō.
dedim hemen.

Çocuk şaşkınca bana baktı.
—Onu tanıyor musun?!

Başımla onayladım.
—Benim de en yakın arkadaşlarımdan.

Ben böyle deyince çocuk gülümsedi.
—Demek ortak arkadaşlarımız var he? Ben Katsu. Memnun oldum.

Bu ismi duymamla kafama bir ağrı saplandı. Acı içinde kafamı tuttum. Katsu endişelenmişti.
—Hey iyi misin? Acaba yanlış ilaç mı aldım? Hastaneye gitmek ister misin?
—Hayır. İyiyim.
dedim başımı tutarak. "Sadece arada böyle olur." diye devam ettim. Katsu yine de endişeliydi. Karşıma, yere oturdu. O soru sormadan ben sormalıydım.
—Ben de Yukina. Bana Yurika'yı nereden tanıdığını söyler misin?