Merkür Retrosu | Kerem Aktürkoğlu

3.7 : Küçük Telaşlar

İkra Yıkılmaz

Tarih: 22.11.2022
Saat: 15.47

İkra: dünya kupası nerden çıktı ya, bünye Galatasaray maçı izlemek istiyor

İkra: günde 20. kez kendimle yaptığım hasbihal

İkra: sen antrenmanlarda çalış ben de izin günümde sana burç yorumu atayım

İkra: ilk tanıştığımız zamanlardaki gibi

İkra: finansal anlamda güzel günler seni bekliyoor

İkra: aynı zamanda kendini göstereceğin ve göz önünde olacağın bir haftaya giriyorsun

İkra: umarım çok çok güzel oynarsın hazırlık maçlarında, bir sürü gol atarsın ve özletmezsin kendini böylece <3

Kerem: Güzel oynayacağım, senin için

Kerem: Ve tabi ki Galatasaray için

İkra: Galatasaray diye belirtmeseydin linçleyecektim seni, aferinn :)

Kerem: Hahahaha

İkra: bitti mi antrenman?

Kerem: Bitti bitti

Kerem: Ama ben de bittim

İkra: geçmiş olsuuuun

İkra: aç mısın?

Kerem: Teşekkür ederimm

Kerem: Kurt gibi açım

İkra: o zaman bana gel

İkra: sana yemek hazırlayayım, olur muu

Kerem: Olur valla çok sevinirim

Kerem: Duş alayım ama önce çabucak

İkra: tamam bekliyoruum :3

Saat: 16.31

"Sana bir şey söyleyeceğim. Ama sakin olacaksın." dedim browniden bir çatal daha alırken. Tabii ki browniyi ben yapmadım, pastaneden aldım. Neyse konumuz bu değil.

"Dinliyorum güzelim." Bismillahirrahmânirrahîm. Her seferinde bu kadar heyecanlanmam normal mi?

"Bizimkiler seninle tanışmak istiyor?" Ağzındaki lokmayı tutarken kaşını kaldırdı.

"Sizinkiler?"

"Annemler işte." Sözümü bitirir bitirmez öksürmeye başladı. Acele ile yerimden kalktım ve masanın üzerindeki sudan bir yudum içirmeye çalıştım.

"Sakin ol bir tanem."

Sudan içtikten sonra kendine geldi ve yüzü tekrar eski haline gelmeye başladı. Böylece tekrar sandalyeye oturdum.

"İkra..." dedi gergin çıkan sesiyle. "Ciddi misin?"

"Ciddiyim. Seni televizyonda gördükleri kadar tanıyorlar ve iyice tanımak istiyorlar."

"Hazır mıyım bilmiyorum."

"Kerem'im, istemeye gelmiyoruz seni. Sadece tanışma. Kendini anlatacaksın."

"Kolay değil... Ya sevmezlerse beni?"

Onun bu stresli haline gülmeden edemedim. Bu kadar korkmasına gerek var mıydı gerçekten?

"Seveceklerdir seni. Gül gibi çocuksun daha ne olsun oğlum?"

Söylediklerim onu güldürürken gerginliğini de azaltmıştı.

"Öyleyimdir..." dediğinde masanın üstündeki eline hafifçe vurdum.

"Mütavazı. Bunları bir de bizimkilerin yanında yap da göreyim."

"İkra!"

Ben kahkaha atarken Kerem de bana eşlik etmeye başladı. Hayal gibiydi ama gerçekti.

Muhammet Kerem Aktürkoğlu benim ailemle tanışacaktı.