Merkür Retrosu | Kerem Aktürkoğlu

4.2 : Sarı Laleler

MFÖ - Sarı Laleler

Kerem Aktürkoğlu

Tarih: 09.01.2023
Saat: 17.43

''4 tane sarı lale alabilir miyim lütfen?''

''Tabii ki oğlum.'' Çiçekçi Teyze isteğimi yere getirmek için lalelerle ufak bir buket yaparken telefonumdan saate baktım. İkra ile buluşmak için sözleştiğimiz saatin gelmesine on iki dakika vardı.

Çiçekçiden ayrılmam beş dakika sürse beş dakikada buluşacağımız yere, sahildeki kitapçıya, gidebilirdim. Yani tam vaktinde orda olacak ve sevgilimi bekletmeyecektim.

Kendi kendime zaman hesaplaması yaparken elinde lale buketiyle beni bekleyen kadına döndüm. "Teşekkür ederim. Ne kadar?"

"İki yüz lira oğlum."

Cebimden parayı çıkartıp kadına uzattım ve gülümseyerek buketi aldım.

Çiçekleri onlara bir şey olmamasına özen göstererek tutuyor ama bir yandan da seri adımlar atıyordum. Bekletmemem gereken bir güzellik vardı ne de olsa.

Heyecanla yürümem kitapçıyı görmemle son bulurken kol saatimden saate bakmak için yardım aldım. Sadece üç dakikada yolu yürümüştüm. Sanki yıllardır İkra ile buluşmamışız gibi davranan kendime içimden gülerken kitapçının üst katına tırmanıyordum.

Gözlerim sevgilimi bekleyecek boş bir yer ararken onu gördüm. Gözleri denize kitlenmiş oturuyordu bir masada. Normalde buluşmalara vaktinden önce geldiği az olduğu için şaşırmadan edemedim. Demek ki o da benim gibi hissediyordu.

Beni fark etmemesi için sessizce arkasına yanaşmaya başladım. Mekan kış ayında olmamıza rağmen çok boş sayılmazdı. O yüzden beni fark etmeyeceğine emin olsam da temkinliydim.

İkra'nın hemen arkasında yerimi aldığımda derin bir nefes aldım. Lale buketini sağ elimde tutarak arkama sakladım. Beni görünce şaşıracağı için elimin arkada olduğumu fark etmeyecekti. Ardından beni fark etmesi için omzuna dokundum.

Dokunuşu hissetmesiyle arkasını döndü. Beni görünce önce şaşırdı ve sonra da ayağa kalktı. Sarılmak için hareketlendiğinde tek kolumla onu sarmaladım. Bu kız benim huzurumdu.

Bir dakika kadar sarıldığımızda ayrılmak zor gelmişti. Anı bozmamak için vakit kaybetmeden planladığım girişi yaptım.

"Sevgilim..." dedim ve arkama sakladığım buketi İkra'ya uzattım. "Bunlar senin için."

"Umut için bir tane." dedim ve ilk laleyi ona uzattım. Kaşlarını merakla çatarken bir yandan çiçeğe bir yandan da bana bakıyordu.

"Şans için bir tane." dedim ve diğerini de uzattım şaşkın bakışlarının arasından. Böylece ne yaptığımı anlamış olacak ki gülümseyerek onu da ilkinin yanına koydu.

"İnanç için bir tane."

"Ve aşk için bir tane." Benimle beraber konuştuğunda gülümsedim.

Kahverengileri buğulanmıştı. En sevdiği çiçekti sarı lale ve onları aylar önce bahsettiği dört yapraklı yonca hikayesiyle vermiş olmam duygulandırmış olmalıydı. Normalde ağladığı veya ağlayacak gibi olduğu bir an olsa ona kızardım ama sevinç gözyaşlarına her zaman iznim vardı.

"Hadi oturalım. Otururken beni ne kadar sevdiğinden bahsedersin." dedim olduğu transtan çıkması için.

"Arada teraziliğinin romantikliğini gösteriyorsun, seviniyorum. Ne yapayım?" dedi alaylı ses tonuma karşılık o da alayla.

"Ne yap biliyor musun?" dedim boşta olan elini tutup başında olduğumuz masaya tekrar oturturdum. "Önce otur ve ardından sev beni."

"Seni önce de, sonra da, şu anda da çok seviyorum."

Lale buketini masaya bıraktı ve ardından iki elini de masanın üzerinden bana doğru uzattı. Ne istediğini anladığımda ben de ellerimi ona doğru uzattım ve ellerini ellerimin arasına aldım.

"Sevgilim olduğun için çok şanslıyım." dedim gözlerimi güzel yüzünde gezdirirken.

"Ben de çok şanslıyım. Kerem Aktürkoğlu benim sevgilim olduğu için."

"Astrolojinin bana seni katacağını bilsem astrolojiye daha önceden inanırdım." Aşk gerçekten öyle bir şeydi ki astroloji deyince ortamdan uzaklaşan beni bile astroloji meraklısı yapmıştı.

"Ben de daha önceden sana yazardım."

Keşkelerimiz vardı. İkimiz de birbirimizi daha önceden tanımak isterdik. Ama bu olmayacağına göre yapacağımız tek bir şey vardı: Geri kalan saniyelerimizi sevgiyle, mutlulukla dolu dolu geçirmek.