Bal Arısı ve Nar Tanesi

Bal Arısı'nın Yüzü

"AaAaAaAaAaAaAaAaAa!"

"Bağırma!"

"Sen de soyunma o zaman!"

"Sen de çıkar hadi!"

"Ne? Sapık mısınız? Asla çıkarmam!"

"İyi! Soyunma o zaman!"

Diyerek üzerindeki gömleği çıkarttı. Ben kaslarına ağzımın suyunu akıtırken o bana doğru elindeki gömleği fırlattı. Karpuz lekesi olmuş kıyafetlerini üzerime atıp duruyordu dağ ayısı gey. Ona verdiğim temiz kıyafetleri giyinirken kendi kendine söylenmeye başladı.

"Buna inanamıyorum! Bildiğin sokak ağzı kullanan keko tarzı varoşlarla muhatap oluyorum. Sırf Christopher istediği için!"

Ne diyor lan bu gey? Ben bunu burda öldürüp kaza süsü veririm bu ne diyo?

"Ne diyorsun sen be? Ne biçim konuşuyorsun arkadaşlarım hakkında?"

"Yalan mı? Varoşsunuz işte! Aptal saptal mahalle abisi tripleri yapıyor içerideki o iki vasıfsız."

Vasıfsız? Vasıfsız mı dedi o? Benim arkadaşlarıma?

"Vasıfsız mı? Bana bak karakteri bozuk para babası gey! O vasıfsız dediğin çocuklardan biri doktor diğeri elektronik mühendisi! Senin gibi elleri arı boku toplamıyor! Hiçbir şeyleri de babadan gelme değil! Kendi çabaları!"

Diyerek üzerime fırlattığı kıyafetlerini sinirle kucağına attım. Yeni giydiği temiz kıyafetleri de hafif lekelenirken dehşet saçan gözleriyle bana bakıyordu.

"Al bunları defol git! Ben de istediğim üniversiteye kendi çabamla girerim tamam mı? Senin aptal mektubuna ihtiyacım yok!"

Dedim ve kolundan tuttuğum gibi kapının önüne koydum gerizekalı geyi. Kapıyı suratına çarptıktan sonra arkamda durmuş şaşkınca bakan ikiliye döndüm.

"Kapıyı dinlediğinizi biliyorum. Boşuna şaşırmış gibi yapmayın. Evet hayatımda bir daha denk gelmeyecek bir fırsatı size hakaret ettiği için teptim."

Diyip odama gittim. Bu kadar bozuk karakterli olabileceği aklımın ucundan bile geçmezdi.

"KARAKTERSİZ!"

Diye bağırdığımda içeriden kırılma sesi gelmişti. Net Yeonjun korkup bir şey düşürmüştür. Kıkırdayıp içeri gittim.

"Noldu amına koyayım ne kırdınız?"

"Öyle bağırılır mı lan birden? Göt veren!"

"Kes lan traşı lale."

Diyip mutfaktaki masaya geçtim. Önüme bir bardak kahve bırakıp karşıma oturdu ikili. Bir şeyler söylemek istiyor ama konuşmaya başlayamıyorlardı. İkisini de yıllardır tanıyordum.

"Gerek yok ya. Bir şey demek zorunda değilsiniz. Adam zengin ama karaktersiz. Başka birini bulurum ben."

"Yarrağımı bulursun."