Çağın Alev, kariyer yaparak acılarını unutmaya çalışan bir kız çocuğu.
Peki, acıları kendisini unutturmak istiyor mu?
Bunun cevabını hem Karahan ailesi hemde Polat ailesi çok iyi biliyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ateş Ata Karahan 27 bigboy'um 2. abi
Yattığım yerden beyaz tavanı izlerken yeni ailemi düşünüyordum.
Bu olaylar kesin dini mizahlara güldüğüm için benim başıma geliyordu.
Eski ailemden ayrı kaldığım evi ilaçladıkları için 2 hafta giremeyecektim. Bu yüzden otellerde sürünüp duruyordum işte.
Aklım benim Arala giderken gülümsedim, küçükken hep bir abimin olmasını istemiştim. Aralda abim olmaya çalışmıştı fakat kardeşim olmuştu.
Ne mi fark var?
Küçükken babam bana elini kaldırdığın da veya annem kollarıma uzun tırnaklarını acımadan geçirdiğinde eğer abim olsaydı beni kurtarmasını isterdim.
Ama kardeş acıma destek olurdu, aynı acıyı kendi kalbinde hissederdi.
Aral hissetti de.
Aklım Asel ablaya giderken istemsizce gülümsedim.
Ona bir gram benzemiyordum.
Ben pedere benziyordum galiba.
Elimi uzun süre uyumamdan dolayı şişmiş gözlerimin üstünde gezdirdim.
Kim bilir saat kaç olmuştu. Kahvaltıya inmem gerekiyordu.
Zar zor ayağa kalkıp hâlâ üzerimde olan bej kargo pantolonun düğmelerini açtım.
Odanın köşesine firlattığım çantayı bu sefer yatağa fırlatıp banyoya girdim.
İşlerimi hallettikten sonra tekrar odaya dönüp çantayı açtım.
Bu gün elbise giyesim vardı. Siyah yırtmaçlı elbisemi giyip üstüme de siyah bombeli ceketi giydim. Altıma da topuklu siyah botum'u geçirdiğim de tamamdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Arkadaşlar hayal etmek istiyorsanız veya beğenmiyorsanız koymayayım artık. Açıkcası bir hikayede resim konulunca ben başka birşey hayal edemiyorum. Çanta yok^)
