#ស្នេហាតំណើបរបស់ម៉ាហ្វៀលឡឺកឺ
ភាគ6 កូនឃ្លាន .. បងក៍ឃ្លាន !
ភូមិគ្រិះវ៉ាង
ស៊ាវចាន់ រអា ចិត្តនិងអុីបូ តែម្តងដែលគេ ចេះតែក្រវែលជុំវិញនាយ ហើយ ចេញតែសួរនាយមិនឈប់ គេចង់ តែប្រាប់ ថា អុីបូ យល់ ច្រលំ ហើយថ្ងៃ នោះនាយនិយាយលួងចិត្តខ្លួនឯងទេមិនមែនសម្តៅដល់ រឿងនិងឡើយ .. តែអោយតែពេលចង់ និយាយគឺ គាំងតែម្តង ..
« អុីបូ .. លោកសម្រាកសិនទៅ !» ស៊ាវចាន់ ស្រែកហាម អុីបូ ដែលគិតតែលេងជាមួយជូហាន ហើយ ក្មួយគេក៍បានដូចចិត្តទៀត មិនពហរម ដេកពួនអីទេ គិតតែសើបអរ រខេបរខុបនៅ និងហើយ ..
« តែបន្តិចទេ .. អូនមិនទាន់ ប្រាប់ បងទេថា អូនកើតកូនយ៉ាងមិច ?» សំនួរល្ងង់ៗ របស់ អុីបូធ្វើអោយស៊ាវចាន់រអា ចិត្តតែម្តង. គេពិតជា មិនដឹងអី មែន ឬ យ៉ាងណា
« អឺ .. ខ្ញុំទៅរកទឹក ដោះគោញុាំសិន .. ចាំមកវិញ !» ស៊ាវចាន់ យកលេសហើយក៍ដាក់ មេប្រុចសិនហើយ
ខាង ក្រោម .. រាងតូចមកដល់ ភ្លាម ក៍ឃើញ លីវិនកំពុងតែដើរចូលមកជាមួយនិងឯកសាររបស់ រាងក្រាស់
« អ្នកប្រុសតូច !» ..
« បងលី មានការអីមែនទេ ?» ស៊ាវចាន់
« ខ្ញុំសុំសួរអ្នកប្រុស តូចមួយបានទេ ?» លីវិន
« បាទ ?»
« តើ មានរឿងអី ? ហើយ ក្មេងនោះ ? ជាអ្នកណា ? មិចក៍ចៅហ្វាយ ?» លីវិន និយាយស្ទាក់ ស្ទើរ ហើយស៊ាបចាន់ ក៍អស់ សំណើច .
« គេជាក្មួយ ប្រុស ខ្ញុំ តែចៅហ្វាយ បងដូចឡឺកឺមិចមិនដឹងទេ ?» ស៊ាវចាន់ ចាប់ ផ្តើមនិយាយរឿងទាំងអស់ ពេលរំលឹករឿងកាលរាត្រីនោះក៍មុខក្រហម ..
« ងាប់ ហើយចៅហ្វាយ .. រឿងចឹងសោះ ! ប្រហែល ចៅហ្វាយ single រហូតទើបមិនដឹង! តែខ្ញុំថា ចៅហ្វាយ ស្រលាញ់ អ្នកប្រុស តូចហើយ ..!» លីវិន
« បងមានន័យថា មិច ?» ស៊ាវចាន់ មើល មុខលីវិនទាំងឆ្ងល់
« អ្នកប្រុសតូចគិតមើល ទោះគាត់ ប្លែកៗ តែគាត់ ប្រហែល ស្រលាញ់ អ្នកប្រុស តូចនិងចង់ មានកូនហើយទើប បង្ហាញចេញមកបែបនេះ !» លីវិន
« គាត់ ស្រលាញ់ ខ្ញុំ ?» ស៊ាវចាន់ ចង្អុលមុខខ្លួនឯងបន្តិច ហើយនឹក ដល់ ពេលគេ គិតថា ខ្លួនមានកូនកាលើ ពី ច្រើនថ្ងៃមុន
« ខ្ញុំថា បែបនិងហើយ ! ណាមួយចៅហ្វាយក៍មិនដែលនៅក្បែរអ្នកពីមុន ក៍រិតតែមិនខ្វល់ពី រឿងអីទាំងអស់ តែសម្រាប់ អ្នកប្រុសតូចគាត់ ផ្លាស់ ប្តូរទាំងអស់ តែម្តង !» លីវិន
« បងមិច ប្រាកដចិត្ត អាចមកពីគាត់ យល់ ច្រលំក៍ថាបាន !» ស៊ាវចាន់
« អ្នកប្រុស និងថា ប៉ុន្មានថ្ងៃទៀត ជូហាន និងទៅ រកប៉ាម៉ាក់ គេវិញ ? ចុះអ្នកប្រុស មិនសាក និយាយប្រាប់ ចៅហ្វាយទៅ .. បើគាត់ ស្រលាញ់ អ្នកប្រុស ទោះហេតុផល យ៉ាងណា ក៍គាត់ មិនអោយអ្នកប្រុស ចាកចេញដែរ !» លីវិន និយាយហើយក៍ញញឹមតិចៗ គេ នៅ ក្បែររាងក្រាស់ ច្រើនឆ្នាំ ហើយ ក៍គ្មានអ្នកណាអាច ដឹងពី អុីបូជាង អ្នកជំនិតម្នាក់ នេះដែរ
« បាទ!» គ្រាន់ តែនិយាយ លេងជាមួយ លីវិនក៍សុីពេលអស់ 30 នាទី .. ស៊ាវចាន់ ដើរឡើងមកវិញក៍ឃើញ អុីបូ គេងលក់ បាត់ ទៅហើយព្រមទាំងមានដៃ កំពុងអោប ជូហាន ស្រាលៗ ទៀត ..
« ពេលគេង គួរអោយស្រលាញ់ ណាស់ !» ស៊ាវចាន់ ទាញ ភួយដណ្តប់អោយ អោយអុីបូ និងឡើងទៅគេងនៅ មួយចំហៀងទៀត គេ សម្លឹងមើលមុខអ្នកទាំងពី ដោយអារម្មណ៍ ហេលហាល
« បើជាកូនពួកយើង .. ខ្ញុំអាចជាមនុស្សសំណាងជាងគេហើយ !» ស៊ាវចាន់ ក៍ដាក់ ដៃ លើដៃអុីបូ និង សំងំគេង ដោយមានជូហាន លង់ លក់ នៅកណ្តាល តែម្តង
ពាក់ កណ្តាល យប់
« ង៉ា ង៉ា ..!» សម្លេង ក្មេងយំធ្វើអោយអុីបូ ភ្ញាក់ បន្តិច សហរបជាមួយស៊ាវចាន់
« ជូហាន ប្រហែល ឃ្លាន ចាំខ្ញុំទៅឆុងទឹកដោះគោ. លោកគេងវិញទៅ !» ស៊ាវចាន់ និយាយហើយក៍ងើបទៅ យក កង្រ្តក់ អីវ៉ាន់ រៀបចំឆុងទឹកដោះគោ អោយ ជូហាន ដោយមាន អុីបូ អង្គុយមើល
« អោយបង បញ្ចុកកូនក៍បាន អូនគេងវិញទៅ » អុីបូយក ដបទឹកដោះគោ ពី ដៃនាយតូច
« លោកចេះឬ អត់និង ?» ស៊ាវចាន់ មើលអុីបូ ដែល កំពុងយកដៃ ចុចលើក្បាល ដោះ ដប ទឹកដោះគោ
« មិចវា ទន់ៗ .. តែរបស់អូនទន់ ជាង !» អុីបូ
« យ៉ាយ ... វ៉ាងអុីបូ កុំមកច្រលើម .. ទន់ ក្បាល លោកឯងស្អី !» ស៊ាវចាន់ មុខឡើងក្រហម ខឹងនិងរាងក្រាស់ ដែល ធ្វើធម្មតា និយាយធម្មតា
« ក្បាល បងមានទន់ ឯណា៎ ស្ទាបបាននេះ !» អុីបូ អោនក្បាលទៅ រកនាយតូច តែ ត្រូវគេ ខោក បាត់
« អូយ .. មិចក៍ខោកបង !» អុីបូ អង្អែលក្បាល របស់ ខ្លួន
« ចុះលោកអោយសាក ថា ទន់ឬអត់ !» ស៊ាវចាន់ និយាយហើយ ក៍ដណ្តើម ដបទឹកដោះគោ យកទៅអោយ ជូហាន ទាំងក្រហឹម បំពេរក្មេងតូច ..
« បៅឆ្អែតក៍គេង ...! » ស៊ាវចាន់ ..
« តែបង បៅអត់ ឆ្អែតផង .. គេងក៍មិនលក់ !» អុីបូ
« ស្អី ? ក្បាល ធំពិនណាណី ហើយ នៅបៅស្អីទៀត !» ស៊ាវចាន់
« បៅ អូន... បានតែម្តងនិង មិចនិងឆ្អែត !» អុីបូ ថា ហើយក៍ត្រូវ ស៊វចាន់ ចង្អុលមុខ
« ឈប់ និយាយ ហើយដេក ភ្លាម !» ស៊ាវចាន់
« អត់ .. បងចង់ បៅ .. ដូចកូនដែរ !» អុីបូ ថា ហើយ ស៊ាវចាន់ ក៍បោះដបទឹក ដោះគោ អោយគេ
« នេះយកទៅ ចឹង !» ស៊ាវចាន់
« អត់ទេ ចង់ បៅ របស់ អូន !» អុីបូ
« អាយ៎ .. អាលោកប្រធាន ឆ្កួត ដេក ភ្លាម .. បើ មិនចង់ ត្រូវ !» នាយតូចបញ្ជា ម្តងទៀត
« អត់ ..!»
« ដេក ឬអត់ ? បើ មិនដេក ខ្ញុំនាំកូនទៅ ដេក បន្ទប់ ផ្សេង !» ស៊ាវចាន់ និយាយហើយ ក៍បានផល នាយក្រាស់ ធ្វើ មុខស្អុយ យកភួយដណ្តប់ មើល មកគេ ភ្លឹសៗ
« ដេក ត្រូវបិទភ្នែក .. បើករកអី !» ស៊ាវចាន់ គម្រាម ម្តងទៀតគេក៍ប្រឹងបិទភ្នែក បញ្ឈឺនាយតូចតែម្តងទើប ស៊ាវចាន់ ក្រវី ក្បាល រអា ចិត្តបិទភ្លើងក្បាល ដំណេក តែម្តង
« សុំអោប ..!» សម្លេងមាំ និយាយ.. តែភ្នែក គេ នៅតែបិទ
« ហឹម ..! » សម្លេងតូច ក្រហឹម បន្តិចទើប ដៃមាំ ឆោងមកអោប នាយតូច ដែលកំពុងគោះដៃតិចៗ លើ ជូហាន ដើម្បីអោយគេ លង់លក់ ស្រួលដែរ ..
ព្រឹកថ្ងៃ ថ្មីក៍មកដល់ អុីបូ សម្លឹងមើកមុខ អ្នកគេងស្ងៀម មិននិងកម្រើកតែ ទារកតូចកំពុងតែ បើកភ្នែក ធាក់ ដៃជើង ...
« អុះ កូនប៉ា ងើបហើយឬ ? ស៊ូច កុំមាត់ ទុកអោយប៉ា តូចគេងសិនទៅ !» អុីបូ និយាយជាមួយក្មេងតូចដូចដឹងរឿងទើបលើកបី ជូហាន ទៅ ខាង ក្រោម ..
« ចៅហ្វាយ ! អរុណសួស្តី !» លីវិន
« មាន មេផ្ទះមកឬនៅ ?» អុីបូ
« នៅទេចៅហ្វាយ គាត់និងមកនៅ ថ្ងៃ បន្តិចព្រោះគាត់ ធ្វើ តំណើរមកពីចំងាយ »លីវិន
« ង៉ា ង៉ា ...!»
« អុះ អូ កូន កុំយំ ... ប្រហែលឃ្លានហើយ !» អុីបូ មើល មុខ លីវិន ដែល ធ្វើមុខមីងមាំង
« ខ្ញុំ ... ខ្ញុំ កិនចេះទេ ចៅហ្វាយ !» លីវិន
« បានអីអោយគេទៅ .. ស៊ាវចាន់ ក៍គេងនៅឡើយ អូយ កូនប៉ា កុំខាំ ប៉ា អត់មានមឹមៗ ទេ !» អុីបូ ស្រែកចាចពេល ជូហាន ដែលកំពុងអោបជាប់ទ្រូងបឺត ដោះគេ ពីលើអាវយឺត ស្តើង
« ហូយ .. ចុះអ្នកប្រុសតូចអោយអីគេញុាំចុះទឹក ដោះគោមិនអញ្ចឹង ? !» លីវិន
« អរ ទឹកដោះ .. ទឹកដោះស៊ាវចាន់ !» អុីបូ និយាយពាក្យ ដដែរ ហើយក៍ឡើងទៅជាន់លើ វិញធ្វើអោយ លីវិន អេះក្បាល មិនយល់ ពី ចៅហ្វាយ
រាងតូចកំពុងគេងយ៉ាងស្រួលក៍ត្រូវជ្រួញចិញ្ចើម ពេលមានអារម្មណ៍ថា សើមៗ និងស្រកៀរ ចម្លែកៗ
« ហឹម ...? ជូហាន ? អា៎ អុីបូ ..!» នាយតូចភ្ញាក់ ព្រើត ពេលបើកភ្នែកមកក៍ឃើញ ជូហាន កំពុងបៅដោះគេ ម្ខាង តែជា ទារក មិនសូវប៉ុន្មាននតែ ម្ខាងទៀតក៍ត្រូវ មនុស្សធំ កំពុង បឺតជញ្ជក់ ដូចគ្នា !ទើបនាយតូចស្រែកទាំងភ័យតែម្តង
« កូនឃ្លាន .. បងក៍ឃ្លាន !»
