ភាគ 7 កូនយំ បងក៍យំអូនក៍យំ ..
រាងតូចកំពុងគេងយ៉ាងស្រួលក៍ត្រូវជ្រួញចិញ្ចើម ពេលមានអារម្មណ៍ថា សើមៗ និងស្រកៀរ ចម្លែកៗ
« ហឹម ...? ជូហាន ? អា៎ អុីបូ ..!» នាយតូចភ្ញាក់ ព្រើត ពេលបើកភ្នែកមកក៍ឃើញ ជូហាន កំពុងបៅដោះគេ ម្ខាង តែជា ទារក មិនសូវប៉ុន្មាននតែ ម្ខាងទៀតក៍ត្រូវ មនុស្សធំ កំពុង បឺតជញ្ជក់ ដូចគ្នា !ទើបនាយតូចស្រែកទាំងភ័យតែម្តង
« កូនឃ្លាន .. បងក៍ឃ្លាន !» អុីបូ
« អូយ .. ងាប់ហើយមិចក៍លោកធ្វើចឹង.. ងើបមើស !» ស៊ាវចាន់ ច្រានក្បាលរាងក្រាស់ចេញពីដើមទ្រូងគេ តែក៍គាំងពេល ជូហាន ប្រឹងបឺតនោះប្រឹងទាំងគ្មាន អីចេញមកសោះ ..
« អាកូននេះក៍ចឹង !» ស៊ាវចាន់ ផ្តាច់មាត់របស់ទារកតូចហើយងើបអង្គុយទាញអាវ ចុះមកវិញ..
« បងមិនទាន់ឆ្អែតទេ សុំតិចមក ..!» អុីបូ នៅតែអើតក្បាល លើមៗ មកកាន់ នាយតូច
« សុំ ស្អី .. បានហើយងើបទៅ ! » ស៊ាវចាន់ ខឹងនិងអុីបូដែលមើលមកគេ ភ្លឹសៗ
« ហឹក ក៍បាន !» ថា ហើយក៍ងើបខ្លួនចេញថែមទាំងទាញយក ជូហានទៀត
« អេ៎ .. លោកយកគេទៅណា៎ !» ស៊ាវចាន់
« យកទៅ អោយគេ មឹម .. ហឹក ចាំមើលទៅ !» អុីបូ ងាក ខ្វាច ដើរចេញធ្វើអោយ ស៊ាវចាន់ អេះក្បាល មិនយល់ .. តែទម្រាំ យល់ ក៍ចង់ គាំងផងអស់ សំណើចផង .. ផ្ទះបាយ ដែលតែស្ងប់ស្ងៀម ប្រែក្លាយជា កន្លែងសង្រ្គាម របស់ លោកប្រធាន វ៉ាង និងកូនចៅ
« ចៅហ្វាយដាក់ អីទៀត !» លីវិន ..
« គេថា ដាក់ ទឹក ...... ទឹកអី ?» សម្លេងអីបូ កំពុងមើល កំប៉ុងទឹកដោះគោរ !
« ទឹក ឆ្អិននិងហើយចៅហ្វាយ .. អុយ កំពប់បាត់ !» រវល់អើតមើលអុីបូ លីវិនធ្វើអោយកំប៉ុងម្សៅធ្លាក់ កំពប់ អស់
« ពួកលោកធ្វើអី !» ស៊ាវចាន់ ចុះមកទាំងមើលពួកគេ
« អ្នកប្រុស តូច មកហើយ ... ហឹក !» លីវិន សឹងយំ គេស្មានតែអុីបូឡើងទៅបាន អោយជូហាន បៅហើយតែមានឯណា មកបង្ខំគេអោយឆុតទឹកដោះគោឯណាវិញ
« ទុកអោយខ្ញុំ !» នាយតូចចូលទៅធ្វើ លីវិនក៍បានតែមើល.. ពេលងាកមកអុីបូ ក៍ឃើញគេមិនមាត់ សោះ
« អោយជូហាន មក.. លោកត្រូវទៅធ្វើការផងមិនអញ្ចឹង ?» ស៊ាវចាន់ទាញ ជូហាន ពីដៃអុីបូ នាយក្រាស់ ក៍មិនមាត់ ងើបត្រុយទៅខាងលើបាត់
« នេះគេ...! ពុទ្ធោ .. ចេះងរ ទៅកើត !» ស៊ាវចាន់ ចង់សើចបន្តិច យំបន្តិចពេលជួបចរឹក ប្លែក ៗ ដែលមិនសមនិងមុខមាត់គេ សោះ
« ចៅហ្វាយ កើតអីអ្នកប្រុស !» លីវិន
« កើត ងរ ..!» ស៊ាវចាន់
តែទោះជា ងរ មិននិយាយពិតមែន តែគេហាក់ ចង់ នៅក្បែរអ្នកទាំងពីរទើបបង្ខំរាងតូចអោយនាំជូហាន មកក្រុមហ៊ុនដែរ
តំណើរស្វាហាប់ តែក្នុងដៃកំពុងអោបស្មារ អតីតលេខានិងទារកម្នាក់ ធ្វើអោយគេឯងមើលគ្រប់គ្នាសឹងមិនដាក់ ភ្នែកទៅហើយ
« ចៅហ្វាយ .. មានឯកសរបន្ទាន់ !» រីណា ឈរ ចាំ នៅកន្លែងដែល ស៊ាវចាន់ ធ្លាប់ ធ្វើការ
« អរ .. រីណា ធ្វើជាលេខា លោក ?» ស៊ាវចាន់
« ហឹម ..!» អុីបូ នៅតែមិននិយាយ ហើយក៍បើកទ្វារអោយអ្នកទាំងពីរ ចូលទៅ
« ចង់បានអី ប្រាប់ រីណាបាន !» អុីបូ ដើរមក កន្លែងតុរបស់ ខ្លួននិងអង្គុយមើលឯកសារទាំងអស់ .. ចំណែក ស៊ាវចាន់ ក៍មិនសូវខ្វល់ ខ្វាយក៍ លើកទូរស័ព្ទ តេ ទៅ បងស្រី
« អាឡូបងស្រី !» ស៊ាវចាន់ និយាយតិចៗ ជាមួយបងស្រី ជារឿយ.. ទាំងសើចសប្បាយធ្វើអោយអ្នកខ្លះដែលលួចមើល នៅមិនសុខចង់ដឹងថា នាយតូចនិយាយជាមួយអ្នកណា ទើបសើចម្លេស
« មានន័យថា 2 ថ្ងៃទៀតបងមកវិញ ? Ok ចាំខ្ញុំទៅជួប ..ok bye ស្រលាញ់ បងដូចគ្នា !» គ្រាន់ មួយឃ្លាពី ក្រោយធ្វើអោយ រាងមាំ ស្ទុះឡើង និងដើរទៅបើកទ្វារចោល ស៊ាវចាន់ អោយងឿងឆ្ងល់ បាត់
« អៅ គេកើតអីទៀតហើយ !» ស៊ាវចាន់
2 ម៉ោងកន្លងផុតទៅ
វា ដល់ ម៉ោងថ្ងៃត្រង់ ហើយតែដូចជាមិនឃើញ រាងក្រាស់ មកវិញ ស៊ាវចាន់ ក៍ចាប់ ផ្តើមឃ្លាន ទើបលើកបី ជូហាន ទៅ កាន់ កង់ ទីនអាហារ
« ឯង ... នោះ ស៊ាវចាន់ !» គ្រប់ គ្នា តាមមើលរាងតូចដែលកំពុងបីទារកនិងកម្ម៉ង់ អាហារ
« អ្នកប្រុស មិនគួរញាុំនៅទីនេះទេ !» ចុងភៅ នៅទីនេះក៍ដឆងដូចដែលគ្រប់ គ្នា ប្រាប់ ពួកគាត់ ក៍មិននឹកស្មានថា កំលោះតូចនេះជាប្រពន្ធចៅហ្វាយធំ សោះ
« តែខ្ញុំឃ្លានហើយ .. ដាក់មក .. ខ្ញុំញុាំរាល់ ដងមិនអីផង !» ស៊ាវចាន់ និយាយហើយក៍ លើកជូហាន រលាក់ តិចៗ ព្រោះគេមានអាការះ ដូចចង់ភ្ញាក់ ហើយ ...
« បាទ / ចាស !»
« អ្នកប្រុស មិនទៅញាុំជាមួយលោកប្រធានទេ ?» រីណា ដើរមកជួយ អាសារព្រោះនាយតូចកំពុងកាន់ ជូហានហើយ ..
« មិនដឹងគេទៅណា បាត់ហើយទេ !» ស៊ាវចាន់
« អ្នកប្រុស អង្គុយត្រង់នេះទៅ !» វិននី
« បានហើយ មិចក៍គ្រប់គ្នាហៅខ្ញុំអ្នកប្រុស. ហៅខ្ញុំស៊ាវចាន់ទៅ !» ស៊ាវចាន់
« មិនបានទេ .. ពីមុនពួកខ្ញុំមិនដឹង ... មិនគិតថា អ្នកប្រុស បន្លំខ្លួនមកក្នុងក្រុមហ៊ុនសោះ !»
« បន្លំខ្លួន ?» ស៊ាវចាន់ សួរទាំងឆ្ងល់
« អ្នកប្រុស តូច ធំណាស់ ... និងគួរអោយស្រលាញ់ទៀត !» រីណា ចាប់ ច្បិចថ្ពាល់ ជូហានបន្តិចធ្វើអោយក្មេងតូចភ្ញាក់មកល្មម
« អុះ ខ្ញុំធ្វើអោយអ្នកប្រុសតូចភ្ញាក់ ហើយ !» រីណា រាងផ័យខ្លួនដែរ
« មិនអីទេ .. ដល់ ម៉ោងគេមឹមហើយ ! » នាយតូច និយាយហើយក៍យក កាបូបស្ពាយខ្លួនមានកំប៉ុងទឹកដោះគោរតូចមកបញ្ចុកគេ
« អ្នកប្រុស ញាុំបាយសិនទៅ អោយខ្ញុំមើលអ្នកប្រុស តូចក៍បាន !» វិននី
« មិនបាច់ !» គ្រាន់ ពាក្យមួយឃ្លានេះធ្វើដៃសរ កំពុងលូកចាប់ ដកយ៉ាងលឿន .. តែជឿបានថាមិនមែនសម្លេងនាយតូចទេ
« អេ៎ លោក ?» ស៊ាវចាន់ ងើយមើល អុីបូ ដែលកញ្ចក់ ជូហានទៅបី
« បើ ឃ្លានមិចមិនកម្ម៉ង់ .. មិចក៍មកញុាំនៅទីនេះ !» អុីបូ ប្រើទឹកមុខមាំ ថាអោយនាយតូច អ្នកដែល ឃើញ សឹងតែ ភ័យលេចនោមទៅហើយ បើ ជាស៊ាវចាន់ ពីមុនអាចនិងខ្លាចដែរ តែមិនមែនពេលនេះ
« ប្រាប់ ខ្ញុំ ? ចុះមានសួរខ្លួនឯងទេ ថាបាត់ទៅណារាប់ម៉ោង .. ខ្ញុំឃ្លាន កូនក៍ឃ្លាន ចង់អោយអង្គុយចាំលោករាប់ ម៉ោងក្នុងបន្ទប់និង ?» ស៊ាវចាន់ ស្តីអោយផាំងៗ វិញធ្វើអោយអុីបូ ទំលាក់ ទឹកមុខចុះ
« ហ្ហើយ .. តិចមានរឿងទៅ !» រីណា និងវិននី ចង់ តែរត់ តែជើងពួកនាងញ័រអស់ ហើយក៍ខ្លាចថា អុីបូ ខឹងឡើងជាងនេះទេ តែវាមិនមែនបែបនោះ
« បង .. បងសុំទោស .. ប្រពន្ធកុំខឹងប្តីអី ..! បងទៅជួបភ្ញៀវនៅក្រៅ !» អុីបូ ដាក់ ខ្លួនអង្គុយក្បែរនាយតូចនិង និយាយលួងលោម វាខុសពីអំបាញ់មិញខ្លាំងណាស់
« មិនបាច់ .. ហើយអោយជូហានមកនេះ គេកំពុងមឹម លោកមិនឃើញទេ ? » ស៊ាវចាន់
« អត់ទេ អោយបងបញ្ចុកគេ .. បើអូនឃ្លាន អូនញាុំទៅ !» អុីបូ ថា ហើយក៍ យក ដបទឹកដោះគោ មកបញ្ចុក ជូហាន ឯស៊ាវចាន់ ក៍មិននិយាយច្រើនដែរ ការពិតនាយប្រឹងទប់ សំណើចចង់អស់ ខ្យល់ ហើយ !
( ឃើញទេ .. ការពិតគម្រាមតិចក៍ភ័យហើយ ) ស៊ាវចាន់
ក្រុម លីឡា ក៍មិនហ៊ានមកជិតនាយតូច ខ្លាចថា នាយនិងរករឿងគេ ព្រោះតែពាក្យភ្នាល់ទាំងនោះតែនាងក៍មិនអស់ ចិត្តដែលអុីបូ រើស យកមនុស្សប្រុស មិនមែនស្រីស្អាត ដូចជានាងសោះ ..
( បើឯងភ្លាត់ពេលណា យើងនិងយកគេមកអោយបាន )
រាត្រីកាល ក៍ចូលមកដល់ .. ស៊ាវចាន់ កំពុង សំងំគេង គោះដៃតិចៗអោយ ក្មេងតូច ,និយាយបានថាគេ ហត់ណាស់ និងមើលថែ ទារក តែ ក្នុងអារម្មណ៍គេ វាហាក់ ដូច ចម្លែកមានក្តីសុខ និងកក់ ក្តៅអញ្ចឹង ..
« ស៊ាវចាន់ ...! ស៊ាវចាន់ »
« ហឹម ? ... មានអីមែនទេ ?» ស៊ាវចាន់ ភ្ញាក់ ពេលលឺសម្លេងហៅ ..
« បងឃ្លាន !» អុីបូ
« អៅ .. បើឃ្លានលោកចុះទៅរកអីញាុំទៅ !»
« បងឃ្លាន មឹម អូន !» មួយឃ្លា នោះធ្វើអោយស៊ាវចាន់ ចំហរ មាត់ ធ្លុង
« លោកនិយាយអី !» ស៊ាវចាន់
« ណា៎ ប្រពន្ធសម្លាញ់ តាំងពីយប់នោះមក .. បងចេះតែឃ្លាន.. ចង់ញុាំអូន !» អុីបូ
« ខ្ញុំមិនមែនអាហារទេ !» ស៊ាវចាន់ អៀនឡើងរមួលខ្លួន .. អ្នកណាលេងចឹងទេ .. មកនិយាយមើលតែញៀននិងគេហើយ ..
« សុំបានទេ ?» សម្លេងមាំអោនមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀក ធ្វើអោយស៊ាវចាន់ ព្រឺសម្បុរយ៉ាងចម្លែក ..
« ឆ្កួត ... លោកមិនឃើញកូនគេង នៅ លើនិងទេ ?»
« ចាំ បន្តិច ..!» នាយក្រាស់ងើបទៅ បើកទ្វារ បន្ទប់ ឆ្លងកាត់ មួយទៀតធ្វើអោយស៊ាវចាន់ មិនចង់ជឿទេថា នាយក្រាស់ បានទិញអង្រឹងទារកមកពីពេលណា
« ថ្ងៃមិញបងឆៀងចូលទិញ .. គួរអោយស្រលាញ់ទេ ? » ថាហើយរាងក្រាស់ ក៍អោនទៅបីជូហាន ដាក់ ចូលអង្រឹង យោលអេឡិចត្រនិច
« នេះលោក.. លេងមែនតែន ?» ស៊ាវចាន់ លេបទឹកមាត់ ផ្សើមករ.. ពេលឃើញថា គេប្រហែលគេចមិនរួចទេ ..
« លេង.. ហើយមែនតែនទៀត !» អុីបូ ដោះខោអាវ ដេកចេញហើយ វា ទៅ លើគ្រែធំ ទាំងទ្រោបពីលើរាងតូចដែល បើកភ្នែកម៉ក់ៗ មើលគេ
« តែថា ... ហឹម !» ពាក្យចង់ និយាយត្រូវស្រូបចូលអស់ .. សល់តែ ភាព កក់ ក្តៅដែលកំពុងផ្តោះផ្តងអោយគ្នា
« បងនឹកអូន !» អុីបូ
« នឹកអី នៅជាមួយគ្នា រហូតសោះ !»
« នឹក រាងកាយរបស់អូន .. បងសុំហើយណា៎ ! » អុីបូ មិនចាំពាក្យ ឆ្លើយតប រហ័ស ដោះសម្លៀកបំពាក់ រាងតូចចេញ
« តិចៗ ប្រយ័ត្នជូហានភ្ញាក់ !» ស៊ាវចាន់ ប្រាប់អុីបូតិចដែលកំពុងជន្លរនិងរាងកាយគេ .. ស្តាប់ទៅ ហាក់ ដូចជាកំពុងប្រាប់ រាងក្រាស់ តែគេ ដូចកំពុងប្រាប់ខ្លួនឯងទើបលើកដៃខ្ទប់សម្លេងអាម៉ាស ដែល អុីបូកំពុងផ្តល់អោយ
« ផ្អែម ...! វា គួរអោយស្រលាញ់ណាស់ !» បបូរដែលកំពុង ញ៉ក់ ញី ឈើរី ក្រហមនោះងើបមកនិយាយទាំងញញឹម ពេលញោះរាងតូចបានដូចគ្នា ហើយក៍ងើបទាញនាយតូចអោយចុះពីគ្រៅ លុតជង្គង់
« ដាក់វា ចូលទៅ !» នាយក្រាស់ បង្គាប់ហើយក៍ឃើញរាងតូចដៀងភ្នែកមើលគេដោយភាពមិនដឹងអីទើបគេចាប់សក់នាយតូចតិចៗ ហើយរុញភាពរឹងមាំនោះចូលទៅក្នុងក្រអូមមាត់តូចដែលហូរហារ ដោយ ទឹកមាត់
« ខឹក ... ខឹក !» នាយតូចគោះលើចង្កេះមាំតិច តែមិនភ្លេចដៀងមើលគេដែលកំពុងធ្លាក់ក្នុងអំណាចតណ្ហា
« អាស៎ ស្រួលណាស់ !» នាយក្រាស់ ងើយមុខឡើងលើ កន្រ្តាក់នាំភាព អស្ចារ្យចេញពីខ្លួនហើយអោនទៅជញ្ជាក់មាត់ស្តើងអោយលេបគ្រប់យ៉ាងចូល រួចក៍ទាញ ផ្តួលនាយតូចទៅលើពូកហើយលើកជើងម្ខាងរបស់គេមកដាក់និងស្មារ
« បើឈឺ .. ត្រូវទ្រាំណា៎ ប្រពន្ធសម្លាញ់ !» នាយតូចង៉ក់ក្បាលយល់ចំណែករាងក្រាស់ ការពិតគេ មិនយល់ដូចគ្នា ថាអារម្មណ៍គេ យ៉ាងមិច ព្រោះថា មើល ទៅ រាងតូចពិតជាទាក់ទាញណាស់ គេឈ្លក់វង្វេងនិងរាងកាយសិចសុីនេះ... គេមើល មុខ អ្នកនៅខាងក្រោម ដែល ក្រហមងាំង .. អុីបូក៍ ប្រើបបូរមាត់និងអណ្តាតក្តៅពោពេញដោយ បទពិសោធន៍ ថើបបង្អូសពេញផ្ទៃមុខរបស់ស៊ាវ ចាន់ ធ្លាក់ដល់ខាំច្បិចទងត្រចៀកតិចៗនិងបោះត្រាក្រហមជាំជុំវិញកនិងដើមទ្រូងរបស់រាងតូច ធ្វើឲ រាងតូចលេចចេញសម្លេងថ្ងូរគួឲអាម៉ាស
«អ្ហា ....អ្ហាស....»
ដៃរវាមដូចមឹករបស់អុីបូនៅតែបន្តអង្អែលលើររាងកាយទទេស្អាត ដែល គេឃើញពេញៗភ្នែកនៅចំពោះមុខធ្វើឲគេខះក
« ស្អាត ស្អាតខ្លាំង...ណាស់»ថាចប់គេក៏ឱនមកគ្រប់គ្រងទ្រូងរាបស្មើរមាន សាច់ តិចៗទាំងគូរបស់នាយតូច បឺតឆ្លាស់ទៅមកខ្លាំងផង តិចផងមិនចាញ់គ្នា ឯដៃម្ខាងទៀតក៏ស្ទាបអង្អែលពេញរាងកាយស៊ាវ ចាន់ រហូតដល់ចាន់ តូច
«ហឹក...អ្ហា...អ្អាស..លោក !»ស៊ាវ ចាន់ ថ្ងូរលែងចំភាសាពេលដឹងដល់ម្រាមដៃ ដែលកំពុងតែកំរើកជាចង្វាក់ទៅមកលើ ចាន់ តូច បង្កើតអារម្មណ៍តណ្ហា កាន់តែខ្លាំង រហូត រាងតូច បាន ដល់ ទឹកហើយបន្ទាប់មកគេក៏ឱនបឺតជញ្ជក់សំណើមក្តៅគគុករបស់នាយតូច ដែលកំពុងតែប្រលាក់ពេញដៃគេ ទាល់តែស្ងួត។ចំណែកស៊ាវ ចាន់ស្រៀវផង វិលវ៉ល់ ផង ហើយក៏លើកដៃខ្ញាំខ្នងគេ រហូតចេញឈាមតិចៗតែគេមិនឈឺ បែជាមានចំណង់កាន់តែខ្លាំង
អុីបូទាញជើងរាងតូច ចេញពីគ្នាឲធំបន្តិច ហើយក៏រុញភាពរឹងមាំខ្លួនឯងដែលកំពុងតែប៉ោងដោយសសៃរវាមចូលបន្តិចម្តងក្នុងភាពទន់ជ្រាយដោយមិនបង្ខំ ទោះខ្លួនឯងទ្រាំមិនបានសឹងផ្ទុះតែក៍ឃើញថា ស៊ាវ ចាន់ ស្រែក យ៉ាងខ្លាំង ទើបលើកដៃខ្ទប់មាត់រាងតូច ហើយណាមួយ មិនចង់ធ្វើអោយ ការមាន សម័្ពនភាព ជាមួយគ្នាលើកនេះឈឺចាប់ខ្លាំងទេ
«ហឹកៗ...ឈឺ...ឈឺណាស់...ដកចេញទៅ .. ឈឺ.. ខ្ញុំឈឺ... »ស៊ាវ ចាន់ ទាញដៃ អុីបូ ចេញពីមាត់គេ កែវភ្នែលថ្លា ជ្រៀបទឹកភ្នែករឹមៗ រាងកាយដូចប្រហែលជាពីរ ហើយ រាងតូចព្យាយាម ច្រាន អ្នកដែល ប្រឹងទប់អារម្មណ៍ ឡើង ក្រហមមុខ ខាំ មាត់ ព្រោះ មិនចង់ បង្ខំខ្លាំងជានិង
«សុឺត...បងក៏ឈឺដែរ ទ្រាំបន្តិចទៅ.. របស់អូនរិតបងខ្លាំងណាស់..»អុីបូ ក៍ថ្ងូរដូចគ្នាព្រោះរបស់រាងតូច រិតគេសឹងដាច់ខ្យល់គេកំរើកចង្កេះតិចៗឲនាយតូច សុាំនឹងទំហំរបស់វា គេឱនមុខបឺតមាត់ ស៊ាវ ចាន់បន្តិចហើយបឺតជញ្ជក់ដើមទ្រូងទៀត ដើម្បីបន្ថយការឈឺចាប់អោយ គេខ្លះ
«អ្ហាស អាស ... អុីបូ .. ហេតុអ្វីក៍ឈប់ ..»ក្រោយពីរសាយឈឺចាប់ ស៊ាវ ចាន់ សល់ត្រឹមភាពស្រណុកសុខស្រួល រាងតូច ចង់ឲគេចូលជ្រៅៗខ្លាំងៗ កាន់តែជ្រៅកាន់តែស្រួលទើបនាយតូចបើកភ្នែកមើលមកគេទាំងមានតំណក់ទឹកភ្នែកដាមពេលដែលគេបញ្ឈប់
« ប្រពន្ធសម្លាញ់ ថ្ងូរលឺពេកហើយ !» អុីបូថាអោយរាងតូច ហើយនៅតែមិនកំរើកចង្កេះ ហើយគេ នៅចាំថាអំបាញ់មិញ រាងតូចថ្ងូរហៅឈ្មោះខ្លួនឯង ទៀត
«អ្ហឺស...លោក.. ហឹក ខ្ញុំ..!ទ្រាំមិនបានទេ វា ស្រៀវណាស់ ..»ទ្រាំលែងបានរាងតូច កាត់កេរ្ត៍ខ្មាស់ប្រាប់គេទាំងអាម៉ាស ទាំង មិនដឹងខ្លួន និយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវគេចាប់ច្របាច់ត្រកៀកពេញៗដៃ ហើយក៏សំរុកបោកផ្ទប់ខ្លាំងៗ ជ្រៅៗកប់ៗដល់គុលតាមចលនាដកចេញដកចូលរបស់គេ តែនាយក្រាស់ ក៍យក ដៃខ្ទប់មាត់ នាយតូចព្រោះខ្លាច សម្លេងរបស់ រាងតូចធ្វើអោយកូនតូចងើប.. គេមិនចង់ ដាច់ពាក់ កណ្តាលទីទេ ..
«សុឺត...ស្រួលណាស់...អូនសម្លាញ់» អុីបូថ្ងូរតិចៗ ទាំងកំពុងអុករលាក់ខ្លាំងៗក្នុងរាងកាយរាងតូច ហើយ ដៃ ចាប់ ត្រគាក ដែល កំពុងមាន ចលនា កាន់តែកៀកកិត ធ្វើឲអ្នកខាងក្រោមថ្ងូរមិនចេញ .. វា ទាំងថប់ ទាំង ចម្លែក ..
« អា៎ ... ចេញហើយ!» នាយក្រាស់ បន្លឺសម្លេងចុងក្រោយមុននិងទោបទៅលើអ្នកដែលដង្ហក់ខ្យល់ ព្រមទាំងញើសជោគទាំងខ្លួន
« អាស៎ លោក !» នាយតូចបើកភ្នែកធំពេលដែលដកដង្ហើមមិនទាន់ស្រួលផងគេក៍កម្រើកខ្លួនម្តងទៀតព្រមជាមួយល្បឿនលឿននិងក្នុងពោះរបស់គេមានអារម្មណ៍ពេញតែម្តង
« វាអួលណាស់ លោក.. យឺត យឺត តិចទៅ !» នាយតូច ព្យាយាមហាមគេតែមើលទៅគេដូចមិនបានលឺ ដំណក់ញើសជាច្រើនហូរចុះមកលើផ្ទៃមុខតូច និងចូលតាមបបូរមាត់ ក្រៀមស្តើងនោះ
« អាស៎ .. អា ស្រួលម្លេសវើយ !» នាយក្រាស់ សើយសក់ របស់គេឡើងទាំងនិងពេញចិត្តនិងរាងកាយតូចដែលរលាក់តាមការកកិតនោះ
« ហឹក... ហឹក វាក្តៅណាស់ !» នាយតូចស្ទាបពោះរបស់ខ្លួនដែលទទួលរបស់ក្តៅអ៊ុនៗពីរាងកាយមាំនោះ
« តោះមកបន្តទៀត !» នាយក្រាស់ទាញនាយតូចចុះពីគ្រែតូចនោះ ហើយទាញផ្ទប់និងជញ្ជាំងដោយមុនភ្លេច លើកជើងគេមកព័ទ្ធចង្កេះខ្លួន
« អា៎ អា៎ លោកថ្នមៗ !» នាយតូចហាមម្តងទៀតតែវានៅដដែរពេលគេមិនតបអីហើយក៍ធ្វើដំណើរដូចជិះសេះផ្លូវរលាក់ ...!
« មិនបាន... ថ្នមៗបាន យឺតមិនបាន តែអូនកុំថ្ងូរលឺពេក !» នាយក្រាស់ខាំមាត់និយាយហើយថែមទាំងអោនទៅថើបបបូរមាត់តូចនោះបំបិទរាល់សម្លេងដែលបញ្ចេញមក
« អា៎ លោក....លឿនជាង..នេះ ..! » នាយតូចងើយក៍ថ្ងូរអស់សម្លេងទោះជាមាន បាតដៃមាំ ខ្ទប់ បិទសម្លេងគេក៍ដោយ និងប្រាប់នាយក្រាស់ពីតម្រូវការ តែគេ បែរទម្លាក់ប្រាណតូចចុះ ហើយបង្វិល អោយ បង្ហាញត្រកៀកសាយមករកគេ
« អា៎ .. សិចសុីណាស់ .. ផាច់ !» នាយក្រាស់ ទះលើត្រកៀកសរស្គុះ វា សុីអារម្មណ៍គេខ្លាំងជាងពេលណាទាំងអស់
« លោក ..! ឈឺណា៎ !» នាយតូចងាកមកថាអោយថែមទាំងខាំមាត់អន់ចិត្តតែកាយវិការនេះបង្ហាញភាពសិចសុីមួយកម្រិតទៀតធ្វើអោយអ្នកមើលចង់តែអុកគេអោយសន្លប់នៅនិងកន្លែង នាយក្រាស់សក ភាពរឹងមាំចូលនិងធ្វើចលានាញាប់ភ្លាមៗ
« អា៎ អា៎ លោកនេះច្រើនទឹកហើយ !» នាយតូចតបតរវិញ ព្រោះគេ បង្វិលនាយតូចអោយនៅភាពរឹងមាំរបស់គេ ..
« បងសុំតែមួយនេះទៀតទេណា៎ ?» អុីបូ នៅតែធ្វើចលនាផង សុំរាងតូចផង
« មិន... មិន ! អា៎ លោក !» នាយតូចស្រែកមួយវ៉ាស មុននិងដក ដង្ហើមញាប់ឆ្មេរពេលដល់ទីជាលើកទីប៉ុន្មានហើយតែ អ្នកម្ខាងទៀតគ្មាននិងស្តាប់ទេ និងបន្ត ប៉ះពាល់គ្រប់យ៉ាងលើរាងកាយតូចនោះទោះជាតវ៉ា យ៉ាងណាក៍ដោយ ..សម្លេងគ្រែ កកិតប្រណាំងគ្នា ជាមួយសម្លេងពួកគេ
ប្រាវ ..
« អស៎ លោក !» ស៊ាវចាន់ ងើយ មុខឡើងពេល គ្រែបាក់ ស្រុតចុះមក.. រាងកាយល្អិតត្រូវទំលាក់ ភាពរឹងមាំ កប់ជ្រៅឡើងអួលអស់ ហើយ ..
« ង៉ា ង៉ា ...! »
« កូនយំហើយ .. ហឹក អួលណាស់ » ស៊ាវចាន់ សម្រក់ ទឹកភ្នែក និងដក ខ្លួនយ៉ាងវេទនាចេញពីរាងក្រាស់ ចំណែករាងក្រាស់ ក៍ឈឺ ដូចគ្នា គេមានអារម្មណ៍ថា ចង្កេះនិងខ្នងគេ ប៉ាក់ ហើយ
« កូនយំ បងក៍យំ អូនក៍យំ !»
