#ស្នេហាតំណើបរបស់ម៉ាហ្វៀលឡឺកឺ
ភាគ9 ប្រពន្ធបង ពាក់ អីក៍ស្អាតទាំងអស់ ទោះស្រាតក៍ស្អាតដែរ
ល្ងាចនេះ ស៊ាវចាន់តែងខ្លួនជាពិសេសដើម្បីចូលរួមពិធីរបសៀស្វាមីសំខាន់ ត្រង់ថា គេទិញឈុត ក្នុងហាងល្បីដែលមានតេមួយឈុតទេ
« សុំទោស ... នេះជារបស់ អ្នកប្រុស !» បុគ្គលិកក្នុងហាង យកឈុតមកអោយនាយតូវដែលកំពុងរង់ចាំ
« បាទ ! » ស៊ាវចាន់ ទទួលហើយក៍តេ ទៅរាងក្រាស់ តែម្តង
« បងទៅ ក្នុងកម្មវិធីមុនទៅ .. ចាំអូនទៅតាមក្រោយ អូនមិនទាន់រៀបចំហើយទេ !» ស៊ាវចាន់ និយាយហើយក៍តម្រង់ទៅកាន់ ហាង ផាត់មុខ .. ក៍ល្មមជួបនិងសង្សារចាស់ របស់ នាយ
« ស៊ាវចាន់ ?»
« ហ្វ៊ូលុន !» ស៊ាវចាន់
« អីយ៉ា អីលូវមិនធម្មតាទេ .. ទិញសុទ្ធរបស់ ប្រេន!»ហ៊ូលុន
« .....!» ស៊ាវចាន់មិននិយាយទេ ក៍ដើរចូលហាងធ្វើមិនដឹង តែហ៊ូលុនមិនហ៊ាន ទៅតាមទេព្រោះអ្នកខាងក្នុង
« ខ្ញុំមកតុបតែងមុខ !» នាយតូចនិយាយ ហើយ ក៍មើលទៅអ្នកក្នុងហាង ដែលមិនខ្វាយនិងគេ ឬ មកពីគេ តែងខ្លួនធម្មតា ?
« អឺ អ្នកប្រុស អញ្ជើញធ្វើអីដែរ ?» បុគ្គលិក ធម្មតា ម្នាក់បានមកមើលនាយតូចធ្វើអោយគេមើលនាយដោយការចាប់អារម្មណ៍
« អឺ ខ្ញុំចង់មក....! » រាងតូចបរិយាយ ហើយ ស្រីល្អិតក៍ចាប់ផ្តើមធ្វើការរបស់គេ. ស៊ាវចាន់ សង្កេតបានថា គ្រប់គ្នាក្នុងហាងហាក់ដូចជាយកចិត្តទុកដាក់ លើនារីម្នាក់ជាពិសេស
« នែ ឯង ... អ្នកនាងខាងនោះអោយលុយធីបពួកយើងទៀត... មិចក៍ឯងមិនសាកទៅ ធ្វើនេះធ្វើនោះអោយគេទៅ ? ទុក ការងារនេះសិនទៅ !» មិត្តម្នាក់របស់ គេនិយាយ
« មិនអីទេ .. ឫខ្ញុំមានភ្ញៀវជាប់ដៃហើយ !» នាងនិយាយធ្វើអោយស៊ាវចាម់ ញញឹម បន្តិច គេ ក្រឡេកតាមកញ្ចក់ ឃើញហ៊ូលូន ដើរចូលមកអេែបអប នាង ការពិតមិនមែនជា ស្រីក្មេងអីណាស់ណា៎ទេ តែគេ ដៃទូលាយ ...
1 ម៉ោង ក្រោយមក ..
« ខ្ញុំ ចង់បានកន្លែងប្តូរសម្លៀកបំពាក់ .. តើមានទេ?» ស៊ាវចាន់
« អឺមាន ... តែលោកសុំធ្វើការបង់ប្រាក់ សិន!» បុគ្គលិកម្នាក់ទៀតចេញមកនិយាយ
« នេះ យកទៅ ...!» ស៊ាវចាន់ ហុចកាត របស់ ប្តីគេអោយធ្វើអោយបុគ្គលិកនោះបើកភ្នែកបន្តិច ព្រោះជាកាតខ្មៅ ..
« អឺ .. កាតនេះដុំធុំពេកហើយ !»
« ចឹងយកអានេះ !» ម្តងនេះជាកាតទឹកមាស ធ្វើអោយគេ បែកញើសសស្រាក់ ព្រោះរាងមើលងាយភ្ញៀវដែរ
« លោក នេះ បន្ទប់ ប្តូរសំលៀកបំពាក់ !» អ្នកតុបតែងថ្លួនអោយនាយតូច បាននាំគេទៅ ជួយប្តូរសម្លៀកបំពាក់ ស្របពេលដែល លីវិន មកឈរចំ នៅ មុខហាង ល្មម
« អ្នកប្រុស តូច !»
« បងមានយកលុយរាយមកជាប់ខ្លួនទេ ?» ស៊ាវចាន់
« បាទ អ្នកប្រុស ? ត្រូវការប៉ុន្មាន ?» លីវិន
« នាង ... ប្រាក់ខែ មួយខែប៉ុន្មាន ?» ស៊ាវចាន់ ហៅអ្នករៀបចំខ្លួនអោយគេមកសួរនាំ ធ្វើអោយគ្រប់គ្នា ងាកសឹងបាកក់ ករ តាមមើល
« ខ្ញុំប្រាប់មិនបានទេ !»
« និយាយមក ... ខ្ញុំមិនបានមកលួចបុគ្គលិកអ្នកណាទេ ឫ!»
« អឺ គឺ 300ជាង លោក ! »
« បងលី .. ជួយអោយ លុយធីបនាង ស្មើតតម្លៃ ប្រាក់ខែ នាងផង .. ខ្ញុំទៅយករបស់ សិន !» ស៊ាវចាន់ និយាុហើយក៍ដើរទៅយកថង់ ខោអាវ វិញ ដោយមិនខ្វល់ និងអ្នកដែល អោនមុខចុះព្រោះអំបាញ់មិញនេះគេបានមកលួចខ្សឹបអោយនាងទុកភ្ញៀវចោល
« អរគុណ ណាស់ លោក ... ពិតជាអរគុណណាស់ !» បុគ្គលិកហាង អោយគោរពអរគុណ នាយតូចសឹងតបូតក្បាល តាំងពីដើមឡើយមិនដែលមានភ្ញៀវណា អោយលុយធីបគេច្រើនដល់ ថ្នាក់ នេះទេ. យ៉ាងច្រើនស្មើរតម្លៃ ម៉ោងការងារ និង ....
ពិធីដ៍ធំ ធ្បើ នៅ សណ្ឋាគរធំ កណ្តាលទី ក្រុង .. មានបុគ្គល ជោគជ័យគ្រប់វ័យគ្រប់ជាន់ថ្នាក់មកចូលរួមមិនខុសអីនៅពេលនេះគ្រប់គ្នាកំពុងទទួលការចាប់អារម្មណ៍លើអ្នកជំនួញវ័យក្ឦេងដែលជោគជ័យលើគ្រប់វិស័យទៅហើយ ..
« លោកវ៉ាង.. ចង់ពង្រីកសាខា នៅឯណាទៀតទេ ?» លោកឡុង
« គិតថា និងពង្រីក សាខា សណ្ឋាគារនៅ ប្រទេស កូរ៉េ ព្រោះខ្ញុំមានមិត្តនៅកូរ៉េដែរ !» អុីបូ
« ពិតឬ ? អរ កូនស្រីខ្ញុំចេះភាសាកូរ៉េ បើលោកត្រូវការអ្នកបកប្រែអាច រកបាន ... ចាត់ទុកថា បង្រៀនអ្នកហ្វឹកហាត់ កាងារចុះ !» អុីបូ លឺ ហើយបាន តែញឹមៗ តែមិនហ៊ានឈរជិតទៀតទេ ព្រោះគេយល់ន័យច្បាស់ណាស់
« លោកវ៉ាង ... សូមជួយត្រេកអរផង !» អ្នកជំនួញ ស្រីជនជាតិជប៉ុនម្នាក់បានដើរមករកនាយក្រាស់ ពួកគេធ្លាប់ រួមហ៊ុន ខាង អចលនាទ្រព្យជាមួយគ្នា ហើយនាងក៍ធ្លាប់ មានចំណាប់ អរម្មណ៍លើ នាយក្រាស់ ដែរ
« បាទ .. នេះអ្នកនាងមកតែម្នាក់ឯងទេ ?» អុីបូ
« ចាស មកម្នាក់ឯងទេ .. លោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ រវល់ នៅ បារាំង !» សាគូរ៉ា
« បាទ ..!» កាយវិការ ខិតឆ្ងាយរបស់ អុីបូ ធ្វើគ្រប់គ្នា ចម្លែកចិត្តធម្មតា នយក្រាស់ មិននិយាយច្រើនមែនតែថា មិនធ្លាប់ បែបនេះ .. ពិធី ប្រកាស ក៍បាន ហៅ អុីបូ ឡើងទៅលើឆាក តែ នាយក្រាស់ នៅ តែស្ទាក់ស្ទើរចាំមើលប្រពន្ធខ្លួនដែលថានិងមកចូលរួម ...
« លោកវ៉ាង ... អញ្ជើញឡើងលើឆាក !» សម្លេងកោះហៅម្តងទៀតធ្វើអោយ នយក្រាស់ ដក ដង្ហើមធំម្តងទៀត និងឡើងទៅតែម្តង ...
« ជាដំបូង .....! » ពាក្យដែលត្រូវនិយាយគាំងពេលឃើញប្រពន្ធរបស់ខ្លួនដើរចូលមកអង្គុយ ជិត ឆាក .. រាងតូចខ្ពស់ ស្រលះ ក្នុងឈុត សរ លាយទឹកមាស និងញញឹមមកកាន់គេ ...ធ្វើអោយគេ សឹងតែភ្លេចដក ដង្ហើមទៅហើយ
« ជាដំបូង ខ្ញុំ សុំអរគុណ ដល់ គ្រប់គ្នា ....! » អុីបូ និយាយជាហូហែ និងទទួលការទះដៃគាំទ្រ ព្រមទាំង សម្លេង កាមេរ៉ា ថត ពេញព្រៀប ឯអ្នកជា ភរិយា ទះដៃ ញញឹម លើភាពជោគជ័យរបស់ អ្នកមាននាម ជាស្វាមីពេញ សិទ្ធនៅថ្ងៃនេះឯង ...
« ហេតុអីទើបតែមក ?» អុីបូកាន់ពាន មកអង្គុយជិតនាយតូច ដែល កំពុង អង្គុយឃ្លាតឆ្ងាយពីគេឯង
«អូនចាំយកឈុត .. ស្អាតទេ ?» ស៊ាវចាន់ លាអាវ និង ក្រវ៉ាត់ កន្សែងករអោយនាយក្រាស់ មើល
« ប្រពន្ធបង ពាក់ អីក៍ស្អាតទាំងអស់ ទោះស្រាតក៍ស្អាតដែរ !» អុីបូ លួចខ្សឹប តិចៗ ដាក់ នាយតូច
« មកនិយាយអីបែបនេះ ... មនុស្សឆ្កួតនេះ !» កាយវិការប្រលែងគ្នារបស់អ្នកទាំងពីរជាទីចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងជាពិសេស គឺ ស៊ាវចាន់ ព្រោះមិនដែរមានអ្នកណាធ្លាប់ឃើញ មុខមាត់ឡើយ ជា អ្នកជំនួញ ក៍មិនមែន ហើយតើ មានទំនាក់ទំនងអីជាមួយនិង លោកវ៉ាង ទៅ ?
« បងនិយាយពិតសោះ ... អូនស្អាតណាស់ ដូចជា កូនក្រមុំយ៉ាងអញ្ចឹង .. បើកុំមានពាន នេះ បងស្មានតែពួកយើងកំពុងរៀបការតើ !» អុីបូ ទាញ ពឆនអោយស៊ាវចាន់មើល
« ប្តីរបស់ អូនពូកែ អើយសែនពូកែ .. ឯណា សុំមើលបន្តិចមើលថា មានបានថើបជាមួយស្រិឯណា ឬអត់ ?» ស៊ាវចាន់ ចាប់មុខនាយក្រាស់ ងាកឆ្វេកស្តាំ តែមិនមានអី ...
« មានឃើញអីឬអត់ ? » អុីបូ
« ឃើញ !»
« ឃើញអី ?»
« ឃើញ ប្តីអូនសង្ហា ជាងគេ ! » ស៊ាវចាន់ ញញឹម ឡើងលិបភ្នែក ធ្វើអោយអុីបូ គ្រឺត ខ្នាញ់ និងកាយវិការនេះណាស់ ចង់ តែចាប់ថើបកណ្តាល ពីធី និងទេ
« សួរស្តី លោកវ៉ាង !» សម្លេង នារី ម្នាក់ បានមកកាត់ ពួកគេ
« អរ សួស្តី អ្នកនង រ៉ូសា !» អុីបូ ងើប ចាប់ ដៃរបស់ នាង
« អេ៎ ស៊ាវចាន់ ? មិចក៍មកនៅទីនេះបាន ?» សម្លេងហ៊ូលុន ហៅ នាយតូចធ្វើអោយ រ៉ូសា និង អុីបូ ឆ្ងល់ភ្លាម
« ក៍ដូចឃើញនិងឯង ... មិននឹកស្មានថាលោកប្តូរលឿនយ៉ាងនេះសោះ .. ចាប់បានស្រីអ្នកមាន !» ស៊ាវចាន់
« ឯង ... មិនអីទេ យ៉ាងណាក៍ដូចតែគ្នា និងចឹងតើបានមានលុយចូលហាងល្បីៗ !» ហ៊ូលុនចម្អកអោយនាយតូចវិញ
« អ្នកទាំងពីរស្គាល់ គ្នា ?»
« ស្គាល់ ! ! »
« គេ ជា សង្សារចាស់ ខ្ញុំ» ស៊ាបចាន់ និយាយដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរ រ៉ូសា ក៍ងាកមើលមុខរបស់ ហ៊ូលុនបន្តិច
« និងតែពួកយើងបែកគ្នាហើយ !» ហ៊ូលុន និយាយដោយស្ទាក់ស្ទើរ
« ត្រូវហើយពួកយើងបែកគ្នា ហើយអ្នកនាងកុំបារម្ភអី ណា៎មួយខ្ញុំមានស្វាមីរួចហើយ !» ស៊ាវចាន់ និយាយហើយចូលអោបដៃរបស់ អុីបូ
« កុំប្រាប់ថាអ្នកទាំងពីរ ?» រ៉ូសា មើលមុខអុីបូ ចង់ដឆងចម្លើយដែរ មិននឹកស្មានកំឡោះសង្ហា ដែលជា អ្នកជំនួញឆ្នើមមានភរិយជាប្រុស បែបនេះសោះ
« ត្រូវហើយគេ ជាភរិយាខ្ញុំ .. វ៉ាង ស៊ាវចាន់ !» អុីបូនិយាយលឺៗ ដោយមិនខ្មាស អៀនអ្នកណា ធ្វើអោយគេឯង ងាកមកមើល ដោយការចង់ដឹងលឺ ជាពិសេសអ្នកកាសែត តែម្តង ..
« សុំជួយត្រេកអរ ផង ខ្ញុំមិនធ្លាប់ដឹងថា លោកបាន រៀបការហើយ !» រ៉ូសា
« អរ មកពីពួកខ្ញុំមិនទាន់ចង់ប្រកាស ចាំ ប្រកាសពេលកូនរបស់ពួកយើងកើតតែម្តង !» អុីបូ និយាយទាំងញញឹមស្រស់
« ហា៎ ..!» ស៊ាវចាន់ ភ្ញាក់ព្រើតពេលអុីបូ ប្រកាស បែបនេះ
« ចឹងក៍រិតតែត្រេកអរ ... មិននឹកស្មានថាលោកពី បុរសពិសេសបែបនេះសោះ !» រ៉ូសា លើកសរសើរ ហ៊ូលុន ក៍មានចិត្តខឹង ច្រណែនដែរ ដែលនាយតីចបែកពីគេបែរជាជួបអ្នកថ្មីទាំងមាននិង ហ៊ាន សូម្បីលើកជាភរិយាចេញមុខមាត់
« បាទ .. គេជាមនុស្សពិសេសណាស់ !» អុីបូ
ពិធី ដែល ធំនិង ល្បី ទៅហើយ ប្រែជា កក្រើកពេលអ្នកជំនួញវ័យក្មេងប្រកាសពី អ្នកនាមភរិយាធ្វើអោយ មនុស្សស្រីជាច្រើនខកបំណង ហើយខ្លះក៍ រំភើបនិងចូលរួមត្រេកអរណាស់ ...
ភូមិគ្រិះវ៉ាង ...
« លោកប្តី .. តិចៗមើល !» ស៊ាវចាន់ ដែលត្រូវស្វាមីកំពុងឈ្មុសឈ្មុលនៅ កញ្ចឹងករសរខ្ចី និយាយទាំងថ្ងួចថ្ងូរតែម្តង ..
« អឹស .. សឺត ក្រអូបណាស់ ! ចឹងតើបាន សង្សារចាស់អូនតាមមើលមិនដាក់ភ្នែក !» អុីបូ ងើបនិយាយទាំងទឹកមុខមាំ
« ប្តីអូនកើតអីមិចក៍ធ្វើមុខចឹង !» ស៊ាវចាន់ យកដៃ ប៉ះមុខអុីបូ តិច ..
« បងចង់តែខ្វេះភ្នែកវា ចេញទេ ... វាមើលរបស់បង !» អុីបូ គម្រាមតិចៗ ធ្វើអោយស៊ាបចាន់ដឹងថា ប្តីរបស់ខ្លួនកំពុងតែខឹងប្រច័ណ្ន
« បងប្រច័ណ្ន អូន ?» ស៊ាវចាន់
« ត្រូវហើយ .. យប់នេះបងនិងធ្វើអោយអូនកូនអោយបាន .. បើមិនបាន បងនិងធ្វើទៀត !» អុីបូ
« អៅ ... មើលនិយាយ !» ស៊បចាម់ សែនហួសចិត្តដំបូងស្មានតែឈប់ មានឯណា វាចាមួយឃ្លា ប្រហារ ការគិតរបស់គេ តេម្តង
« បងនិយាយមែន .. មិនបាច់មក ធ្វើមុខចឹងទេ !» អុីបូ ខ្នាញ់ និងកែវភ្នែកមួយគូរនិងពេលក៍ទាញយក ខ្សែរក្រវ៉ាត់ កររបស់ រាងតូចដែលវែង នោះមកចង់ភ្នែករបស់ ប្រពន្ធ
« អុីបូ .. បងធ្វើអីនិង !» ចង់ ភ្នែកមិនអស់ ចិត្តគេ ថែមទាំងចងដៃទៀត ទើបនាយតូចស្រែកមួយវ៉ស ពេលប្តីគេ លេងអីចម្លែកៗ
« ខ្នាញ់ ណាស់ លោកអើយ អាស្នាមញញឹម ទន្សាយនិង !» អុីបូ និយាយទាំងដោះសម្លៀកបំពាក់ ចេញពីខ្លួនអស់ ហើយឡើងមកទ្រោបលើរាងតូចម្តងទៀត
« លែងអូនសិនទៅ ... បងធ្វើអីនិង !» ស៊ាវចាន់
« ចង់លេងល្បែងបែបម៉ាហ្វៀ .... អូនសម្លាញ់ កំដរបងបន្តិចទៅ !» សម្លេងខ្សឹបក្បែរត្រចៀកធ្វើអោយនាយតូចពហរឺរោមខ្ញាក់ បានបន្តិច គេមានអារម្មណ៍សម្លៀកថ្លៃដែលត្រូវហែកចោលដោយមិនស្តាយស្រណោះ
« អូនខ្លាច .. បងលែងអូនសិនទៅ !» ស៊ាវចាន់ និយាយតិចៗ ដៃក៍ត្រូវចង ភ្នែកក៍ត្រូវចង .. គេខ្លាចថា ចរឹក ម៉ាហ្វៀ របស់ ស្វាមី ព្រៃផ្សៃខ្លាំងណាស់
« កុំខ្លាច ... បងចង់បានកូន !» អុីបូ និយាយតិចៗ គេសម្លឹងមើលរងស្រលូនមិនដាក់ភ្នែកថែមទាំងលើកជើងស្រលូនមកថើបប្រដេញពីចុងជើងមកដល់ ភ្លៅ សរ ខ្ចី
« រសើបណាស់ អុីបូ !» ស៊ាវចាន់
« អូនស្អាតណាស់ .. ប្រពន្ធសម្លាញ់ !» អុីបូ ប្រាប់ ហើយក៍អផយទៅ ថើបបបូរមាត់ តូចនិង ទន់ .. ផ្តោះផ្តងគ្នា យ៉ាងឈ្លក់ វង្វេង ចំណែកដៃមាំក៍បន្ត ស្ទាបអង្អែលសព្វរបស់ ទាំងប្រាណ មានទាំងសង្កតនិង បន្ថយកំលាំងដៃ ធ្វើអោយរាងតូចរមិចរមួលអស់ហើយ បបូរមាត់ក្រាស់ ថើបបង្អូសមកដល់ ផ្អែក ទ្រូងមានសាច់ពើតៗ បឺតជញ្ជក់ រាងកាយល្អនេះ បន្ថែមទាំងក្បាលពោះ របស្មើរសិចសុី
« ហឹក ... ធ្វើវាទៅ .. អូនទ្រាំមិនបានទេ !» ស៊ាវចាន់ និយាយទាំងអារម្មណ៍រវើររវាយហើយតែក៍ភ្ញាក់ព្រើតពេលរាងតូចស្តើងបង្វិលអោយនៅលើគេវិញ ..
« អុីបូ...! »
« មួយទឹកនេះបងផ្តល់សិទ្ធអោយអូន...! » អុីបូ ចាប់ ចង្កេះរាងតូចស្តើង ហើយដាក់ ភាពរឹងមាំ ជ្រែកចូលទៅក្នុង
« ឈឺ .. អុីបូ ហឹក .. លោកប្តីអូនឈឺ !» ស៊ាវចាន់ ស្រែកថ្ងួចថ្ងូរ រាងកាយគេហាក់ ពុះបែកជាពីរទៅ ហើយ ដៃ ក៍នៅចង ហើយភ្នែកក៍មើលមិនឃើញ
« បើអូនធ្វើបានល្អបង ស្រាយចំណងអោយ !» អុីបូ និយាយហើយក៍ចាប់ទាញ ចង្កេះតូច កម្រើកតិចៗ រួចសមីខ្លួនក៍បាត់ ភាព ឈឺចាប់ខ្លះ អង្រែងចង្កេះគេដោយខ្លួនឯង មួយរាត្រីកាលពោរពេញដោយភាពត្រេកត្រអាលរបស់ស្វាមីមួយគូរនេះ ..
« ហឹក .. បងធ្វើបាបអូន ...!»
« បងស្រលាញ់អូន !»
