Vampir / †§µmåñê

15 - Tekrar merhaba

Tsukasa, durumu Amane'ye anlatmaya çalışma çabalarına başvurdu. Nedense kavga ediyorlardı, çünkü Amane buna çok alınmıştı.
Tam olarak okul çıkışı, hava kararırken, okulun bu karanlık bahçesindelerdi. İkiliyi aydınlatan tek şey etraftaki binaların camdan vuran ışığıydı.

T: Bak, şöyle ki--

A: Yavaş gel.

T: Ya bi' dinle beni--

A: Yavaş gel!!

T: Biz sadece--

A: YAVAŞ!!

Tsukasa sessiz kaldı. Amane'nin neden böyle olduğunu anlamadığı için iyi olup olmadığını düşünmeye başladı. İç çekti, ardından dudaklarıyla oynamaya başladı. Tam konuşacakken Amane tekrar engelleyince bir of çekti. Bir şeyi açıklamak istediğini belli etmek istercesine kollarını iki yana açtı. Amane sıradan bir konuyu-Tsukasa'ya göre-neden bu kadar büyütmüştü, anlamadı.

T: Bak, sadece arkadaşız!! Ne diye büyütüyorsun bunu?!

A: Arkadaş markadaş yok!! Böyle mi arkadaş?! Elleşiyor musunuz?!

Tsukasa rahatsızlıkla birkaç saniyeliğine homurdandı. Amane buna sessiz kalınca konuşmaya devam etti:

T: Ben hep böyleyim ve sen, bunu ilk defa görmüyorsun!! İyi düşün!! Benim arkadaşlarım benim kafadan insanlar, ve sen kafasız olduğun için bunu asla anlamayacaksın!!

Her bir kelime söylediğinde Amane'nin göğsünü dürtmeye başladı.

T: Ve ben onlarla takılmaktan zevk alıyorum!! Bunu o kafana sok, tamam mı?!

dedi Tsukasa ve işaret parmağını Amane'nin alnına değdirip yüzünü geriye doğru sertçe ittirdi. Bu hareket de tam olarak Amane'nin beklemediği bir hareketti.
Zaten eve gitmemişti. Sırf Tsukasa ile konuşmak için bu karanlıkta duruyordu. Karanlıktan her ne kadar korksa da. Bu hareketine sinirlenmeden edemedi. Tabii ki de kardeşini yeni bulduğu için onu düzgün tanımıyordu. Bu normaldi, ama bunu yüzüne vurması hoşuna gitmedi. Kendisi sinirlendiğinde ağlayan tiplerden biri olduğu için gözleri dolmaya başladı.

A: Seni anlamıyor olabilirim ama bu yaptığın çok yanlış! İnsan olsan da olmasan da! Ben...seni önemsiyorum ve karşılığını böyle mi alıyorum?!

Tsukasa bu sözleri duyunca sessiz kaldı, özellikle son cümlesinde. İç çekti ve Amane'nin dolu gözlerine bakmaya başladı. Ne diyebilirdi ki? Soğuk rüzgar estikçe Amane'nin kısa kollu üniforması hafifçe sallanıyordu. Tsukasa zaten sürekli kapşonlu giyiyordu. Amane'nin elini tuttu ve hızlı adımlarla onu götürmeye başladı.

Amane buna tepki verdi ve Tsukasa'nın güçlü tutuşundan kurtulmaya çalıştı.

A: Bekle! Beni nereye götürüyorsun? Bırak beni!

dedi ama cevabını hemen aldı. Tsukasa hemen arkasını dönmüştü ve onu kendine çekip dudaklarını dudaklarına bastırmıştı. Amane'nin gözleri bununla şaşkınlıkla faltaşı gibi açıldı. Ne yaptığına anlam veremedi, bu yüzden tekrar gerginleşti ve ellerini Tsukasa'nın göğsüne koyarak onu geriye ittirmeye çalıştı, ama malum.

Diyebildiği tek şey "Mmhmm!" olmuştu; Tsukasa dudaklarını oldukça sert bastırıyordu. Neredeyse vahşi bir şekilde öpüyordu onu. Kollarını Amane'nin bedenine dolayıp onu kendine çekti, Amane bu harekete de şaşırdı.
Yanakları bu durumdan kaynaklı pembeleşmeye başlarken bedeninin ısındığını hissetmeye başladı.
Yapabildiği tek şey gözlerini kapatmak oldu.
Sımsıkı. Çünkü oldukça utanmıştı.

Bu sefer de Tsukasa'nın dilini ağzının içinde hissetti. Bedeni anında irkildi ve Tsukasa'yı geri ittirmeye çalıştı ama yapamıyordu, onu sıkıca tutuyordu.
Öpücüğe teslim oldu ve karşı gelmekten vazgeçti. Yanakları git gide daha da kızarıyordu. Ama öpücük daha fazla uzamadan sona erdi.
İkili nefes nefese kalmıştı ve Amane'nin elleri hala Tsukasa'nın göğsünün üzerindeydi.