Her yanış bir çizik, her çizik bir gizleniş...
Hiç bitmeyecekmiş gibi yanan bir mum gibiydim. Etrafı aydınlatıyordum ama hiç bir zaman sonsuz bir ömrüm yoktu.
🕯
Gözlerimi tekrar aralarken bu sefer elalarıyla göz göze geldiğimde genzimi yakan acı v...
"Bir dünyaya sahip oldum, yaktığım mumu yangına çevireceğini bilmeme rağmen"
Yan Dünya ama ona dokunma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌏
Yanan bir mum olsaydım keşke.
Etrafı aydınlatan bir mum olsaydım, duvarda ahenkle dans eden ateşimle insanların önünü görebilmesinisağlasaydım keşke.
Belki pastanın üzerinde yeni yaşını kutlayacak bir insanın dileğini dilemesi için orada olsaydım.
Bir akşam yemeğinde, hazırladığı yemeğin tam ortasında romantikliktik katmak için yansaydım.
Yanan bir mum olsaydım keşke, kendimi yakarken de bir mum kadar güzel olabilseydim, keşke.
Kolumu sıkı sıkı tutan adamın bakışlarını üzerimde hissederken bir rüzgarın esmesini, o rüzgarda sönmeyi diledim.
Üzerimin aranması bittiğinde karşıda tuttuğum bakışlarımla kimseyle göz teması kurmadım. Kuramadım. Çaktığım kibritle kendi mumu yakmıştım. Hem de etrafa sıçratarak.
"Herkesten her şeyi beklerdim," ses tonu o kadar iğneleyiciydi ki, kelepçelerin canımı acıtmasını umursamadan ellerimi yumruk yaptım. "Ama senden asla."
Kolumu tutan adam sertçe beni öne doğru iteklediğinde yere düşmekten son anda kurtularak eğik duran bedenimi dikleştirdim
"Atın şunu nezarethaneye birazdan sorguya alınacak." Benden iğreniyorum gibi çıkan ses tonuna karşılık dudaklarımı sıkı sıkıya birbirine bastırdım. Sus kızım daha fazla yakma insanları.
