The Brats Captivation (🌜)

Chapter 26

Brats Captivation 26

"Hanggang kailan ka mag-kukulong dito sa kwarto mo?" na natiling naka talukbong ako ng kumot at hindi umimik kay, Amaris

"Stop blaming yourself, Enya. Wala kang kasalanan-hindi mo ginustong makalimutan."

"No one is blaming you... yes maybe they're hurt but they're not mad at you -they not blaming you.... They understand the situation.. "

"Enya, stop being hard to yourself..."tahimik na sunod sunod na tumulo ang luha ko

"Alam kong alam mo na kung ano sa buhay mo si, Leif at Calli. Yes! Leif is your husband and Calli is your daughter,"

" Hindi ko alam kung anong nangyari sa pag-uusap niyo nila, Mom ng araw na yun ng bigla mo na lang kunin sa'kin ang susi ng sasakyan at mag-isa kang umalis."

"Nabangga ng isang wheeler track ang sasakyan mo ng araw na yun. Dahilan pa malagay sa panganib ang buhay mo at kinailangan kang dalhin nila Mom sa US para dun ipagamot. Ilang months ka ding hindi nagising at ng magising ka wala ka ng maalala, "pag-kwekwento nito

"Gusto kitang ibalik dito sa Pilipinas gusto kong sabihin sayo ang lahat pero bantay sarado ka nila Mom at ng subukan kong sabihin sayo ang tungkol sa mag-ama.... biglang sumakit ng sobra ang ulo mo kaya kinailangan kitang dalhin sa hospital at dun ko nalaman ang pwedeng mangyari sayo sa oras na pinilit mong maka-alala.."bakas ang lungkot at pag-sisisi sa boses nito

"Araw araw walang kupas na tumawag sa'kin si, Leif para alamin ang lagay mo, Alam kong tinitiis niya lang na huwag kang puntahan dahil inaalala niya ang anak niyo. Nakontento na si, Leif sa mga pictures o videos mo na pinapadala ko masiguradong maayos lang ang lagay mo.. "impit akong napa hikbi habang pinakinggan ito

"Hinihintay ka ng mag-ama mo, Enya maawa ka naman sakanila matagal silang nangulila sayo..."tila nakiki-usap na wika nito

Naramdaman kong umupo ito sa gilid ng kama sa tabi ko at inalis ang naka talukbong na kumot sa'kin

"They waiting for you, Enya have mercy on them.."walang tigil ang pag daloy ng luha sa mga mata ko habang naka titig rito

"Hindi na mahalaga sakanila kung hindi mo sila maalala.. ang mahalaga ay makasama ka nila-ang kasama ka nila." may kiming ngiting wika nito

" You can create a new memories with them,"

"H-hindi ko alam kung pano ko pa sila haharapin.. "humihikbing wika ko rito, naramdaman ko ang pag-yakap nito

" Just show them what you feel when you see them."mahinang wika nito saka humiwalay sa'kin at parang batang ginulo nito ang buhok ko

" Ang mahalaga ay ngayon. Create a new happy memories with your husband and daughter."ngumiti ako rito saka pinunasan ang sariling luha

"Ayaw ba nila Mommy at Daddy kay, Leif?" hindi ko mapigilang tanong rito

"For some reason they dislike, Leif because he didn't come into a known family."tila may pumiga sa puso ko sa sinabi nito

"Kung ganun pano kami kinasal ni, Leif kung ayaw naman pala nila sakanya?" naguguluhang tanong ko rito

"Because you love each other so much." naka ngiting wika nito saka tumayo at mukhang aalis na

"Fix yourself, Enya hinihintay ka ng mag-ama mo sa baba." turan nito bago lumabas ng kwarto ko

Hindi agad na proseso ng utak ko ang ibig sabihin nito ng makuha ko na ay halos mag kanda subsub ako sa sahig dahil sa pag-mamadali

Hindi ko maiwasang mapa lunok habang pababa ng hagdan dahil sa kabang nararamdaman

Tila tumigil ang paghinga ko at pag-ikot ng mundo ko ng makita ang dalawang taong naka upo sa may living room na mukhang kanina pa nandun at nag-hihintay

Dahang dahang nag-lakad ako palapit sa gawi nila ng lumingon sa gawi ko si, Meissa bago pa ako tuluyang makalapit sakanila ay mabilis itong umalis mula sa pagkaka-upo sa lap ni, Leif at mabilis akong sinalubong

"Mommy, I miss you po!!"Hindi ko mapigilang maluha ng yakapin ko ito

"Anak ko..." mahinang wika ko "I miss you too baby.."mahigpit ang yakap na bulong ko rito

Nag-angat ako ng tingin at saktong nag-tama ang tingin naming dalawa ni, Leif

Bakas ang saya sa mga mata nito habang naka tingin sa'min ngunit nandun ang lungkot at sakit na tila ba pilit niyang tinatago

"Don't avoid us again, Mommy... it's okay if you don't remember us, ang mahalaga po ay kasama ka po namin."ngumiti ako rito saka pinunasan ang luha nito

"I won't do it again. I'm sorry baby."

"It's okay, Mommy I understand po, Daddy explain it to me everything." naka ngiting wika nito hindi ko maiwasang mahawa sa ngiti nito

"I love you baby."

"I love you too, Mommy." napa ngiti na lang ako ng halikan ako nito sa pisngi

Muling tumingin ako kay, Leif saka umayos ng tayo

"I'm sorry..." mahinang wika ko rito saka nag-baba ng tingin ngunit muling napa tingin ako rito ng hawakan nito ang baba ko at inangat ang mukha ko

"Stop apologizing for something that you not intended to happen." may kiming ngiting wika nito

"I love you-we love you that's the matter. We can still create a new memories together with our daughter."

"What I have done to deserve someone like you? "hindi ko mapigilang wika rito nginitian ako nito saka masuyong hinila ako payakap sakanya

"You deserve the best in everything, Wife-mommy." bulong nito, sinubsub ko ang mukha ko sa dibdib nito habang mahigpit na nakayakap sakanya

"I love you Mommy, Daddy." humiwalay nang yakap sa'kin si, Leif at parehong bumaba ang tingin namin sa anak namin na may malaking ngiti at halata sa mga mata nito ang saya

"We love you too baby." parehong tugon namin ni, Leif rito na mas ikinalaki ng ngiti niya

"We should start creating new memories Mommy, Daddy." halatang excited na wika ni, Meissa

"What do you want to do?" malambing na tanong ni,Leif rito

"Let's go to the mall Daddy and let's play in the arcade there." naka ngiting sagot ni, Meissa rito

"Do you want to?" tanong nito sa'kin, napatingin ako kay, Meissa halatang nag papacute ito hinihintay ang sagot ko

"Let's go there." naka ngiting wika ko rito

"Yeheyyy!!!" masayang sigaw ni, Meissa na parehong ikinatawa namin ni, Leif

"Let's go na po!" excited nitong wika saka pareho kaming hinawakan sa kamay ni, Leif at pilit kaming hinihila para umalis na kami

Naka-ngiting napa iling iling na lang si, Lief bago nito binuhat si, Meissa na ikinangiti ko habang naka tingin sakanila ngunit natigil ako ng hawakan nito ang kamay ko

"Let's go." naka ngiting wika nito ngunit hindi nito binitawan ang pag kakahawak nito sa kamay ko

"Mommy, let's go na po!" ngumiti na lang ako sakanila saka tumango

Hindi ko maiwasang mapa titig sa mag kahawak kamay naming dalawa kahit pa sabihin na nating may nangyari sa'min iba pa rin yung ngayon

Mukha na tuloy kaming talagang masayang pamilya. Buhat buhat nito ang anak namin habang naka holding hands kami at parehong may mga ngiti sa labi at pare parehong nag niningning sa saya ang mga mata namin....

Now I know why I choose to disobey my parents... Because I found the love that I've been longing to feel...