Sipariş Durumu: Yolda

1.3

Medya: Umay ve Orkun 💖

İyi okumalar bebeklerr 🩷

🌯

Kurye Çocuk: Siparişler şimdi bitti

Kurye Çocuk: Umarım uyumamışsındır

Umay: Yok uyumadım daha

Umay: Yoruldun mu çok?

Kurye Çocuk: Çok yorulmadım

Umay: Yani az yoruldun?

Kurye Çocuk: Yorulmadım :)

Umay: Hiç inandırıcı değilsin ama inanmış gibi yapacağım

Umay: Evine geçtin mi?

Kurye Çocuk: Evet şu an odamdayım

Kurye Çocuk: Yarın saat kaç gibi seni almamı istersin?

Umay: Aa beni sen mi alacaksın?

Kurye Çocuk: Evet, almayayım mı?

Umay: Ne bileyim ben kafede buluşuruz falan sanmıştım

Umay: Ama alabilirsin tabii

Umay: Yarın dersim öğlen bitiyor

Kurye Çocuk: Benim dersim de 4 gibi bitiyor

Umay: O zaman akşamüstü 6 gibi buluşabiliriz sana da uyarsa

Kurye Çocuk: Bana uyar ;)

Umay: Sen yorulmuşsundur kaç saattir soğukta paket taşırken

Umay: Yat uyu

Kurye Çocuk: Sen uyuyacak mısın?

Umay: Evet, uyuyacağım

Kurye Çocuk: O zaman ben de yatabilirim

Kurye Çocuk: İyi geceler Umay

Umay: İyi geceler Orkun

🌯

Kalbimin üzerinde tepinen şey her neyse hiç hayra alamet değildi. En son bu hissi hissettiğimde lisede falan olmalıydım ve sonunda da yıkılmıştım ama kendimi bu histen de kurtaramıyordum.

Orkun gerçekten mükemmel biri miydi yoksa ben mi ona karşı bir şeyler hissettiğim için mükemmelmiş gibi hissediyordum çözememiştim ama hoşuma gidiyordu, hem de çok hoşuma gidiyordu.

Üniversiteye geçtiğim dönemden beri en hoşuma giden kişiydi. Şimdiye kadar da birkaç randevuya gitmiş, birkaç sevgilim olmuştu ama hiçbirinde kalbim bu denli hareketlenmemişti. Takıldığım kişilerin beni önemsemediğini bana bakışından bile anlayabiliyordum ama umursamamıştım. Şimdiyse bana dünyanın en değerli şeyiymişim gibi dikkatle davranan birine karşı kalbim hopluyordu.

Orkun zihnimin bir oyunu olabilirdi valla.

Telefonumu şarja takıp komodinin üzerine bıraktığımda sürahimin boşaldığını fark edip oflayarak sıcak yatağımdan kalktım ve sürahiyi aldığım gibi mutfağa doğru ilerledim.

Irmak'ın odasının kapısı kapalıydı ve sessizdi. Tam bir tavuk olduğundan erkenden uyuyakaldığını bilmek için onunla iki gece kalmak yeterliydi bu yüzden pek şaşırmadan sessiz olmaya özen göstererek mutfağa doğru ilerledim.

Mutfağın ışığını açtığım an Yeliz'in yüzünü gördüğümde neredeyse sürahiyi yere düşürecektim. Neyse ki reflekslerim iyiydi de sürahiyi kurtarmıştım ama yarım aklımı almıştı valla.