Sipariş Durumu: Yolda

1.4

Merhaba. Uzun süredir yoktum bunun için üzgünüm ama geri döndüm. Çok konuşmayacağım, asıl açıklamam bölüm sonunda.

Medya: Umay, Orkun ve Yeliz ❤️‍🔥🥰

İyi okumalarr 🫶🏻

🌯

Kapıyı açar açmaz karşımda gördüğüm Irmak, ruhumu teslim etmeme neden olurken korkumu gizlemeye çalışmadan yerimde sıçradım ve meraklı kahvelerine kaşlarımı çatarak baktım.

"Beni öldürmek mi amacın? Ne bekliyorsun kapının önünde?"

"Heyecandan yerimde duramadım kızım ne yapayım? Ne oldu anlatman lazım! Nasıl geçti şu kurye çocukla randevun?"

Irmak üzerimdekileri çıkartmama izin vermeden kolumdan tuttuğu gibi beni salona çekiştirirken elinden kurtulmam imkansızdı. Şimdi ben bu kıza nasıl olayları anlatacaktım ki?

Gerçi kendime bile olanları anlatamıyordum ki. Yaşanan her şey benim hayal ürünümmüş gibi geliyordu ama ne yazık ki hayal gücüm bu kadar gelişmiş değildi. Yani sanırım.

"Sandığın gibi iyi gitmedi," dedim güç bela kolundan kurtulup üzerimi çıkartarak koltuğa otururken.

"Yani sandığımdan daha da iyi gitti?" Irmak evrene pozitif enerji yollama kurulunun başkanı falan olarak sesimdeki kırgınlığı görmezden gelmiş, kendi kafasındakini gerçek olarak kabul etmişti.

Aynen kanka ya, öyle oldu cidden.

"Hayır gerçekten kötüydü. Yani başları güzeldi ama sonda batırdı Irmak. Bu saatten sonra da toplaması imkansız yani." Omuzlarım düşerken Irmak'ın da dudakları aralık kalmıştı. İnanamıyordu ki inanamamakta haklıydı çünkü ben de inanamamıştım. Onun farklı olduğuna kendimi kandırmaya çok yakındım ama değildi.

"Şu nargileci eski sevgilin gibi bir anda nargile falan mı istedi? Ne yaptı da bir daha toparlayamaz ya?"

Nargileci eski sevgilimi hatırlatmasa olmuyordu sanki. Herif bana büyü yapmıştı da birkaç ay çıkmıştım yoksa başka bir açıklaması olamazdı.

"Bebeğim keşke nargile isteseydi ya. En azından daha seviyeli bir bitiriş olurdu." Burnuma gelen nargile kokusu ister istemez midemi bulandırdı. Nargileden tiksinmemi sağlayan eski sevgilime teşekkürlerimi iletmem gerekiyordu.

Irmak'ın beni soru yağmuruna tutacağının farkında olarak ondan önce konuştum. "Yeliz nerede?"

"Bilmiyorum biri aradı çıktı gitti de şimdi konumuz Yeliz mi ya? Ne olduğunu doğru düzgün anlatmazsan kendi kendime teoriler üretmeye başlayacağım."

Irmak'ın isyanlarını görmezden gelerek Yeliz'i düşünmeye başladım. Acaba kim aramıştı da bir anda çıkıp gitmişti? Orkun olabilir miydi? Eğer Orkun'sa işler sandığımdan daha da çirkinleşebilirdi. Arkadaşımı uyarmalı ve olanları anlatmalıydım ama bunu nasıl yapmam gerekiyordu bilmiyordum.

Bakışlarım Irmak'a döndüğünde derin nefes alıp bacaklarımı kendime çektim ve kollarımı etrafında sarıp çenemi de dizime yerleştirerek kendime birkaç saniye verdim.

Irmak'a olanların hepsini anlatamazdım çünkü bu konuyu anlatmam gereken ilk kişi Yeliz'di. Yeliz'le yüzleştikten sonra Irmak'a da detayları anlatabilirdim ama öncesinde birinden akıl almam gerekiyordu.

"Başta sorunsuz gidiyordu. Beraber yürüdük ve bir kafeye oturup konuşmaya devam ettik. Her şey sorunsuzdu ve konuşması da güzeldi. Nerede duracağını, ne kadar samimi olması gerektiğini biliyordu. Anlayacağın kibar ve tatlıydı."