တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်
"တစ်ခုခုဖြစ်နေတာလား ငါ့ကိုပြော ငါတစ်ခုခုအမှားလုပ်မိတာရှိလား"
"မဟုတ်တာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
တစ်ခုခုဖြစ်နေတာအသိသာကြီးကို သူ့ကိုလာလိမ်နေပြန်ပြီ။သူနဲ့အတူတူရှိတိုင်းပြုံးရွှင်နေတတ်တဲ့သူက ဒီလောက်ကြီးငြိမ်ကျနေတာ သေချာပေါက်တစ်ခုခုဖြစ်နေတာ မဟုတ်လို့ဘာဖြစ်ရမှာလဲ။
"နေမကောင်းတာလား အန်တီနဲ့ရန်ဖြစ်လာတာလား"
"...."
"ပြောလို့ အဲ့ဒါမှမင်းကိုနည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်အကြံပေးလို့ရမှာလေ"
"ဖေဖေနဲ့တွေ့ခဲ့တယ်"
"ဟမ်"
မမျှော်လင့်ထားတဲ့အဖြေကြောင့် ကျန်းဟောက်ကိုယ်တိုင်တောင် ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွားတယ်။ရစ်ခီရဲ့ဖေဖေ..
"စကားပြောဖြစ်ခဲ့လား"
"အင်း ဖေဖေကတကူးတကအိမ်ကိုလာတွေ့တာ ပြီးတော့ မေမေ့ကိုပြောတယ် မင်းရဲ့သားက ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်နဲ့တွဲနေတာတောင် မင်းကဒီအတိုင်းပဲလွှတ်ထားတယ်ပေါ့တဲ့ သူဘယ်လိုသိသွားလဲတော့မသိဘူး ဒါပေမဲ့အဲ့အထိကျွန်တော်လက်ခံနိုင်ပေမဲ့လေ.."
"အင်း"
"ဖေဖေက သူ့နောက်အမျိုးသမီးရော အဲ့အမျိုးသမီးနဲ့ရတဲ့ကလေးကိုပါခေါ်လာတာပဲ အဲ့အမျိုးသမီးမေမေ့ကို သနားသလိုကြည့်နေတာ အရမ်းမုန်းတာပဲ"
သူနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ကို ငေးရင်းပြောနေတဲ့ရစ်ခီ့ပါးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ဖဝါးထဲဖိညှစ်ရင်း သူ့ဘက်ကိုလှည့်လိုက်သည်။
"ငါတို့ပေါင်ပေါင်းလေး ဦးလေးပြောသွားတာတွေကိုခေါင်းထဲထည့်မနေပါနဲ့ ငါတို့ဒီလိုစကားတွေကိုအများကြီးကြားဖူးခဲ့တာပဲမလား အဖေကိုယ်တိုင်ကပြောလာတဲ့အခါပိုနာကျင်ရမယ်ဆိုပေမဲ့ ငါတို့ပျော်တာပဲလေ ငါတို့နှစ်ယောက်တွဲတာက ဘယ်သူ့ကိုမှလည်းထိခိုက်မနေဘူးလေ ငါတို့ကိုကြည့်ရင်းသဘောတွေကျနေတဲ့ အရှေ့ဘက်အထက်တန်းကျောင်းကကောင်မလေးတွေတောင်ရှိသေး"
"ပြီးတော့မင်းဖေဖေရဲ့နောက်မိသားစုအကြောင်းလည်းမတွေးနဲ့တော့ ငါရောမင်းရော အန်တီ့ကိုအများကြီးပိုချစ်ပေးနေကြတာပဲလေ ဟုတ်တယ်မလား ပြီးတော့ ငါက အမြဲတမ်းမင်းဘေးမှာရှိသွားပေးမှာ အနည်းဆုံးတော့ ငါရော အန်တီရော မင်းဘေးမှာရှိတာပဲ အတုအယောင်တွေအများကြီးရှိတာထက် အစစ်အမှန်တွေနည်းနည်းလေးရှိတာကပိုမကောင်းဘူးလား"
