🗝🔒
Kendini kendi içinde dağıtan, kendini yaralayan, acıları üzerine yorgan misali örten bir kız.
Yaşadığı hayat boyunca kendi hayatına başka bir pencereden bakan bir adam... o pencerenin kırık olduğunun farkında bile değil üstelik. Kendi de o kadar kırık ki pencerenin kırık olması bir şeyi değiştirmiyor.
İki paramparça ruh.
İki dağlanan ruh.
Kendilerinden habersiz yanan iki beden.
Yaşananlardan kendini sorumlu tutan, isminden bile acı akan bir kız,
Kızın hayatına aniden gelen bir güç.
Birbirlerini daha fazla mı kanatacak yoksa parçalanan yerlerinden kendilerini mi toplayacaklar?
Ya yok olup gidecekler ya karışıp gidecekler.
"Acılarımız mıdır bizi birbirine düğümleyen yoksa acılarımız mıdır bizi ayrı düşüren?"
Söylesene sevgilim seni çok sevdim diye mi oldu tüm bunlar?
Söylesene bana sevgilim sen çok sevdin diye mi dikiş tuttu yaralarım?
⏳
merhaba.
Bu hikayenin zihnime ilk girdiği zaman 2016 yılıydı, o zamanları ilk tohumları atılmıştı zihnimde. Bazı sebeplerden dolayı yayımlamamıştım. Bu aslında bir nevi iyi de oldu çünkü ben büyüdüm, kurgu da büyüdü, değişti.
Şimdi hazırız,
onlar hazır,
bu yol umarım ışıklı olur,,,
<3
"Cam kırıkları gibiyiz tuzla buz olmuşuz."
Ş.🦋
ilk bölüm en kısa zamanda gelecek <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİSSİZLİĞİN OKYANUSU
Novela JuvenilKendini kendi içinde dağıtan, kendini yaralayan, acıları üzerine yorgan misali örten bir kız. Yaşadığı hayat boyunca kendi hayatına başka bir pencereden bakan bir adam... o pencerenin kırık olduğunun farkında bile değil üstelik. Kendi de o kadar kır...
