ေရွာင္က်န္႔ သက္ပ်င္းေလးတစ္ခ်က္ခ်ရင္း သူ႔နာထင္ေလးကိုဖိလိုက္သည္။
"ဒါေတြအကုန္လံုး သူျပန္လုပ္ရရင္ သူရူးသြားလိမ့္မည္"
ေပါင္ေပါင္းအတြက္ ညစာျပင္ေပးဖို႔ရယ္ အိမ္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အသံုး အ ေဆာင္တစ္ခ်ိဳ႕ဝယ္ဖို႔ရယ္ သူေစာေစာျပန္ရမွ ျဖစ္မည္။
ေရွာင္က်န္႔ ဒုဥကၠထ ဝမ္ရိေပၚရဲ့ အခန္းကို တခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူဒုဥကၠထဆိုသူနဲ႔ ေဝးရာမွာပဲ သူေနလိုက္ခ်င္မိသည္။
အရင္က တြဲခဲ့ဘူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ကုမၸနီတစ္ခုထဲမွာ ေန့တိုင္းျမင္ေတြ့ေနရမွာ သူ႔အတြက္ေတာ့ တကယ္အဆင္ေျပမေနဘူး။
"ဟဲ့...အဲ့တစ္ေယာက္က အျပစ္ေပးခံရတာလား "
"ဒုဥကၠထက အခန္းထဲမွာ ေခၚဆူတယ္လို႔ေတာ့ ငါၾကားတာပဲ"
"စိတ္ပ်က္စရာ.. ဒီေနရာထိတက္လာပီးမွ ကန္ခ်ခံရမယ္ထင္တယ္"
ေရွာင္က်န္႔ သူ႔ေရ႔ွမွာ ေပၚတင္ပဲေျပာသြားသည့္ ထိုဝန္ထမ္းမိန္းကေလးႏွစ္ေၾကာင့္ အံႀကိတ္ထားမိသည္။
ဒီေနရာမွာ သူ႔ကိုဆြဲခ်ခ်င္ေနတဲ့ သူေတြ တပံုႀကီးပင္။အထူးသျဖင့္ ေကာယြီအယ္ရဲ့ လက္ ေအာက္ခံျဖစ္ခ်င္သည့္ ထိုဝန္ထမ္းမိန္း ကေလးေတြက ပိုဆိုးသည္။
ေကာယြီအယ္ရဲ့ လက္ေထာက္ဆိုသည့္ ဒီရာထူးကို သူလက္ခံမိေတာ့ သူနားနဲ႔မဆံ့ေအာင္လို႔ ေဝဖန္မႈအခ်ိဳ႕ကိုလည္းခံခဲ့ရသည္။
"သူက ေကာယြီအယ္ကို ဘာေတြနဲ႔ျဖားေယာင္းလဲမွမသိတာ"
"ဘယ္သိႏိုင္မလဲ သူကထိုးေကြၽးရင္လည္း ေကြၽးခဲ့မွာေပါ့"
"ေကာယြီအယ္က တကယ္ပဲ ေယာက်ာ္းေလးကိုႀကိဳက္တာလား"
"အင္းေလ အဲ့တာေၾကာင့္ သူအဆင္သင့္ ေျဖစားႏိုင္မဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေရြးခဲ့တာေပါ့"
"ဟဲ့...လက္ေထာက္အသစ္ေလးက ေခ်ာလိုက္တာေနာ္"
"သြားေမ်ွာ္မေနပါနဲ႔ဟယ္ သူတို႔က ကုတင္ေပၚေတာင္ ေရာက္ၿပီးေနေလာက္ၿပီ"
ေရွာင္က်န္႔....အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ခံျပင္းလြန္းလို႔ အားလံုးကိုျပန္ေျပာျပစ္ခ်င္မိသည္။ဒါေတြဟာ သူ႔ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ရခဲ့တာပါလို႔။ဒါေပမဲ့ သူဘာတစ္ခုမွ မေျဖရွင္းခဲ့ဘူး။နားမလည္တဲ့ လူေတြကို သူတစ္ေယာက္ျခင္းျပန္ရွင္းျပေနေတာ့ေကာ အားလံုးဟာ နားလည္မွာတဲ့လား။ေရွာင္က်န္႔ဆိုတာ အလြယ္တကူလည္းမၿပိဳလဲတတ္ဘူးဆိုတာ လူေတြအားလံုးကို သူသိေစခ်င္တယ္။
