Sıradan Bir Kızın Olağanüstü Hayatı

1. Bölüm -Hayat Bir Saniyede Değişebilir-

Beni instagram'dan da takip edin lütfennn     --- -- tug.cesrgl  -----

Hiç hayatınızda bir şeylerin değişmesini istediniz mi?

Ben istedim. 

Aslında hayatım oldukça düzenliydi. Özel bir lise de eğitim alıyordum. Ders notlarım mükemmel olmasa da iyiydi. İstediklerimi ellerinden geldiğince yapmaya çalışan bir ailem vardı. Her ne kadar okuldaki yaşıtlarım kadar kendime bakmasam da güzel biriydim. 

Ama bir sorun vardı. Her şey sıradan ilerliyordu. 

Oldukça sıradan.

Belki de izlediğim animelerden liseye başladığımda heyecanlanacağım olaylar yaşayacağımı hayal ediyordum. Ondan öncesinde çocukluk ve gençlik arasındaki o yaşlarda beklentim yoktu ama izlediklerim liseden beklentilerimi yükseltmişti. Harika bir arkadaş ortamım olacak, güzel bir ilk aşk yaşayacaktım. Belki kalbim bile kırılabilir, yıllar sonra bu üzücü anıyı yüzümde gülümseme ile hatırlayabilirdim. Aslında liseyi gençliğimin tadını çıkararak yaşamayı planlamıştım.

Lise hayatım pekte beklediğim gibi gitmiyordu. 

Arkadaşlarım vardı elbet. Kimseden zorbalık görmüyordum. Görünmez biri de değildim ama etrafımda dost diyebileceğim kimse yoktu. Hiç aşık olmamıştım. Beğendiğim kişiler vardı gerçi mesela sınavlarımızda okul birincisi olarak hem zekası hem de görünüşü ile dikkat çeken Deniz Ekin Soydaş'ı beğeniyordum. Sorun onu herkesin beğenmesiydi. Yani bu özel bir duygudan daha çok bir ünlüye duyulan hayranlık gibiydi. 

Lisenin üçüncü senesinde okulun bitmesine üç ay varken lise hayatımın hayal ettiğimden ne kadar uzakta ilerlediğini fark ediyordum. Sanki bir kahramanın hikayesinde yan roldüm. Sadece varlığımı sürdürüyordum. 

Bunu şimdi düşünmem ne kadar tuhaf değil mi? Aslında içimde yavaş yavaş büyüyen bir gölge gibiydi. Bahar tüm canlı renkleri ile şehre ve okula hakim olurken içimdeki karanlığın beni eğlence ve gençliğin vermiş olduğu o vurdumduymaz havadan söküp aldığını hissediyordum. 

Okuduğum lise Özel Eretna Lisesi ikili eğitim veriyordu. Bir binada benim gibi öğrenciler eğitim alıyorken diğer binada spor lisesi vardı. Her anlamda özel bir muamele gören bu öğrencileri bazen kıskanırken buluyordum kendimi. Daha on sekiz yaşında olmadan hayatlarında ne yapacaklarını bilen insanlara hayranlık duyuyordum. Edindikleri sponsorlar sayesinde hepsinin okul yaşamı bir dizi çekimi gibi geçiyordu. Formalardan, yedikleri yemeklere kadar bizden farklıydı. Sadece aynı giriş bahçesini ve okulun armasını paylaşıyorduk. Bazen de yemekhanemizi. 

Ortak noktamız burada bitiyordu. 

Yaşadıkları zorluklar vardı elbet ama bunları görmediğimizden sanırım onların bizden daha şanslı olduğunu düşünmekten alamıyordum kendimi. 

Başımı kaldırıp eve giden yolda çiçeklenen ağaçlara baktım.  Derin bir nefes alarak akşamın, çiçek kokulu havasını içime çektim. Bu kokunun bağımlısı olabilirdim. Yine de her zaman olduğu gibi çiçekler keyfimi yerine getirmemişti. 

Elbet benim gibi hayatında nasıl bir yol çizeceğini bilemeyen insanlar vardı ama çevremde gördüğüm kadarıyla bu sayı çok azdı. Gelecek sene üniversite sınavına girecek olmama rağmen hangi mesleği seçmem gerektiğine dair bir fikrim yoktu. Sanki sadece yaşamak için yaşıyordum. 

Annem hayatımın sonuna kadar beni hem mutlu edecek hem de para kazandıracak bir iş bulabileceğim mesleği seçmem gerektiği öğüdünü veriyordu. 

Babam ise insanların hayatlarında büyük kararlar vermeden önce dönüm noktaları yaşadıklarını, sadece benim o anı yaşamadığımı söylüyordu.