Sıradan Bir Kızın Olağanüstü Hayatı

3. Bölüm -Farkında Olmadan-

---- beni instagramda da takip edinnn tug.cesrgl----

Onu sahada ilk gördüğüm anı hatırlıyordum. 

Daha lise birinci sınıfa gidiyorduk ve dönemin bitmesine çok az bir zaman kalmıştı. Spor lisesinin basketbol takımı çeyrek finalleri oynuyordu ve şampiyonluğu alacakları konuşuluyordu. Onların karşılaşmasına gitmek için okul otobüs tutmuş spor lisesi, normal lise demeden hepimizi salona taşımışlardı.

O karşılaşmayı ezici bir güçle bizim okul kazanmıştı ama sonra nedense takım şampiyonluğu elde edememişti. Bir daha onu izleme fırsatım olmamıştı ama orada ne kadar kendinden emin göründüğünü hala hatırlıyordum. Parkelerin üzerinde resmen parlıyordu ve ben gözlerimi bir an bile onun üzerinden ayıramamıştım. Bir gün bende yapacağım işte onun gibi olmayı istemiştim. 

Onunla konuşmayı hiç bir zaman hayal etmedim. Spor lisesinin öğrencileri ile her zaman mesafeli olmamız öğütlenirdi. Ergenlerin birbirine aşık olarak geleceklerini etkileyecek bir hata yapmalarından çekinirlerdi. Okul çıkışlarımız, ders aralarımız bile aynı değildi. Sadece öğle aralarında aynı yemekhanenin farklı noktalarında yemeklerimizi yerdik.

Sonra basketbol takımından ayrıldığını duymuştum. Lise 2. sınıfta oldukça sorunlu biri olduğunu söyleyenler bile vardı. Hatta birkaç normal lise öğrencisi kızla aynı anda takıldığı için ceza bile aldığını söyleyenler vardı. Tabi bunlara hep kulak misafiri olduğum için gerçeği bilmiyordum.  

Şimdi ise Aren Yalazan ile konuşmuştum. Tabi söylediğim kelimelere konuşmak denirse. 

Hızla girdiğim apartmanın duvarına sırtımı dayayarak kendime gelmeye çalıştım. Kalbim deli gibi bir hızla atıyordu. Neden öyle davranmıştım? Aren Yalazan olabilirdi ama benim gibi bir insandı. Ondan hoşlanmıyordum bile. O halde neden ona hayran kızlar gibi elim ayağıma dolaşmıştı? Resmen rezil olmuştum. Başımı sağa sola sallarken üzerimdeki kıyafetleri düşünmemek için kendimi tutuyordum. Yardım ettiğim kızın abisinin spor lisesinin en popüler isimlerinden biri çıkacağını nereden bilebilirdim?

Kendimi toparlayınca odama çıkarak içeri kapadım. Annem davranışımı garip bulmuş olsa da bana gelip neden kendimi odaya kapattığımı sormadı. Onun bu tavrı her zaman hoşuma gitmişti. Genelde zamanı gelince benim anlatmamı beklerdi. 

Yaşadığım tuhaf karşılaşmayı unutmak için bir şeylerle ilgilenmem gerekiyordu. 

Yatağıma oturup bağdaş kurdum. Kafamı dağıtmak için yeni yayınlanan bir anime izlemek istiyordum. Yakın zamanda yayınlanmaya başlayan Skip to Loafer animesinin birinci bölümünü açtım. Çok geçmeden birinci bölümde kız kendisini utandırınca hem onun için hem de kendim için bir kez daha utandım. Ondan sonra farklı birkaç anime daha izledim ama kendimi tam olarak veremiyordum. Sonunda kafamı dağıtamayacağımı anladım.

Kendimi yastıklara doğru atarken yüksek sesle nefesimi verdim.

"Şimdi ben onun yüzüne yarın nasıl bakacağım?"

Sesli söylediğim düşüncem karşısında birden kaşlarım çatıldı ve doğrulup oturdum. Onun yüzüne bakacak bir durumum olmayacaktı ki? Okul binalarımız ayrıydı. Onu lise birdeki karşılaşmadan sonra okulda bir kere bile görmemiştim. Aynı bahçede olabilirdik ama özellikle aramazsa o kişi ile görüşülmesinin imkanı yoktu. 

Düşüncem geliştikçe yüzümdeki gülümseme daha da genişledi. Tabi ya bunu nasıl düşünememiştim. Artık onun karşısında rezil olup olmamamın bir anlamı yoktu. Ne de olsa mezun olana kadar Aren Yalazan ile karşılaşmam mümkün değildi. Şimdi rahatça uyuyabilirdim.