Çocuk olmak demek ne demek?
Parka gitmek birsürü arkadaşının olması oyunlar oynamak ailen ile gezmek kuzenlerin ile evde sinama gecesi yapmak okul tenefüsünfe oyunlar oynamak mı? Gelin size birşey anlatcagım bunu yaşadıktan sonra ne okulu ne çocukları ne oyunları sevdim
İstanbul'da yaşıyordum çogu kişinin gözünde oo güzel yer falan muhabbetleri çok duydum ama benim onalrın aksine düzel bir durumum yoktu ne maddi nede manevi okulda herkes istediğini alıp yer istediği ile takılır istediğini elde ederdi ama ben onların aksina isteğim çogu şeyden mahrum bırakıldım şimdi diyeceksiniz senin yerinde olamayanlar da var elindeki ile yetinmeyi bil istediğim tek şey arkadaştı yemin ederim sadece bu her tenefüs bahçede ip atlayan bir kız gurubu vardı ben onca yaşıma geldim bir ipim bile olmadı olsada benim için o ipi çeviren hiç olmazdı zaten her tenefüs gider izin isterdim onlarla oynamak için onlarda 1 tl karşılıgında izin verirlerdi ama ne yalan söyleyeyim o ipte hiç atlamadım ben hep çeviren oldum..
Seksek oynardım ben severdim bir keresinde ayagım çok hafif çizgiye degmişti bana sıra gelmesin de oynayamayayım diye hiç yanmadan tüm tenefüs o oyunu devam ettirirlerdi benide hep en sona koyarlardı..
B:Hayel!
H:efendim?
B:paramı evde unutmuşumda karnım çok aç bana kantinden birşey ısmarlarmısın vallahi bundan sonra seni dışlamam aramıza gelirsin olur mu?
H:tabi olur..
Benim hayalimdi bir kaykayım olması para biriktirirdim anneannem bana günlük 15 tl bırakırdı o gün birdaha hiç dışlanmicam kafasıyla başağa istediklerini aldım ve ne mi oldu ben kantinden aldıklarımı ona verince sözlerini unuttu o kadar
Çocuklugum dan beri güvenim yıkılıyordu hergün bir başkasına..
Ne mi oldu sonra büyüdüm ne olabilir insanlardan nefret eden ve sosyal anksiyetesi artmaya başlayan bir kız oldum çocukkende vardı ama geliyordum üstesinden öyle bir hal almıştımki dışarı çıkmayan misafirliğe gitmeyen insanlardan kaçan yolda yürümeye bile tahammül edemez hale gelmiştim yanımdan biri geçse aramızda yakınlık olmasa bile dahada uzağa kaçardım sosyal medya kullanmaz oradaki insanlardan da kaçardım ne mi olduda degiştim ve kendimi daha insanlara karşı gevşettim ve bunları yazacak konuma geldim belki çok apsürt ama aşık oldum oldum oldum öyle bir oldum ki belki daha 12 yaşımdaydım ama çok kötü oldum ensardı adı çok severdim arkadaşımda bana kimsenin gösteremedigi yakınlıkla sıcaklıkla sever gülerdi dış görünüme takmaz hatta en büyük kanıtıda sevgilisiydi kanser olan bir sevgilisi vardı kızın saçları dökülütordu ensarla birkaç kez zikayerine gitmiştim hastaneye kız aglıyordu bagıra bagıra isyan ediyordu saçları döküliyor diye ensar bir damla bile yaş düşürmüyordu yanında ama yemin ederim o odanın kapısından çıkınca gözyaşı değil mübarek şimşek çakıyordu ben şahit oluyordun o kız değil ben üzülüyordum o değil benden büyüktü ensar 15 yaşındaydı beni kardeş gibi görürdü bende sevgimi içime gömdüm ama gömmeden önce o bir daha aglamasın diye belime kadar uzanan saçlarımı kestirip peruk yaptırdım o kıza.. O günden beri saçımı uzatmam şuan bile saçlarım kısa böyle olmalasını seviyorum onu unutturmuyorlar bana şimdi ne alaka diyeceksiniz sosyal anksiyete ile ama ensar benim hep düzelmemi arkadaşlıklar kurmamı isterdi anlatmamı susmamamı isterdi benden hep sesiz olmamamı bagırmamı isterdi ben bunları yazıyorum ama burda herbir harfin arkasında benim bagırışlarım var.
