Dansçı/Hyunlix

1

Bedenini biraz daha esnet Olivia!

Gür sesim ile salondakiler derin bir sessizliğe gömülmüştü.Biraz fazla sert çıkışmıştım ama Olivia asla çabalamıyordu.Evet,salon günlükleri.Biraz sinirli bir yapım vardı ama eğitimde ciddiyet ve disiplin önemliydi.Olivia başını salladı ve kafasını çevirdi.Buradakiler sert tavırlarıma alışmıştı, o yüzden böyle şeyleri dert etmiyorlardı.Bakışlarımı onun üzerinden çektim ve duvardaki saate yönlendirdim.Saat 17.40 olmuştu.Bugün çok bile çalışmıştık.

"Bugünki dersimiz burada bitsin arkadaşlar yarın devam edeceğiz.Çalışıp gelin kimse yorulmasın."Hızlıca cümlelerimi bitirdim ve öğrencilere kısa bir bakış atıp eşyalarımı yerden alıp çıktım.Yorucu bir gündü.Çantamı omzumdan geçirdim ve belimin sol tarafıma koydum.Salondan çıkıp duş bölümüne gittim.Terli terli eve gitmek kitabımda yoktu.

Hızlı bir duşun ardından saçlarımı kurutuyordum.Şirkette çok fazla kişi kalmamıştı.Kurutma makinesini kapattığımda telefonuma iki tane bildirim geldi.Telefonumu çantamdan çıkarttım ve gelen bildirime baktım.Chan'dandı.

Akşam yemeğine geç kalıyorsun!Hemen eve gel annem sinirleniyor.

Ve jelibonda al aşeriyorum sanırım.

Hamile misin acaba ne aşermesi?!

Orasını karıştırma amk sen al gel
Koşş

Uçuyorum amk

.

Chan'la kısa bir konuşmadan sonra çantamı aldım ve dışarı çıktıktan sonra arabama bindim.Kendi kendime bir kaç şarkı mırıldanırken gördüğüm ilk markete durdum.
Hızlıca içeriye girip şeker reyonundan biraz jelibon aldım,şuan benimde canım çekmişti.

Kasada aldıklarımı ödeyip geri arabama döndüm.Poşetleri yan koltuğa koyup eve doğru sürmeye başladım.

Kısa bir yolculuktan sonra eve vardığımda kapıyı Vanessa açtı.

"Hoşgeldin Felix"

Samimi bir şekilde gülümseyip "hoşbuldum" dedim.

İçeriye girdiğimde annem ve babam salonda oturuyorlardı,izledikleri programa dalmış pür dikkat onu izliyordu.Ben gelene kadar çoktan yemeği yemişlerdi.Ses yapmazsam iyi olacaktı.

Onları rahatsız etmeden merdivenleri aşıp Chan'ın odasına girdim.

"Kaslı şekerim ben geldim!"diye bağırdığımda Chan yattığı yerde doğrulmuş bana korkmuş bir ifadeyle bakıyordu.

"Lan ne bağırıyon aptal herif!"

"Jelibonlarını getirdim ihtiyar ne sinirleniyorsun?"diyerek poşeti yatağına attım ve odadan çıktım.Arkamdan"Sağol velet"diye bağırışına gülümsedim ve aşağı kata tekrardan inip mutfağa girdim.Çok açtım.Mutfakta Vanessa vardı ve masada oturuyordu.Vanessa ev işlerine ve yemeğine bakan bir çalışanımızdı.Beni görünce ayağa kalktı ve "Keşke beni çağırsaydın ben odana gelirdim." dedi.

"Seni çağırsaydım annem beni duyardı ve canıma okurdu.Yemeğe katılamadım biliyorsun."

Anlayışla güldü ve "Senin için yemek ayırdım,mikrodalgada bekliyorlar.Burada mı yersin yoksa odana mı getireyim?"dedi  ve buz dolabından bir kaç tane gazlı içecek çıkardı.