BEN ORUÇLUYUM (RAMAZAN TEXTİNGİ)

Bölüm/11

Ammar'dan

Whatsaptan çıkmamdan hemen sonra abdestimi tazelemiş ve mescide doğru yola çıkmıştım. İftara fazla bir şey kalmamıştı ve teravih vakti için hazırlamam gereken bir vaaz vardı. Son zamanlarda yüreğimi her zamankinden çok daha fazla sıkan bir mevzuyu tekrar tekrar gündem edecektim. Belki insanlar artık sıkılmış bile olabilirlerdi aynı konudan kaynaklı ama bu onların vicdanlarının ve imanlarının problemiydi.

Ben bugün bir kez daha anlatacağım şeyleri anlatmadığım her gün boğuluyordum. İnsan denilen varlık unutma özelliğiyle meşhurdu ve hatırlatmak boynumun borcuydu. Hem müezzin hemde geçici imamdım burada. Ve görevimin hakkını vermeliydim.

Camiye doğru adımlamaya başladığım da ara ara durdurulmuş ve mahalleli amcalarla ayak üstü muhabbet etmiştim. En nihayetinde camiye ulaştığımda besmele çekerek girdim içeri. Cemaat toplanmaya başlamıştı. İftardan sonra bu yoğunluğu görmeyi fazlasıyla seviyordum. 

Yatsı namazını kıldırmamın ardından teravihe başlamış ve onu da bitirdikten sonra vitiri çok uzun sayılmayacak bir kunut duası ile tamamlamıştık. Sıra hutbedeydi. Boğazımı temizleyip konuşmaya başladığımda o an orada bulunan herkesin dikkati üstümdeydi.

"Ey Müslüman sesi duydun mu? Susmayan bacıların çığlık sesleri çınlattı mı kulaklarını. Namusuna el uzatıldı ve mutamadiyen uzatılıyor. Gördün mü? Yoksa kalbin mi mühürlü? Her yıl düzenenlenen baskın yine uğradı Mescidi Aksa'ya, her gün yapılan zulüm yine yapıldı Doğu Türkistana. Hedefi şaşasıca silah ve bombalar yine patladı Rusafa'da, Suriye'de, Halep'de, Arakan'da.

Kulaklarımız mı sağırdı yoksa vicdanlarımız mı dilsiz? Kalbimize vurulan kilit miydi yoksa duygularımızın yok edilişinin alameti mı bu sessizliğin sebebi? Kendine gel Müslüman! Kendine gel çünkü sorumlusun. Elinden geleni yapmakla yükümlü, emaneti korumakla mükellefsin. Düşün ki gözünün önünde öldürülüyor evladın. Her uçak sesi duyduğunda gözlerinin önünden geçiyor hayatın. Bir bombardımanın her an kıyısında, namusuna zarar verilme ihtimalinin her an korkusundasın. Ayağa kalk ve kıyam et artık. Elinden gelenle cihat et. Eline top tüfek alamazsın belki ama dua gibi bir nimetin var bunu fark et! Sabırla ve namazla sebat et! Sen Mücahid ve Mucahidesin kardeşlerin için dua ile ve zulmü hatırlatarak ve yayarak cihat et!
Unutma Müslüman! Dünyada unuttuğun kadar ahirette unutulacaksın!"

Sohbetim bittiğin de gözlerim yaşarmış bir damla çoktan sakalıma damlamıştı. Karşımdakilerin yüreği de benden farklı değildi biliyordum. Herkes dışına ağlayamazdı bazılarının göz yaşı gözlerinden akarken bazılarının hüznü gözünden okunuyor pişmanlığın damlaları içlerine akıyordu. Bir süre sessizlikten sonra ayağa kalkmam ile beraber herkes yavaş yavaş dağılmaya başladı...

💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕
Esselamu aleykuummm

Biz geldiikk

Nasılsınıızz

Bir sonraki bölüm yine Texting insallah

Kısa oldu bu bölüm onun için bugün bir bölüm daha atacağım inşallah.

Yorumlarınızı eksik etmeyiniz.

Allah' a emanet olun :))