?
Bugün yeniden doğdum. En başa tekrar döndüm. Belki hiç başlamamıştım ama şu an hissediyorum. Bu adrenalin duygusu, bu titreyiş, içimdeki soğukluk... Hepsini en derinden hissediyorum. Hayır, korku yok. Yalnızca haz alıyorum.
Ben deli değilim. Bu tımarhane beni delirtti, insanlar beni delirtti. Ben sadece duygu yoksunu bir insanım. Bu benim suçum değildi. Hayatımı siken ailemin suçuydu. Ben hangi birini hak etmiştim? Benimle ilgilenmediler. Kendime arkadaş bulduğumda beni bir hafta bodrumda tuttular. Babam beni dövmeyi hiç eksik etmezdi. Kendimle konuştum, beni dövdü. Acıktım, beni dövdü. Zorbalığa uğradım, beni dövdü.
Şizofren olduğumu öğrendim. Aklım diğerleri gibi çalışmıyordu. Deli değildim. Aksine. Hepsinden daha akıllıydım. Bu yüzden buradayım ya işte! Şu sikik insanlar kendinden üstün gördüklerini aşağı çekiyorlar! Daha iyi olduğum için. Hepsi bu yüzden! Dahi olduğumu biliyorlar!
Ruh hastası diyorlar. Peki neden? Beni ezenlere saldırdığım için. Yanlış mı yapıyordum? Hayır. Bana bulaşmamaları gerektiğini bilmeliler.
Psikopat mıyım? Belki. Kendime uyum sağlayamıyordum. Evet, bu doğru. Ama deniyorum işte!
Haklılar. Korkak biriyim. Bana zarar verene daha kötüsünü yapacak kadar korkağım. Belki sizin dilinizde bu cesarettir. Ama cesaret sandığınız şey korkaklıktır. Cesaret denilen şey zarar verenin karşısında güçlü kalıp onun yüzüne bakabilmektir. Korkaklık ise tam tersi. O kadar korkaksınızdır ki, o kişiyi yok etmek istersiniz. Tekrarlanmasından korkarsınız. Ve ben bazı şeylerin tekrarlanmasından çok korkuyorum. Bu yüzden ben bir korkağım.
Ve siz aptal deliler. Burada kalmaya devam edebilirsiniz ama ben hayatımı yaşamaya gidiyorum! Bir daha görüşmemek üzere siktiğimin tımarhanesi ve insanları!
yeni hikayemiz hayırlı uğurlu olsunn! arkadaşımla beraber yazıyorum ve kendisi biraz psikopat. bol cinayetli bi fic olur büyük ihtimal. neyse, baybayyy :D
