Jeff The Killer

Bölüm 1

Ailem ile ağır ve derin kavga etmiştim...sinirlenip odamın kapısını çarpıp çanta hazırlamaya başladım..Su,yiyecek,para,telefon,şarj aleti,yedek kıyafetler,battaniye gibi eşyaları çantama yerleştirdim...Askımdan montumu alıp giydim..Çantamı sırtıma taktım ve evin anahtarını ne olur ne olmaz diye cebime koydum..Saati kontrol ettim..saat 22.37 idi..Herkes salondaydı..Annem,babam,kız kardeşim,erkek kardeşim ve abim.Odamdan çıkıp koridordaki raftan bir çakı aldım..Kendimi korumam için gerekliydi..Onuda cebime koydum ve hızlıca ayakkabılarımı giyip kapıyı sessizce açtım.Evden dışarı çıktım ve kapıyı açtığım gibi sessiz bir şekilde kapattım..Aniden koşarak 2 mahalle ötedeki parka gittim ve bir salıncağa oturdum..Telefonumu çandamdan çıkarıp mesaj varmı diye kontrol ettim..Herhangi bir mesaj yoktu.Ani gelen bir dürtü ile arkama baktım.Bir insan silüeti vardı..Büyük ihtimalle normal bir insandır diyerek aldırış etmedim ve telefonuma bakmaya devam ettim.O bana doğru yaklaşıyordu ve ben bunu hissedip salıncaktan indim.Silüetin elinde bir bıçak vardı..Aniden bana doğru koştu ve onun asıl görünüşünü gördüm.Beyaz kanlı bir kapüşonlu,siyah bir pantalon ve converse giyiyordu.Yüzü bembeyaz ve yanaklarına gülücük şeklinde kesik vardı..Bana dik dik bakıyor ve piskopat şekilde sırıtıyordu.Korktum ve geri bir adım attım.O anın şoku ile hareket edemedim bile.O üzerime atladı ve yere düşmeme sebep oldu.Üzerime çökmüş bir karabasan gibiydi...Korkudan ufak bir çığlık attım ve o benim ağzımı kapattı.."Shhh..Go to sleep." Bıçağı havaya kaldırdı ve tam bana saplayacakken cebimde bir çakı olduğunu hatırladım ve onu çıkardım.Onun bıçak hamlesini durdurmuştum.Bıçağı ona doğrulttum.
"Kalk üzerimden be!!"
O sinirlenmişti ve sırıtmaya devam ediyordu.Bıçak ile başka bir hamle daha yaptı.Reflexlerimin iyi olduğuna şükür etmeliyim sanırım.O bıçağı kalbime saplayacakken onu üzerimden ittim ve sağa doğru kaydım.Bıçak koluma gelmişti ve acı ile inledim.En azından hayati bir yerime gelmemişti.Hemen ayağa kalktım ve çakımı hazırda tutuyordum.2 yıl yakın dövüş antremanları yaptığım için tekniklerime güveniyordum.O tekrardan bana hızla atıldı."Bu sefer sıçtım..." dedim içimden.Ama o aniden durdu ve bana baktı.Sırıtarak;

"Hareketlerine şaşırdım açıkçası.Normal birisi olsaydın şu ana kadar onu öldürüp buradan uzaklaşmıştım."

Ona şaşkınlıkla baktım ve sordum.

"Bu da ne demek oluyor şimdi?"

karşılık verdi.

"Sen normal insanlar gibi değilsin.Sen farklısın."

"Benim ne farkım var mesela?" diye sordum.

"Hmm..Meselaaaa...bu saatte dışarıda evinden 2 mahalle uzak bir parkta salıncakta tek başına oturuyordun."

Evimin yerini söyleyince gözlerim kocaman açıldı.

"Hey! sen evimin yerini nereden biliyorsun?"

"Seni daha önce gördüm.Evine yürüyerek gidiyordun ve senin korumasız birisi olduğunu düşünüp seni avlamaya karar verdim."

(Devamı gelecek..Annem salmıyor arkaşlar ne diyorsa yapayayım da yazmaya devam edeyeyim.)